نقد و بررسی انیمیشن DC League of Super-Pets | جذاب در ایده

انیمیشن DC League of Super-Pets که جدیدترین عنوان انیمیشن DC می‌باشد، از چهره‌هایی نام آشنا بهره گرفته است. صداپیشه‌های این سریال افرادی مثل راک، کوین هارت، کیانو ریوز و بسیار نام‌های آشنای دیگر هستند.

اولین نکته‌ای که درباره انیمیشن DC League of Super-Pets توجه را به خود جلب می‌کند، داستان و قصه آن است. داستانی بامزه و شیرین که به نظر می‌رسد ایده بسیار جذابی برای ساخت یک داستان گیرا و انیمیشن دیدنی باشد.

اما باید دید که عوامل این انیمیشن تا چه حد توانسته‌اند این قصه و ایده جذاب خود را پرداخت کرده و به مخاطب عرضه کنند.

داستان انیمیشن DC League of Super-Pets با تصاویری از کودکی سوپرمن و سگ او کریپتو آغاز می‌شود. آن‌ها از سیاره رو به فروپاشی خود فرار کرده و به سمت زمین می‌روند.

این دو با یکدیگر بزرگ می‌شوند و در واقع سوپرمن و کریپتو تبدیل به دو دوست جدایی‌ناپذیر می‌شوند و یکدیگر را بهترین دوست هم می‌دانند.

کریپتو نیز درست مانند سوپرمن از قدرت‌های خاصی برخوردار است و او را سوپرداگ می‌نامند. سوپرمن و کریپتو مدام در حال مبارزه با جرم و جنایت هستند.

اما ناگهان دو چیز این ارتباط را تهدید می‌کند. اولین مورد نامزدی سوپرمن با شخصی به نام لوییس است. این اتفاق باعث می‌شود تا کریپتو احساس تنهایی کند و ترس از دست دادن بهترین دوستش را داشته باشد.

اما مورد دوم درباره یک شرور به اسم لکس می‌باشد که قصد دارد با استفاده از نوعی کریپتونایت تبدیل به شخصی با قدرت‌های خاص شود.

پس از ربوده شدن سوپرمن و سایر اعضای لیگ عدالت، کریپتو به همراه چند حیوان دیگر تلاش می‌کنند تا آن‌ها را نجات دهند. همانطور که می‌بینید داستان و قصه این انیمیشن جذاب و گیرا می‌باشد.

انیمیشن در واقع قصه کلی خوبی دارد، قصه‌ای که به صورت ذاتی می‌تواند مخاطب را جذب کرده و تا لحظه آخر با خود همراه کند. تماشای قدرت‌های عجیب و غریب در حیوانات، که در حال تلاش برای کمک به تمام ابرقهرمان‌هایی که می‌شناسیم هستند، بسیار جالب است.

انیمیشن شوخی‌های جذابی هم دارد که بعضی از آن‌ها در واقع خود آثار DC و کلیشه‌های موجود را دست می‌اندازند. به عنوان مثال چند بار با عینک سوپرمن شوخی می‌شود و اشاره می‌شود که این عینک اصلا استتار خوبی برای ناشناس ماندن نیست.

در کنار این موضوعات، کیفیت صداگذاری‌ها نیز بسیار خوب است. صداگذاری‌ها کاملا طبیعی و با لحن درست انجام گرفته است.

اما در طول این قصه جالب بعضی نواقص نیز در انیمیشن وجود دارد که آن را از تبدیل شدن به اثری ماندگار دور می‌کند.

اولین موضوعی که در این مورد به چشم می‌خورد بحث شخصیت‌های انیمیشن است. در یک طرف ما کریپتو را داریم که قدرت خود را از دست داده و حال بدون هیچ قدرت خاصی باید به نجات سوپرمن برود.

در سمت دیگر حیوانات یک پت‌شاپ را داریم که به صورت اتفاقی در معرض نوعی کریپتونایت قرار گرفته و هر کدام قدرت‌های خاصی را پیدا کرده‌اند. یک سگ به نام ایس، یک خوک به نام پی‌بی، یک سنجاب به نام چیپ و یک لاک‌پشت به نام مرتون قرار است تا به کریپتو کمک کنند تا سوپرمن و باقی اعضای لیگ عدالت را نجات دهد. در سمت دیگر ماجرا نیز شرور قصه یک خوکچه به نام لولو می‌باشد.

اما مشکلی که به چشم می‌آید، نبود ارتباطی خاص بین مخاطب با شخصیت‌ها و خود شخصیت‌ها با یکدیگر است. با وجود آنکه که انیمیشن کاملا پتانسیل و ابزار برقراری این ارتباط را دارد، اما این ارتباط آنگونه که باید در یک انیمیشن وجود داشته باشد، شکل نمی‌گیرد. یکی از دلایل مهم آن نبود کدهای شخصیتی مناسب و بک‌استوری‌های خوب از شخصیت‌ها است.

از بین تمام شخصیت‌های حیوانات تنها شخصیت ایس اندکی بک‌استوری دارد که خودش آن را برای کریپتو تعریف می‌کند و از اتفاق تلخ گذشته‌اش پرده بر می‌دارد.

بقیه شخصیت‌ها اما با این که بسیار مستعد هستند، هیچ پرداخت و قصه مشخصی ندارند که مخاطب بتواند در جایی با آن‌ها پیوندی عاطفی برقرار کند. در واقع آن‌ها به حال خود رها شده‌اند. به عنوان مثال ما تنها می‌دانیم که مرتون چشمان ضعیفی دارد، همین.

در واقع هیچ کد شخصیتی خاصی برای او وجود ندارد. انیمیشن‌ها همیشه باید موفق شوند تا شخصیت‌های ماندگار و دوست‌داشتنی خلق کنند. در DC League of Super-Pets اما گرچه که شخصیت‌ها به دلیل شمایل خود به صورت ذاتی دوست‌داشتنی هستند، اما هیچکدام نمی‌توانند به شخصیتی ماندگار تبدیل شوند که پس از پایان نیز در ذهن شما زنده باقی بمانند.

علاوه بر این، بعضی موضوعات نیز در این انیمیشن بسیار سطحی هستند. به عنوان مثال در جایی می‌بینیم که ایس به کریپتو توضیح می‌دهد که پی‌بی تنها نیاز دارد خودش را دوست داشته باشد. سپس چند لحظه بعد هنگامی که آن‌ها در ماشینی گیر افتاده‌اند و نیاز دارند تا پی‌بی که کنترلی بر روی قدرتش ندارد از آن استفاده کند، کریپتو به او یک جمله می‌گوید که باید خودت باشی. همین جمله ناگهان او را تغییر می‌دهد و او دیگر مشکلی در استفاده از قدرتش ندارد. همین گذشتن بسیار ساده از مسائل باعث شده تا آن ارتباط لازم با شخصیت‌ها برقرار نشود.

بحث دیگر درباره شخصیت شرور است. شخصیت لولو که یک خوکچه است اصلا دلایل مشخصی برای اعمالش ندارد. او به کریپتو می‌گوید چون من صاحبم را از دست داده‌ام تو هم باید سوپرمن را از دست بدهی. به نظر شرور قصه لیاقت توجه بیشتری را از سوی گروه نویسندگان داشت.

اما انیمیشن DC League of Super-Pets پایان خوبی دارد. نقاط اشتراک جالبی بین هر کدام از این حیوانات با ابرقهرمان‌های لیگ عدالت وجود دارد که باعث می‌شود هر کدام از آن‌ها بالاخره از بدون صاحب بودن خلاص شده و حال یک خانه داشته باشند.

از دیگر نکات جذاب انیمیشن تغییرات درون کریپتو است. او در طول این ماموریت می‌آموزد که قرار نیست به دلیل ازدواج سوپرمن بهترین دوستش را از دست بدهد و اگر واقعا دوست اوست باید همیشه پشت او باشد.

در حالی که او به دیگران می‌آموزد که یک حیوان دارای ابرقدرت چگونه باید رفتار کند، ایس نیز به او می‌آموزد که یک سگ معمولی بودن چه شکلی است. این از موضوعاتی‌ است که به خوبی به آن پرداخته شده است.

انیمیشن DC League of Super-Pets اثری مفرح، روان و سرگرم‌کننده است. اثری که قطعا می‌توان از تماشای آن لذت برد. اما به دلیل وجود بعضی کاستی‌ها که گاهی مهم و تأثیرگذار نیز هستند، این انیمیشن از تبدیل شدن به یک اثر ماندگار دور می‌شود. این اتفاق با این وجود می‌افتد که DC League of Super-Pets پتانسیل بسیار خوبی برای رسیدن به این هدف داشت و همه چیز برای رسیدن به آن مهیا بود.

در کل نمی‌توان اسم بد را بر روی انیمیشن DC League of Super-Pets گذاشت. DC League of Super-Pets انیمیشنی با قصه و ایده‌ای بسیار جذاب است که نتوانسته به حداکثر توانایی‌های خود برسد اما هنوز هم دیدنی است و می‌توان حدود دو ساعت از تماشای‌ آن لذت برد.