آخر هفته چه فیلمی ببینیم: دو اثر جنایی از دهه ۹۰ میلادی و دو انیمیشن دل‌نشین دیزنی

gsxr همواره در سری مقالات «آخر هفته چه فیلمی ببینیم؟» سعی کرده است که باتوجه‌به سلیقه‌های متفاوت، آثار گوناگون را به انواع‌واقسام مخاطب‌های محترم معرفی کند. چرا که نه‌تنها انسان‌های مختلف می‌توانند همواره خواسته‌های سینمایی متفاوتی داشته باشند، بلکه حتی یک فرد مشخص هم در موقعیت‌های مختلف با حس‌وحال به‌خصوص سراغ سینما می‌رود.

اولین و آخرین آثار قرارگرفته در این مقاله‌ی معرفی فیلم سینمایی، انیمیشن‌های دیزنی از دوره‌های مختلف فعالیت این شرکت بزرگ هستند؛ انیمیشن‌هایی که هرکدام برای مخاطب‌های زمانه‌ی خود رویایی بودند و اعضای مختلف خانواده را با قصه‌گویی شیرین به خوبی سرگرم کردند. در این بین توجه به تفاوت بسیار زیاد نوع تصویرسازی‌ها و جلوه‌های گرافیکی دو انیمیشن انتخاب‌شده هم جالب به نظر می‌رسد. زیرا آن‌ها با تقریبا ۶ دهه فاصله‌ی زمانی اکران شدند.

بین این انیمیشن‌ها با دو فیلم دلهره‌آور بزرگسالانه روبه‌رو می‌شوید که بازیگرهای شناخته‌شده دارند و از سوی بسیاری از مخاطب‌ها مورد تحسین قرار گرفته‌اند.

Peter Pan (1953)

انیمیشن پیتر پن از بسیاری جهات جلوتر از زمانه‌ی خود بود. چون علاوه‌بر اینکه یک داستان کلاسیک با قهرمان و ضد قهرمان را روایت می‌کرد، به طرفدارهایی می‌پرداخت که وارد جهان قهرمان مورد علاقه‌ی خود می‌شدند. به همین خاطر وندی که با برادرهایش وارد سرزمین جادویی نورلند می‌شود، به اندازه‌ی تینکر بل، پیتر پن و کاپیتان هوک در جایگاه به یکی از شخصیت‌های محوری انیمیشن قرار می‌گیرد.

شاید جالب باشد که بدانید انیمشین Peter Pan، محصول سال ۱۹۵۳ میلادی از بودجه‌ی ۴ میلیون دلاری به فروش ۸۷.۴ میلیون دلاری رسید. امسال فیلم لایواکشن Peter Pan & Wendy به کارگردانی دیوید لاوری در شبکه آنلاین دیزنی پلاس پخش خواهد شد.

Dolores Claiborne (1995)

داستان فیلم Dolores Claiborne درباره‌ی سفر یک خبرنگار به شهری کوچک است؛ خبرنگاری که سال‌ها قبل از این جامعه‌ی کوچک فاصله گرفت و به زندگی شهری عادت کرد. چرا او به گذشته برمی‌گردد؟ چون مادر او متهم به قتل یک زن پیر شده است. اما چرا یک زن سن‌دار که به‌عنوان خانه‌دار زندگی می‌کرد، باید چنین کاری را انجام دهد؟

قدرت فیلم Dolores Claiborne از برملا کردن قدم به قدم رازها سرچشمه می‌گیرد. در بسیاری از مواقع وقتی یک اتفاق عجیب و شوکه‌کننده رخ می‌دهد، آدم‌ها تازه به خودشان می‌آیند و بهتر از قبل به گذشته نگاه می‌کنند. Dolores Claiborne به شخصیت اجازه می‌دهد که در حین تلاش برای سردرآوردن از یک اتفاق سیاه، سیاهی‌های زندگی خود را بهتر بشناسد.

Primal Fear (1996)

به مانند اثر قبلی این‌جا هم با یک اتهام قتل سر و کار داریم. Primal Fear پسری جوان به اسم آرون با بازی ادوارد نورتون را نشان می‌دهد که زندگی او به‌خاطر اتهام قتل کشیش رسما زیر و رو می‌شود.

ماجرا از وقتی به بخش اصلی و درگیرکننده‌ی خود می‌رسد که یک وکیل با نام مارتین ویل تصمیم می‌گیرد از او در دادگاه دفاع کند؛ وکیلی که ریچارد گی‌یر وظیفه‌ی ایفای نقش او را بر عهده دارد. هرچه می‌گذرد، فیلم با داستان‌گویی قابل‌توجه خود به مخاطب اجازه می‌دهد که احساس کند به کشف حقیقت نزدیک شده است. اما میزان تاریکی حقیقت را نباید دست کم گرفت. چون در این نوع از داستان‌ها هرچه بیشتر به واقعیت‌های پنهان‌شده پشت جنایت‌های ظاهری نزدیک شویم، جنایت‌های بزرگ‌تری را می‌بینیم. راستی اگر از تماشای این فیلم لذت بردید، احتمالا از شانس دادن به آثار دیگر با نویسندگی آن بیدرمن هم پشیمان نمی‌شوید؛ آثاری مثل سریال درام جنایی Ray Donovan.

Tangled (2010)

دختری در یک برج بلند زندگی می‌کند و یک زن پلید به قدری در حال سواستفاده از او است که از موهای دختر برای بالا رفتن از برج و پایین رفتن از آن بهره می‌برد. دختر هم به این خیال زنده است که زن به محافظت از او می‌پردازد. او این دروغ را باور کرده است که فرد سودجو به وی اهمیت می‌دهد.

انیمیشن‌هایی مثل Tangled که پر از موسیقی‌های شنیدنی و عاشقانه‌های ساده اما دوست‌داشتنی هستند، به‌سادگی دل بسیاری از مخاطب‌ها را به‌دست می‌آورند. ولی یکی از مهم‌ترین دلایل همراه شدن ما با این قصه‌ها، قرار داشتن شخصیت‌های آن‌ها در شرایط تلخ و قابل لمس است. نه، ما داخل یک برج زندگی نمی‌کنیم و کسی با موهای‌مان بالا و پایین نمی‌رود. اما خوب درک می‌کنیم که چرا یک نفر می‌تواند در ظاهر مشغول شانه کردن موهای‌مان و در اصل مشغول سواستفاده از توانایی‌های‌مان باشد. انیمیشن Tangled موزیکال، ماجراجویانه، عاشقانه، کودکانه، فانتزی و خنده‌آور است. در همین حین هیچ‌کدام از این ویژگی‌های جذاب باعث نمی‌شوند که این اثر خالی از احساسات انسانی عمیقی باشد که ما را به آن متصل کرده‌اند. بهترین فیلم‌های دل‌نشین شرکت Disney معمولا این‌گونه هستند؛ آثاری همچون فیلم Enchanted.

چنین فیلم‌هایی صرفا نمی‌خواهند یک جلوه‌ی رویایی از زندگی را نشان بدهند. بلکه با اشاره‌ی کم‌سر‌وصدا به دردهای واقعی زندگی واقعی کاری می‌کنند که به خودمان اجازه بدهیم که حداقل برای دو ساعت این خیالات شیرین را باور کنیم. انسان می‌تواند هم تخیلی بودن «خیال» را بپذیرد و هم آرزو کند که روزی زندگی واقعی بتواند اندکی از زیبایی آن را داشته باشد.