اجداد انسان بیش از ۷ میلیون سال پیش روی دو پا راه می‌رفتند

در پژوهشی جدید، آمده است دانشمندان فسیل‌های ران و ساعدی را بررسی کردند که از ساحل‌مردم چادی (Sahelanthropus tchadensis) انسان‌تباران در سال ۲۰۰۱ در توروس-منالا در چاد کشف شد.

به گزارش gsxr و به نقل از ایندیپندنت، قدمت گونه‌‌های انسان‌‌تباران نخستین‌ــ گروهی تکاملی شامل انسان‌های امروزی و خویشاوندان منقرض‌شده ما‌ــ به حدود هفت میلیون سال پیش برمی‌گردد.

تجزیه و تحلیل‌هایی که پیش‌تر روی جمجمه‌ای به‌نسبت کامل در زمان کشف انجام شد، نشان داد که ساحل‌مردم چادی احتمالا روی دوپا راه می‌رفتند، که یکی از ویژگی‌های تعیین‌کننده انسان‌تبارانی است که به‌عنوان موجود دوپا شناخته می‌شوند.

دانشمندان، از جمله فرانک گای از دانشگاه پواتیه فرانسه، می‌گویند اکنون ارزیابی استخوان‌های دست و پا، که همزمان از یک محل به دست آمده‌اند، فرصتی برای تایید این فرضیه فراهم کرده است.

در پژوهش جدید، محققان تجزیه و تحلیل استخوان ران چپ (فمور) و یک جفت استخوان ساعد (اولنا) را ارائه کردند که از محل اصلی کشف فسیل‌های ساحل‌مردم چادی در سال ۲۰۰۱ به دست آمده بود.

آن‌ها می‌گویند ساختار استخوان ران نشان‌ می‌دهد ساحل‌مردم چادی حدود هفت میلیون سال قبل، در خشکی روی دو پا راه می‌رفتند، که تاییدی است بر پیش‌بینی‌های قبلی که برمبنای تجزیه و تحلیل فسیل‌های جمجمه انجام شد.

دانشمندان می‌گویند، هرچند محتاطانه، ویژگی‌های استخوان ساعد نیز با خصیصه‌های مشخصه سازگاری با بالا رفتن هماهنگ است.

براساس تجزیه و تحلیل فسیل‌های ران و ساعد که در نشریه نیچر منتشر شده است، یکی از نخستین انسان‌‌تباران شناخته‌شده‌ــ ساحل‌مردم چادی‌ــ از هفت میلیون سال پیش روی دو پا راه می‌رفتند.

به گفته آنان، الگوهای عملکردی در استخوان‌های ساعد نشان می‌دهد ساحل‌مردم چادی احتمالا با نوعی گرفتن و حرکت نامنظم اندام‌ها، از درخت بالا و پایین می‌رفتند.

پژوهشگران می‌گویند با در نظر گرفتن تجزیه و تحلیل فسیل‌های جمجمه و استخوان اندام حرکتی، شواهد نشان می‌دهد که این انسان‌های نخستین اندکی بعد از جدا شدن انسان و شامپانزه، توانایی راه رفتن روی دو پا را به دست آوردند.

به گفته آن‌ها، این تقریبا همزمان با حفظ ویژگی‌های استخوانی بود که قابلیت‌های بالا رفتن را میسر می‌کرد.