انقلاب علیه نمایشگرها و بازگشت دکمه‌های فیزیکی به خودروها

در عصری که نمایشگرهای لمسی خودروها را تسخیر کرده‌اند، برندهای لوکس در حال بازگشت به سمت دکمه‌های فیزیکی هستند تا حواس‌پرتی را کاهش دهند.

اخیراً هنگام رانندگی با اینوس گرنادیر در لس‌آنجلس، هنگام غروب آفتاب، متوجه طراحی بی‌نظیر کابین این خودرو شدم. گرنادیر با نمایشگر مرکزی کوچک خارج از میدان دید اصلی، بدون صفحه آمپر سنتی و مجموعه‌ای از دکمه‌ها و کلیدهای پلاستیکی بزرگ در کنسول و سقف که با نور قرمز ملایم روشن شده‌اند، تجربه‌ای آرامش‌بخش ارائه می‌دهد. در طول یک ساعت رانندگی در بزرگراه‌ها و خیابان‌های لس‌آنجلس، چشمانم به‌جای تطبیق با نور نمایشگرهای درخشان، با نور محیط هماهنگ ماندند. این نشان می‌دهد که مشکل خیرگی در شب تنها به دلیل پیری چشم یا روشن‌تر شدن چراغ‌های خودرو نیست، بلکه نمایشگرهای LCD داخل کابین نقش بزرگی دارند.

دهه گذشته، نمایشگرهای لمسی نماد فناوری پیشرفته و تجمل بودند اما با گسترش اپل کارپلی و اندروید اتو، حتی خودروهای اقتصادی نیز به نمایشگرهای پیچیده مجهز شدند. برای مثال، هیوندای آیونیک ۵ N با وجود رانندگی فوق‌العاده، رابط کاربری گیج‌کننده‌ای دارد. سیستم MBUX مرسدس با ارائه سه روش مختلف برای هر عملکرد، یادگیری را دشوار کرده و در مواردی باعث حواس‌پرتی خطرناک می‌شود. استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی در بسیاری از کشورها غیرقانونی است، اما رابط‌های کاربری خودروها اغلب پیچیده‌تر از گوشی‌های هوشمند هستند. برخی رانندگان برای اجتناب از جریمه، گوشی را به سیستم اطلاعاتی-سرگرمی خودرو متصل می‌کنند که خطرناک‌تر است.

برندهای لوکس مانند بوگاتی، کونیگزگ و پاگانی متوجه شده‌اند که مشتریان ثروتمندشان در خودروهای آخر هفته خود، کابین‌هایی بدون نمایشگرهای اضافی می‌خواهند. بوگاتی ویرون با حذف نمایشگرها، کابینی طراحی کرد که پس از ۱۵ سال همچنان جذاب است، برخلاف لامبورگینی اونتادور که نمایشگرهایش قدیمی به نظر می‌رسند. برند نوظهور اسلیت نیز پیکاپ الکتریکی ارزان‌قیمتی بدون نمایشگر مرکزی عرضه می‌کند که برای کاربران خودروهای قدیمی حس عقب‌ماندگی ندارد.

نمایشگر عظیم هایپراسکرین مرسدس در سری EQ و نمایشگر خمیده ۴۸ اینچی لینکلن ناتیلوس، نمونه‌هایی از افراط در استفاده از نمایشگرها هستند که اطلاعات غیرضروری را هنگام رانندگی نمایش می‌دهند. حتی اپل کارپلی اولترا در آستون‌مارتین DBX با اپلیکیشن‌هایی مانند سفارش پیتزا، حواس‌پرتی را افزایش می‌دهد. در مقابل، پورشه بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ با نمایشگر مرکزی کوچک برای GPS و کارپلی، صفحه آمپر آنالوگ با یک نمایشگر چندکاره و دکمه‌های فیزیکی برای سایر عملکردها، تعادل ایده‌آلی ارائه می‌داد.

کامیون‌ها به دلیل نیاز به کار با دستکش، دکمه‌های فیزیکی را حفظ کرده‌اند اما حتی رنجروور که پیش‌تر مدافع دکمه‌ها بود، به نمایشگرهای لمسی روی آورده که گاهی حتی بدون دستکش هم عملکرد ناپایداری دارند. کنترل عملکردهایی مانند باز کردن سقف، تنظیم صندلی، آینه‌ها، صندوق عقب، جهت دریچه‌های هوا، تنظیمات تعلیق و حتی تعویض دنده از طریق نمایشگر، حواس‌پرتی را افزایش می‌دهد. از ژانویه ۲۰۲۶، یورو انکپ خودروسازان را تشویق می‌کند تا برای دریافت رتبه ایمنی پنج ستاره، کنترل‌های فیزیکی را برای عملکردهای حیاتی ایمنی بازگردانند. فولکس‌واگن نیز پس از انتقادات از کنترل‌های لمسی بدون نور پس‌زمینه، به دکمه‌ها بازمی‌گردد. برندهای فوق لوکس مانند پاگانی و بنتلی با انتخاب‌گرهای دنده زیبا و کنترل‌های فلزی، نشان می‌دهند که دکمه‌های فیزیکی نه‌تنها کاربردی‌تر، بلکه لوکس‌تر هستند.

جمع‌بندی

کاهش وابستگی به نمایشگرها نباید مختص خودروهای فوق لوکس باشد. کنترل ساده‌تر و ایمن‌تر عملکردهای خودرو و لذت رانندگی شبانه بدون خیرگی نمایشگرهای LED، باید برای همه در دسترس باشد. وقت آن رسیده که خودروسازان به‌جای ساخت «گوشی روی چرخ»، دوباره خودرو بسازند.