اوزمپیک ممکن است از توده عضلانی و قدرت عضلات بکاهد
اوزمپیک ممکن است از توده عضلانی و قدرت عضلات بکاهد
بیشتر این کاهش وزن مربوط به بافت و کبد بود؛ این اندام کوچک شد و تقریبا به نصف اندازه اولیه‌اش رسید. برخی عضلات اسکلتی، که به استخوان‌ها متصل و مسئول حرکت‌اند، نیز کوچک شدند، در حالی که اندازه برخی دیگر از عضلات مانند قبل از مصرف اوزمپیک باقی ماند.
یک سخنگوی شرکت نوو نوردیسک روز سه‌شنبه به روزنامه ایندیپندنت گفت: «در آزمایش‌های بالینی مربوط به داروهای ویگووی یا اوزمپیک، تاثیر این داروها بر توده عضلانی به‌طور خاص مطالعه نشد. در یک مطالعه فرعی روی ۱۴۰ بیمار با شاخص توده بدنی (بی‌ام‌آی) ۴۰ یا کمتر، که بخشی از کارآزمایی مرحله ۱ بود، تجزیه و تحلیل‌های جذب‌سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه (سنجش تراکم استخوان) نشان داد که درمان با ویگووی با کاهش توده چربی و توده بدون چربی همراه است، و کاهش توده چربی بیشتر از کاهش توده بدون چربی بود.»
آن‌ها گفتند: «ما توصیه می‌کنیم هر بیماری که هنگام مصرف ویگووی یا اوزمپیک دچار عوارض جانبی می‌شود، با ارائه‌دهنده خدمات درمانی‌اش تماس بگیرد.»
به گفته کلینیک کلیولند، از دست دادن عضله و قدرت در دوران پیری انسان، که با عنوان سارکوپنی (کم‌ماهیچگی) نیز شناخته می‌شود، می‌تواند به مشکلاتی در حفظ تعادل و راه رفتن منجر شود. این عارضه اغلب با چاقی، پوکی استخوان، آرتریت و بیماری‌های مزمن از جمله سرطان مرتبط است.
با این حال، این مطالعه روی موش‌ها انجام شده است، نه انسان. برای فهم اینکه آیا تغییرات مشابهی در اندازه اندام‌ها می‌تواند در انسان نیز رخ دهد و آیا با خطرات سلامت مرتبط همراه است یا خیر، به پژوهش‌های بیشتری نیاز است. پژوهشگران متذکر شدند که کاهش توده اندام‌ها، از جمله کبد، بخشی طبیعی از کاهش وزن سالم محسوب می‌شود، بدون آنکه عملکرد اندام‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. کاهش چربی همچنین می‌تواند به کاهش عضله منجر شود، بدون آنکه بر کیفیت کلی زندگی تاثیر بگذارد.
دکتر کاتسو فونای، دانشیار تغذیه و فیزیولوژی تلفیقی در دانشکده سلامت دانشگاه یوتا، در بیانیه‌ای گفت: «اگر واقعا می‌خواهیم به افرادی که ممکن است توده عضلانی از دست بدهند کمک کنیم، باید مطمئن شویم که آن‌ها واقعا در حال از دست دادن توده عضلانی‌اند. ما داده‌هایی از مطالعات روی موش‌ها داریم که نشان می‌دهد اوضاع به آن سادگی نیست که به نظر می‌رسد.»
اما فقط توده عضلانی نبود که تحت تاثیر قرار گرفت. در آزمایش‌های مربوط به قدرت و نیرو، قدرت برخی عضلات موش‌ها با کاهش وزن کاهش پیدا کرد‌ــ حتی بدون کاهش توده عضلانی. اما در برخی دیگر، قدرت تغییری نکرد. دلیل این اتفاق هنوز مشخص نیست، اما در انسان‌های مسن، از دست دادن قدرت حین مصرف اوزمپیک می‌تواند فوق‌العاده نگران‌کننده باشد.
فونای گفت: «از دست دادن کارکرد جسمی نه تنها شاخصی قوی برای کیفیت زندگی بلکه پیش‌بینی‌کننده طول عمر است.»
البته یافته‌های پژوهش‌های پیشین نشان داده‌اند که اوزمپیک علاوه بر کمک به مقابله با شیوع چاقی در کشور، عوارض جانبی مفید دیگری نیز دارد. به گزارش نیو ساینتیست، تحقیقی جدید اوزمپیک را با کاهش سرعت پیری مرتبط دانسته است. این تحقیق بر پایه پژوهش مشابهی است که سال گذشته منتشر شد. این دارو همچنین با کاهش خطر ابتلا به زوال عقل در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲، و محافظت در برابر بیماری‌های قلبی ارتباط دارد. اوزمپیک هنوز به تایید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) نرسیده است.
پژوهشگران با وجود این یافته‌ها، در مورد نتیجه‌گیری‌های عجولانه و بی‌پایه هشدار دادند. برای مثال، چاقی در افراد با کاهش فعالیت بدنی همراه است، در حالی که موش‌ها کم‌تحرک نمی‌شوند. علاوه بر این، اضافه‌وزن در انسان‌ها می‌تواند به دلایل متعددی از جمله ژنتیک و سن رخ دهد؛ اما در مورد موش‌ها، اضافه‌وزن نتیجه برنامه غذایی پرچرب بود.
دکتر تاکویا کاراساوا، پژوهشگر پسادکتری در برنامه پزشکی مولکولی این دانشگاه، گفت: «در مورد انسان‌ها، به‌ویژه در زمینه قدرت عضلانی، اعتبارسنجی همچنان ضرورتی قابل‌توجه دارد.»
