بازگشت سیاره نهم؟ شواهد تازه‌ای از وجود یک سیاره یخی در منظومه شمسی

پس از سال‌ها که پلوتو از فهرست سیارات منظومه شمسی حذف شد، حالا اخترشناسان شواهد تازه‌ای یافته‌اند که نشان می‌دهد ممکن است یک سیاره نهم در فاصله‌ای بسیار دور از خورشید وجود داشته باشد. این سیاره که احتمالا اندازه‌ای مشابه نپتون دارد، در فاصله‌ای بین ۴۶.۵ تا ۶۵.۱ میلیارد مایل از خورشید در حال گردش است و دوره مداری آن بین ۱۰ هزار تا ۲۰ هزار سال تخمین زده می‌شود.

به گزارش gsxr و به نقل از Earth، گروهی از محققان دانشگاهی در تایوان با استفاده از دو بررسی عمیق فروسرخ که بیش از دو دهه فاصله زمانی داشتند، موفق شدند نشانه‌های ضعیفی از این جسم یخی را شناسایی کنند. داده‌های ماهواره‌ای سال‌های ۱۹۸۳ و ۲۰۰۶ به آن‌ها امکان داد تا حرکت اندکی این جسم را در آسمان رصد کنند.

اخترشناسان مدت‌هاست که به کمربند کویپر، منطقه‌ای پر از اجرام یخی فراتر از نپتون، توجه دارند. الگوهای غیرعادی مانند تجمعات خاص و حرکت معکوس برخی از این اجرام، گویای وجود نیروی گرانشی ناشناخته‌ای است که می‌تواند ناشی از وجود این سیاره دورافتاده باشد.

پلوتو به دلیل اینکه مدارش با اجرام دیگر همپوشانی دارد، دیگر سیاره محسوب نمی‌شود، اما این سیاره جدید اگر وجود داشته باشد، مدار خود را پاکسازی کرده و از این نظر با تعریف سیاره مطابقت دارد. جرم آن بین ۷ تا ۱۷ برابر زمین تخمین زده شده و به همین دلیل در دسته غول‌های یخی مانند اورانوس و نپتون قرار می‌گیرد.

دمای این سیاره به دلیل فاصله زیاد از خورشید بسیار پایین، بین منفی ۳۷۰ تا منفی ۳۶۰ درجه فارنهایت است و به احتمال زیاد جو غلیظی از گاز و یخ دارد که باعث می‌شود نور خورشید را به سختی بازتاب دهد و تشخیص آن با تلسکوپ‌های نوری معمولی دشوار باشد.

 

 

این کشف در زمانی صورت گرفته که تحقیقات مربوط به سیارات فراخورشیدی در حال پیشرفت سریع است و اخترشناسان به دنبال یافتن جهان‌های جدید و عجیب در کهکشان هستند.

با این حال، دانشمندان نسبت به این یافته‌ها محتاط‌اند و تاکید دارند که برای تایید وجود این سیاره نیاز به رصدهای بیشتر و دقیق‌تر با ابزارهای پیشرفته زمینی و فضایی است. تنها دو مجموعه تصویر تاریخی این جسم را نشان داده‌اند و تصاویر جدید می‌تواند به روشن شدن موضوع کمک کند.

اگر این سیاره نهم واقعاً وجود داشته باشد، بازنگری بزرگی در کتاب‌های درسی اخترشناسی لازم خواهد بود و می‌تواند دید ما نسبت به شکل‌گیری منظومه شمسی و جستجوی سیارات در سایر ستارگان را تغییر دهد. همچنین نشان می‌دهد که ممکن است سیارات غول‌پیکر پنهان دیگری در منظومه‌های دیگر نیز وجود داشته باشند که تاکنون کشف نشده‌اند.

در آینده نزدیک تیم‌های تحقیقاتی قصد دارند همان ناحیه آسمان را مجدداً بررسی کنند تا حرکت این جسم را با دقت بیشتری دنبال کنند و شاید پازل منظومه شمسی کامل‌تر شود.