تفاوت بین خورشیدگرفتگی کامل و خورشیدگرفتگی حلقوی چیست؟

 
خورشیدگرفتگی کامل‌
خورشیدگرفتگی کامل زمانی رخ می‌هد که ماه دقیقاً از میان زمین و خورشید می‌گذرد، در حالی که اندازه ظاهری آن برابر یا بزرگتر از خورشید است. جدای از خورشیدگرفتگی‌های اختصاصی، به ندرت پیش می‌آید که کسی روی زمین خورشیدگرفتگی کامل را مشاهده کند؛ زیرا شما باید در هنگام خورشیدگرفتگی در سمت روز زمین باشید، اما همچنین باید در مسیر خورشیدگرفتگی کامل (سایه umbral  ماه) نیز قرار داشته باشید که حدود ۱۶ هزار کیلومتر طول دارد، اما پهنای آن تنها حدود ۱۶۰ کیلومتر (یا بیشتر) است.

علاوه بر این، تمام خورشیدگرفتگی‌ها عمدتاً در دریا اتفاق می‌افتد؛ چرا که بیش از ۷۰ درصد زمین توسط اقیانوس پوشانده شده است.
 
کل این رویداد حدود سه ساعت طول می‌کشد، اما خورشیدگرفتگی کامل مختصر است. در واقع حداکثر شش دقیقه طول می‌کشد تا تمام نور خورشید مسدود شود. به همین دلیل است که دوستداران این پدیده طبیعی برای تجربه یک خورشیدگرفتگی به هر جایی می‌روند. خورشیدگرفتگی کامل به بینندگان فرصتی می‌دهد تا جوّ بیرونی خورشید یا تاج آن را با چشم غیرمسلح ببینند. گفتنی است تاج خورشیدی معمولاً در تابش خیره‌کننده خورشید گم می‌شود.
 
در دو طرف خورشیدگرفتگی کامل، می‌توان دانه‌هایی از نور را دید که در دره‌های ماه جاری می‌شوند و مهره‌های بیلی (Baily’s beads) نام دارند. آخرین مهره بیلی قبل از شروع خورشیدگرفتگی کامل و همزمان با ظهور تاج خورشیدی، در کسری از ثانیه یک جلوه خاص با نام «حلقه الماس» پدید می‌آورد. اولین مهره بیلی به عنوان تمامیت متوقف می‌شود باعث دیگری می‌شود.
 
خورشیدگرفتگی کامل باعث پدید آمدن گرگ و میش عمیق می‌شود، به طوری که ناظران نیز حدود ۲۰ دقیقه قبل از خورشیدگرفتگی کامل، کاهش قابل توجه دما را تجربه می‌کنند؛ زیرا تابش خورشیدی در umbra (مسیر خورشیدگرفتگی کامل) کاهش می‌یابد.
 
خورشیدگرفتگی حلقوی: «حلقه آتش» بدنام
خورشیدگرفتگی حلقوی واضح‌ترین نشانه‌ای است حاکی از اینکه مسیر مداری ماه به دور زمین، بیضی است. در طی هر چرخش به دور زمین، ماه به حضیض (نزدیک‌ترین نقطه خود به زمین) و اوج (دورترین نقطه) خود می‌رسد. هنگامی که یک ماه کامل حضیض با ماه کامل منطبق می‌شود، «ابَرماه» نام دارد؛ زیرا به نظر می‌رسد بزرگتر از حد معمول باشد.

اگر یک ماه جدید در حین عبور از دایرة‌البروج نزدیک به حضیض باشد، باعث خورشیدگرفتگی کامل می‌شود، در حالی که یک ماه جدید اوج (که کوچکتر از حد معمول در آسمان به نظر می‌رسد)، نمی تواند قرص خورشید را بپوشاند. نتیجه یک خورشیدگرفتگی حلقوی است که در طی آن حلقه‌ای از نور خورشید در اطراف ماه برای چند دقیقه قابل مشاهده است.
 
البته در این مورد استثناء نیز وجود دارد. خورشیدگرفتگی حلقوی می‌تواند زمانی رخ دهد که زمین در حضیض قرار دارد؛ یعنی نزدیک‌ترین نقطه به خورشید که در طول مدار بیضوی خود طی می‌کند.
 
این «حلقه آتش» به اندازه گرفتگی کامل، منظره‌ای دیدنی نیست و باید همیشه از طریق فیلترهای خورشیدی تماشا شود. به یاد داشته باشید که هرگز بدون محافظت کافی از چشمان خود یعنی با چشم غیر مسلح به خورشید نگاه نکنید.