خودروهای فراموش شده از دهه ۸۰ میلادی؛ خاطرات ماندگار دوج، لکسوس و سوزوکی!

دهه ۸۰ میلادی می‌تواند شباهت‌هایی با دنیای امروزی داشته باشد بنابراین می‌خواهیم برخی خودروهای فراموش شده آن زمان را خدمت شما عزیزان معرفی کنیم.

جنگ‌ها، قیمت بالای سوخت و تورم باعث شد برخی خودروها علیرغم شایستگی‌های خود نتوانند در بازار خودی نشان دهند و به همین خاطر از یادها فراموش شدند. در دهه ۸۰ میلادی خودروهای موفق زیادی وجود داشتند اما این بار می‌خواهیم نمونه‌هایی را معرفی کنیم که کاملاً از یادها رفته‌اند پس همراه ما باشید.

آلفارومئو آلفا ۶ (سال ۱۹۷۹)

برنامه‌های آلفارومئو برای معرفی خودروی ۶ در سال ۱۹۷۳ با بحران سوختی مصادف شد و ایده تولید سدانی بزرگ و پرمصرف که مناسب ثروتمندان اروپایی باشد به در بسته خورد. مدیران این شرکت تا اواخر دهه ۷۰ میلادی روی پروژه خود پافشاری کردند هرچند چندین تغییر قبل از تولید خودرو رخ داد ولی در نهایت اولین نسخه ۶ حتی قبل از تولید نیز خودرویی قدیمی به نظر می‌رسید. پیشرانه ۶ سیلندر ۲.۵ لیتری کاربراتوری از نظر مصرف سوخت وضعیت بدی داشت. در سال ۱۹۸۳ برخی تغییرات ظاهری و همچنین استفاده از تزریق سوخت بوش اعمال شدند اما برای این کار دیر شده بود. تولید ۶ در سال ۱۹۸۷ و پس از تولید حدود ۱۲ هزار دستگاه متوقف شد.

بیوک سنچوری توربو کوپه (سال ۱۹۷۹)

شما چگونه نظر خریداران جوان را جلب می‌کنید؟ اگر کتابی برای پاسخ به این سؤال چاپ می‌شد بیوک از اول تا آخر آن را با دقت می‌خواند. سنچوری توربو محصولی احساس‌برانگیز توسط شرکتی بود که خودروی سرعت ایندیاناپولیس ۵۰۰ را نیز می‌ساخت. در دل این خودرو پیشرانه ۶ سیلندر ۲.۸ لیتری توربو با ۱۷۵ اسب بخار قدرت قرار داشت و گشتاور آن تقریباً با کوروت قابل‌مقایسه بود. با ظاهری که بی‌شباهت به ساب ۹۰۰ نبود بیوک استایلی برگرفته از خودروهای اروپایی را انتخاب کرد اما این اقدامات برای جلب نظر خریداران جوان کافی نبود و پس از دو سال تولید و فروش کمتر از ۲ هزار دستگاه شاهد خداحافظی سنچوری کوپه با بازار بودیم.

دوج میرادا (سال ۱۹۸۰)

هیچ خودرویی همانند دوج میرادا نمی‌تواند این لیست را توصیف کند. میرادا با پیشرانه ۸ سیلندر و لاستیک‌های دیواره سفید خود یک محصول ایده آل برای سواری در بزرگراه‌ها بود اما با تمرکز روی اسپرت بودن تولید شد و همان مشکل اصلی بود زیرا مشتریان از سواری ضعیف و پرفورمنس آن گله داشتند. تنها ۵۲ هزار دستگاه از میرادا در طول حدود ۳ سال فروخته شد.

جیپ CJ-8 (سال ۱۹۸۱)

این خودرو در واقع یک CJ-7 با چند سانتی‌متر فاصله بین محوری بیشتر بود و همان ویژگی‌های آفرود مدل اصلی را حفظ کرد اما به خاطر طراحی خود محصولی منحصربه‌فرد به شمار می‌رفت. جیپ تا زمان معرفی نسخه آنلیمیتد از سری TJ گلادیاتور در سال ۲۰۰۴ به CJ-8 دست نزد. همان‌طور که می‌دانید گلادیاتور جدید نیز در سال ۲۰۱۹ دوباره به کلاس وانت پیکاپ ها بازگشت.

لینکلن کانتیننتال توربودیزل (سال ۱۹۸۳)

اگرچه کانتیننتال یکی از شناخته‌شده‌ترین محصولات لینکلن است اما نسخه اروپایی آن با پیشرانه دیزلی به عنوان یکی از فراموش‌شده‌ترین خودروها شناخته می‌شود. مرسدس بنز با محصولات دیزلی خود فروش خوبی داشت و کادیلاک نیز همین کار را انجام داده بود هرچند به موفقیت نرسید. لینکلن نیز تصمیم گرفت چنین کاری را انجام دهد و کانتیننتال مدل ۱۹۸۴ با پیشرانه ۸ سیلندر ۴.۹ لیتری ۱۴۰ اسب بخاری و ۲.۴ لیتری توربودیزل ساخت بی ام و که ۱۱۵ اسب بخار قدرت داشت عرضه می‌شد. لینکلن ۱۲۳۵ دلار بیشتر برای این پیشرانه آلمانی طلب کرد اما مشخص بود که خریداران مرسدس بنز علاقه‌ای به لینکلن نداشتند و خریداران لینکلن نیز پیشرانه دیزلی نمی‌خواستند. این پیشرانه پس از سال ۱۹۸۵ حذف شد.

ولوو ۷۸۰ (سال ۱۹۸۵)

ولوو با شرکت برتونه برای تبدیل مدل ۷۶۰ به کوپه ۷۸۰ همکاری کرد. این خودرو که در نمایشگاه ژنو ۱۹۸۵ معرفی شد از خطوط اسپرت و تیزی در بدنه سود می‌برد و استایل آن همان چیزی بود که خریداران آن زمان انتظار داشتند. داخل کابین نیز تریم چرم و چوب به توجیه موقعیت پرچم‌داری آن کمک می‌کردند. در واقع ۷۸۰ را می‌توان یکی از جذاب‌ترین خودروهای تاریخ ولوو دانست. ۷۸۰ با پیشرانه‌های ۴ و ۶ سیلندر در دسترس بود هرچند کارشناسان درباره تعداد تولید آن اختلاف‌نظر دارند. برخی افراد سقف تولید آن را ۸۵۱۸ دستگاه می‌دانند هرچند برخی افراد نیز به تیراژ ۱۰ هزار دستگاهی اشاره می‌کنند. صرف‌نظر از این موارد تولید ۷۸۰ در سال ۱۹۹۰ متوقف شد و تا زمان معرفی c70 در سال ۱۹۹۶ خبری از جانشین آن نبود.

سوزوکی سامورایی (سال ۱۹۸۶)

هر فردی با دیدن سوزوکی سامورایی احساس خواهد کرد که این خودرو ذاتاً ناپایدار است. متأسفانه سامورایی عمر کمی داشت و اگرچه به عنوان جانشین ارزان‌تر جیپ رانگلر بازاریابی شد اما خریداران جوانی که به دنبال آفرود و هیجان بودند روی خوشی به آن نشان ندادند. حدود ۲۰۰ هزار دستگاه از این خودرو تولید شد اما پس از شکایت سوزوکی از مجله‌ای که درباره ناپایداری سامورایی مطلبی منتشر کرده بود فروش آن نیز ناپایدار شد!

بی ام و Z1 (سال ۱۹۸۸)

بی ام و Z1 با فروش ۸ هزار دستگاهی می‌تواند جزو نقاط تاریک تاریخ این برند باشد. قیمت این خودرو در زمان عرضه بیش از ۲ برابر مدل ۳۲۵i استاندارد بود اما تحت تأثیر خودروهای Z3M و Z4M قرار می‌گرفت و مشکلاتی همچون هندلینگ نه چندان خوب و پرفورمنس متوسط نیز کمکی به بهبود اوضاع نمی‌کردند.

دایهاتسو راکی (سال ۱۹۸۸)

این شاسی‌بلند جمع‌وجور در ژاپن با نام دایهاتسو راجر و در بریتانیا با نام فورتراک نیز شناخته می‌شد و اگرچه در ژاپن و بریتانیا عملکرد خوبی داشت اما آمریکایی‌ها به خاطر ابعاد کوچکش روی خوشی به آن نشان ندادند. پیشرانه هم وضعیت جالبی نداشتند و نمونه‌های ۴ سیلندر به زحمت ۱۰۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کردند. هندلینگ راکی هم تعریفی نداشت و کلا خودروی جذابی نبود. این خودرو در سال ۱۹۹۲ از بازار آمریکا خارج شد.

لکسوس ES نسل اول (سال ۱۹۸۹)

تویوتا نسل اول لکسوس LS را به عنوان پرچم‌دار این برند تجسم کرد. مدیران لکسوس پس از بررسی بازار به ویژه بازار آمریکا تصمیم گرفتند برند خود را تأسیس کنند اما نمی‌خواستند محصولی کاملاً جدید بسازند و به همین خاطر کمری را به ES تبدیل کردند. این خودرو به همراه LS در نمایشگاه دیترویت ۱۹۸۹ معرفی شد و برادر کوچک‌تر و ارزان‌تر LS محسوب می‌شد. لکسوس در سپتامبر همان سال و یک سال پس از دریافت ۱۰۰۰ سفارش برای LS فروش خودروی موردبحث را شروع کرد. هر دو خودرو محبوب بودند و تا پایان سال ۱۹۸۹ به فروش ۱۶ هزار دستگاهی رسیدند. دومین نسل ES در سال ۱۹۹۱ و با طراحی بدنه و کابین مخصوص لکسوس تولید شد.

دوج داکوتا اسپرت کانورتیبل (سال ۱۹۸۹)

با دیدن این خودرو سؤالاتی همچون “چرا؟” به ذهن خطور می‌کند. همان‌طور که نام داکوتا اسپرت کانورتیبل نشان می‌دهد دوج خودرویی با سقف پارچه‌ای ساخته بود و اگرچه محصول این شرکت هرگز نتوانست با فورد و شورولت رقابت کند اما جزو خاص‌ترین وانت‌های دهه ۸۰ میلادی باقی ماند.