دو نظریه انقلابی درباره ماده تاریک: از جهان آینه‌ای تا تابش کوانتومی افق کیهانی
دو نظریه انقلابی درباره ماده تاریک: از جهان آینه‌ای تا تابش کوانتومی افق کیهانی
پروفسور استفانو پروفومو از دانشگاه کالیفرنیا در سانتا کروز، در دو مطالعه جدید جسورانه، راه‌حل‌های بالقوه‌ای برای یکی از بزرگترین رازهای فیزیک مدرن – ماهیت ذره‌ای ماده تاریک – ارائه کرده است.
گفتنی است این ماده مرموز که حدود ۸۰ درصد از کل ماده جهان را تشکیل می‌دهد، تنها از طریق اثرات گرانشی آن قابل ردیابی است و ماهیت ذره‌ای آن هنوز ناشناخته باقی مانده است.
بر این اساس، نخستین نظریه پیشنهاد می‌کند ماده تاریک ممکن است در یک «بخش پنهان» یا جهان آینه‌ای شکل گرفته باشد. این جهان موازی که برای ما نامرئی است، دارای نسخه‌های خاص خود از ذرات و نیروهاست.
در این سناریو، ماده تاریک از ذرات ترکیبی سنگینی به نام باریون‌های تاریک تشکیل شده که تحت شرایط خاص در جهان اولیه می‌توانستند به اجرام فوق‌العاده چگالی شبیه سیاهچاله تبدیل شوند.
پرفسور پروفومو در این باره توضیح می‌دهد: «این اجرام که تنها چند برابر جرم پلانک هستند، اگر به مقدار مناسب تولید شده باشند، می‌توانند تمام ماده تاریک مشاهده‌شده امروز را تشکیل دهند. آنها فقط از طریق گرانش برهمکنش می‌کنند و برای آشکارسازهای ذرات کاملاً نامرئی هستند.»
در مطالعه دوم، نظریه جسورانه‌تری مطرح شده است. این نظریه پیشنهاد می‌کند ماده تاریک ممکن است از «افق کیهانی» در حال انبساط جهان – معادل کیهانی افق رویداد یک سیاهچاله – تولید شده باشد.
بر اساس این ایده، اگر جهان پس از تورم دوره کوتاهی از انبساط شتابدار را تجربه کرده باشد، این فاز می‌توانسته ذراتی را به وجود آورد که امروزه به عنوان ماده تاریک می‌شناسیم.
