سریع‌ترین خودروهای دهه 60 میلادی، از لامبورگینی میورا تا دوج چارجر

در این مطلب با سریع‌ترین خودروهای دههٔ ۶۰ میلادی در شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت آشنا خواهیم شد. خودروهایی که زیر ۶ ثانیه به ۹۶ کیلومتر می‌رسیدند.

دههٔ ۶۰ دوران بسیار هیجان‌انگیزی برای علاقه‌مندان به خودرو بود. این دهه با تولد ماسل کارها و سوپرکارها، دههٔ پرفورمنس بود و خودروسازان تلاش می‌کردند با پیشرانه‌های قوی‌تر از هم پیشی بگیرند. در آن دوران، سدان‌های بزرگ، کوپه‌های شیک و اسپرت‌های روباز کوچک همگی یک هدف را دنبال می‌کردند، سریع‌تر شدن؛ بنابراین، در دههٔ ۶۰ بازار خودروهای پرفورمنس تنوع بسیار بالایی داشت. در ادامه با سریع‌ترین خودروهای دههٔ ۶۰ در شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت آشنا خواهیم شد.

۱۰-آستون‌مارتین DB4 GT زاگاتو سال ۱۹۶۱

شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر: ۵.۹ ثانیه

پیشرانه	۳.۷ لیتری I6
قدرت	۳۱۸ اسب بخار
گشتاور	۳۷۷ نیوتن متر

DB4 GT که در سال ۱۹۵۹ معرفی شد، با ساخت تنها ۷۵ دستگاه، یکی از کمیاب‌ترین خودروهای جهان محسوب می‌شود. سپس در سال ۱۹۶۱، آستون‌مارتین از زاگاتو ساخت نسخه‌ای سبک‌تر از این ماشین را خواست و درنتیجه ۱۹ دستگاه دیگر ساخته شد. DB4 GT زاگاتو جلوپنجره‌ای متفاوت داشت و از فرم کلی اتوکشیدهٔ DB4 فاصله گرفته بود. پیشرانهٔ ۳.۷ لیتری شش سیلندر خطی این خودرو نیز به لطف دو شمع در هر سیلندر، دو دلکو، سه کاربراتور و نسبت تراکم ۹ به یک، DBG GT زاگاتو را به سریع‌ترین خودروی جهان در آن زمان تبدیل کرد.

۱۰-پورشه ۹۰۴ کاررا GTS سال ۱۹۶۴

شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر: ۵.۸ ثانیه

پیشرانه	۲.۰ لیتری H4
قدرت	۲۰۰ اسب بخار
گشتاور	۲۰۰ نیوتن متر

پورشه برای اینکه بتواند مجوز حضور ۹۰۴ GTS را در مسابقات دریافت کند، ۹۰۴ کاررا GTS جاده‌ای را تولید کرد. از این نمونهٔ هومولوگیشن تنها ۱۰۶ دستگاه در سال‌های ۱۹۶۴ و ۱۹۶۵ تولید شد. تقاضا برای کاررا GTS اما بسیار بیشتر از تولید بود و این پورشه را به یکی از خواستنی‌ترین خودروهای جهان تبدیل کرد. پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر تخت این خودرو نیز یکی از پیچیده‌ترین موتورهای جهان محسوب می‌شود. این پیشرانه که ابتدا برای تولید ۷۰ اسب بخار بر هر لیتر در نظر گرفته شده بود اما با محفظه احتراق همی (نیم‌کره‌ای) و کاربراتور ۲ سانتی‌متری، از هدف خود فراتر رفت.

۹-دوج چارجر دیتونا همی سال ۱۹۶۹

شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر: ۵.۵ ثانیه

پیشرانه	۷.۰ لیتری V8
قدرت	۴۲۵ اسب بخار
گشتاور	۶۶۵ نیوتن متر

چارجر دیتونا با هدف پیروزی در مسابقات نسکار ساخته شد. دوج برای این کار پیشرانهٔ مناسبی در اختیار داشت و بنابراین باید روی آیرودینامیک کار می‌کرد. بدین منظور، طراحان دماغهٔ تیز و بال عقب عظیمی را به چارجر اضافه کردند. از این خودرو به خاطر قوانین مسابقات، ۵۰۳ دستگاه نمونهٔ جاده‌ای هومولوگیشن ساخته شد. از این ۵۰۳ دستگاه، تنها ۷۰ نمونه به پیشرانهٔ ۷ لیتری همی مجهز بودند. این پیشرانه ۵۰ اسب بخار قدرت بیشتری نسبت به موتور ۷.۲ لیتری استاندارد چارجر دیتونا تولید می‌کرد.

۸-فورد موستانگ باس ۴۲۹ سال ۱۹۶۹

شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر: ۵.۴ ثانیه

پیشرانه	۷.۰ لیتری V8
قدرت	۳۷۵ اسب بخار
گشتاور	۶۱۰ نیوتن متر

در سال ۱۹۶۹، فورد قصد داشت با موتور ۴۲۹ یا ۷ لیتری خود در مسابقات نسکار حضور پیدا کند اما برای این کار باید ۵۰۰ نمونه از این پیشرانه در خودرویی جاده‌ای عرضه می‌شد. برای این کار، موستانگ انتخاب شد و این به ساخت نسخهٔ باس ۴۲۹ انجامید. طبق اعلام فورد، این موتور بلوک بزرگ ۳۷۵ اسب بخار قدرت و ۶۱۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد اما خروجی واقعی موتور بیش از این ارقام بود. هرچند باس ۴۲۹ یکی از گران‌ترین نسخه‌های نسل اول موستانگ بود اما با استقبال بالایی مواجه شده و به همین دلیل طی دو سال ۱۹۶۹ و ۱۹۷۰ فورد مجموعاً ۱۳۵۹ دستگاه از آن تولید کرد.

۷-فراری ۳۶۵ GTB/4 دیتونا سال ۱۹۶۸

شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر: ۵.۴ ثانیه

پیشرانه	۴.۴ لیتری V12
قدرت	۳۵۰ اسب بخار
گشتاور	۴۳۲ نیوتن متر

در سال ۱۹۶۷، فراری با کسب سه رتبهٔ نخست مسابقه ۲۴ ساعتهٔ دیتونا، تاریخ‌ساز شد و برای گرامیداشت این موفقیت، در نمایشگاه خودروی پاریس ۱۹۶۷ مدل ۳۶۵ GTB/4 با لقب دیتونا معرفی شد. هدف فراری ساخت یکی از سریع‌ترین خودروهای تولیدی جهان بود. بدین منظور، دیتونا به پیشرانهٔ ۴.۴ لیتری V12 جدید کلمبو مجهز شد که ۳۵۲ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد و خودرو را به حداکثر سرعت ۲۸۰ کیلومتر بر ساعت می‌رساند.

۶-شورلت کامارو ZL1 سال ۱۹۶۹

شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر: ۵.۳ ثانیه

پیشرانه	۷.۰ لیتری V8
قدرت	۴۳۰ اسب بخار
گشتاور	۶۱۰ نیوتن متر

یک فروشندهٔ خودرو و رانندهٔ مسابقات درگ بنام «فرد گیب» که قصد داشت با کامارو در مسابقات درگ NHRA در کلاس سوپر استوک همهٔ خودروهای را شکست دهد، مدیر اجرایی شورلت را متقاعد کرد که کامارو را به پیشرانهٔ ۷ لیتری V8 تمام آلومینیومی جدید شورلت مجهز کند. این پیشرانه که از طریق توسط بخش «سفارش تولید دفتر مرکزی» یا COPO ارائه شد، کامارو ZL1 را خلق کرد. درحالی‌که قدرت این موتور ۴۳۰ اسب بخار اعلام شده بود اما قدرت واقعی آن بسیار بیشتر و در حدود ۵۰۰ اسب بخار بود.

۵-لامبورگینی میورا P400S سال ۱۹۶۹

شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر: ۵.۲ ثانیه

پیشرانه	۳.۹ لیتری V12
قدرت	۳۷۰ اسب بخار
گشتاور	۳۸۷ نیوتن متر

هرچند فروچیو لامبورگینی کار خود را با گرند توررهای لوکس آغاز کرد اما در سال ۱۹۶۴ با معرفی میورا اولین سوپراسپرت موتور وسط جهان را ساخت. البته میورا اولین خودرویی نبود که از ترکیب موتور وسط استفاده می‌کرد اما بدون شک استانداردی را برای خودروهای پرفورمنس بالا ایجاد کرد. در سال ۱۹۶۹ نیز نسخهٔ قوی‌تر این خودرو با نام P400S معرفی شد که قدرت پیشرانهٔ V12 آن با ۲۰ اسب بخار افزایش به ۳۷۰ اسب بخار رسید.

۴-پلیموث رود رانر همی ۱۹۶۹

شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر: ۵.۰ ثانیه

پیشرانه	۷.۰ لیتری V8
قدرت	۴۲۵ اسب بخار
گشتاور	۶۶۵ نیوتن متر

کرایسلر پیشرانهٔ ۴۲۶ یا ۷ لیتری همی را در دههٔ ۶۰ برای استفاده در مسابقات نسکار توسعه داد و ابتدا برای خودروهای تولیدی ارائه نمی‌کرد. به همین دلیل، با شکایت فورد، جلوی حضور این موتور در فصل ۱۹۶۵ نسکار گرفته شد. ازاین‌رو، در سال ۱۹۶۶ کرایسلر نسخهٔ جاده‌ای این موتور را با نام استریت همی برای ماسل کارهای مختلف خود ارائه کرد. البته این نسخه با دو کاربراتور چهار دهنه، نسبت تراکم پایین‌تر و میل بادامک با لیفت کوتاه‌تر، با نسخهٔ مسابقه‌ای متفاوت بود. یکی از خودروهایی که از این موتور بهره‌مند شد، پلیموث رود رانر بود که به دلیل وزن کمتر از چارجر دیتونا، شتاب سریع‌تری داشت.

۳-شورلت کوروت ۴۲۷ سال ۱۹۶۹

شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر: ۵.۰ ثانیه

پیشرانه	۷.۰ لیتری V8
قدرت	۴۳۵ اسب بخار
گشتاور	۶۲۵ نیوتن متر

 

نسل سوم کوروت در سال ۱۹۶۸ معرفی شد و همچنان در نسخه‌های کوپه و کانورتیبل ارائه می‌شد. ساختار و پلت‌فرم C3 کاملاً از C2 گرفته شد و این شامل تمام پیشرانه‌های V8 هم می‌شد. قوی‌ترین موتور در این نسل، نیروگاه ۷ لیتری بلوک بزرگ L36 بود. این پیشرانه در کوروت به دلیل اگزوز خاص کوروت، قدرت بیشتری نسبت به دیگر مدل‌های فول سایز شورلت تولید می‌کرد که حداکثر به ۴۳۵ اسب بخار می‌رسید. ۱۹۶۹ آخرین سالی بود که موتور ۴۲۷ ارائه شد.

۱-شلبی کبرا ۴۲۷ سال ۱۹۶۵

شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر: ۴.۳ ثانیه

پیشرانه	۷.۰ لیتری V8
قدرت	۴۱۰ اسب بخار
گشتاور	۶۵۰ نیوتن متر

شلبی کبرا با همکاری فورد طراحی شد تا کارول شلبی بتواند در مسابقات قهرمانی خودروهای اسپرت ۱۹۶۵ شرکت کند اما زمانی که پروژهٔ هومولوگیشن این خودرو به بن‌بست رسید، برنامهٔ مسابقه‌ای لغو شد و خودروهای باقی‌مانده برای استفاده در جاده تطبیق داده شده و فروخته شدند. قوی‌ترین نسخهٔ کبرا به پیشرانهٔ ۴۲۷ یا ۷ لیتری FE فورد مجهز بود یعنی همان موتوری که سه جایگاه نخست مسابقهٔ لمان ۱۹۶۶ را با فورد GT کسب کرده بود.