شش ویژگی جهانی افراد «باحال»
شش ویژگی جهانی افراد «باحال»
این مطالعه بر پایه آزمایش‌های روانشناسی است که بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ انجام شد و حدود شش هزار شرکت‌کننده بزرگسال از ایالات متحده، استرالیا، شیلی، چین، هنگ‌کنگ، آلمان، هند، مکزیک، نیجریه، اسپانیا، آفریقای جنوبی، کره جنوبی و ترکیه در آن حضور داشتند.
از هر شرکت‌کننده خواسته شد به فردی که به نظر او «باحال»، «غیر باحال»، «خوب» یا «بد» است، فکر کند و سپس شخصیت و ارزش‌های آن فرد را ارزیابی کند.
پژوهشگران با استفاده از این داده‌ها، بررسی کردند که افراد باحال با افراد «غیر باحال» و «خوب» چه تفاوتی دارند. تاد پزوتی، یکی از پژوهشگران اصلی این بررسی، توضیح داد: «همه می‌خواهند باحال باشند، یا دست‌کم از انگ غیرباحال بودن دوری کنند و جامعه به افراد باحال نیاز دارد، زیرا آنها هنجارها را به چالش می‌کشند، الهام‌بخش تغییرند و فرهنگ را پیش می‌برند.»
«مفهوم باحال بودن در ابتدا در خرده‌فرهنگ‌های کوچک و عصیانگر شکل گرفت، از جمله میان موسیقی‌دانان جاز سیاه‌پوست در دهه ۱۹۴۰ و بیت‌نیک‌ها در دهه ۱۹۵۰. هرچه جامعه با سرعت بیشتری پیش می‌رود و برای خلاقیت و تغییر ارزش بیشتری قائل می‌شود، افراد باحال بیش از هر زمان دیگری ضروری هستند.»
[توضیح: اصطلاح بیت‌نیک به گروهی از هنرمندان، نویسندگان و روشنفکران جوان آمریکایی در دهه ۱۹۵۰ اطلاق می‌شود که به زندگی متعارف و ارزش‌های جامعه پس از جنگ جهانی دوم اعتراض و سبک زندگی متفاوتی داشتند]
پژوهشگران «انجمن روانشناسی آمریکا» دریافتند افراد باحال در سراسر جهان با وجود تفاوت‌های فرهنگی، به‌طور یکسان به‌عنوان افرادی برون‌گرا، لذت‌گرا، قدرتمند، ماجراجو، گشوده‌ذهن و مستقل درک می‌شوند.
در مقایسه با آنها، افراد «خوب» بیشتر به‌عنوان افرادی سازگار [با هنجارهای اجتماعی]، سنت‌گرا، دارای حس امنیت، گرم، خوش‌برخورد، جهان‌شمول‌نگر، وظیفه‌شناس و آرام درک می‌شدند.
با آنکه برخی ویژگی‌ها با هم همپوشانی دارند، پژوهشگران تاکید می‌کنند که باحال بودن از نظر اخلاقی لزوما به معنای «خوب بودن» محسوب نمی‌شود.
این مطالعه خاطرنشان کرد که رشد جهانی صنایع مد، موسیقی و فیلم باعث شد معنای باحال بودن «بر مجموعه‌ای مشابه از ارزش‌ها و ویژگی‌ها در سراسر جهان تثبیت» و به پدیده‌ای «بازارپسندتر» تبدیل شود.
دکتر پزوتی گفت: «باحال بودن بی‌تردید در طول زمان دگرگون شده، اما فکر نمی‌کنم که ویژگی متمایزکننده‌اش را از دست داده باشد. فقط کارکردی‌تر شده است.»
پژوهشگران گفتند یافته‌های آنها می‌تواند به درک بهتر نقشی که «باحال بودن» در شکل‌گیری سلسله‌مراتب‌های اجتماعی و تغییر هنجارها و رویه‌های اجتماعی و فرهنگی ایفا می‌کند، کمک کند. آنها نوشتند: «این واقعیت که افراد باحال در سراسر جهان دارای مجموعه ویژگی‌های مشابهی در نظر گرفته می‌شوند و این ویژگی‌ها به‌طور مشخص باحال تلقی می‌شوند نه صرفا خوب، استدلالی قوی ارائه می‌کند مبنی بر اینکه باحال بودن یک ساختار مفهومی معنادار است که می‌تواند به توضیح اینکه انسان‌ها چگونه دنیای اجتماعی خود را درک، نظم‌دهی و سازمان‌دهی می‌کنند، کمک کند.»
«اگر باحال بودن به مثابه یک جایگاه، برای اطلاق به افرادی پدید آمده باشد که الهام‌بخش تغییر فرهنگی‌اند و آن را تسهیل می‌کنند، پس تعجبی ندارد که افراد باحال‌ــ از سان‌فرانسیسکو و سانتیاگو گرفته تا سیدنی و سئول‌ــ دارای ویژگی‌هایی باشند که آنها را بیش از دیگران مستعد می‌کند هنجارها را زیر سوال ببرند، نوآوری کنند و دیگران را به تغییر ترغیب کنند.
