مرد شماره یک ناتی داگ؛ نیل دراکمن، از تولد تا پادشاهی

در این مقاله ضمن نگاهی به بیوگرافی نیل دراکمن (Neil Druckmann)، مرد شمارۀ یک ناتی داگ، مروری به کارنامه و تاثیرگذاری او در صنعت گیم می‌اندازیم.

وقتی صحبت از کارگردان‌ها و بازی‌سازان جاودانۀ صنعت گیم به میان می‌آید، بیشتر اذهان به سمت کشور ژاپن می‌رود. سرزمین آفتاب نقطۀ طلوع چندین بازی‌ساز بزرگ در تاریخ بوده است. از میاموتو (Myamoto) بگیرید، تا هیدئو کوجیما (Hideo Kojima)، هیدتاکا میازاکی (Hidetaka Miyazaki) و شینجی میکامی (Shinji Mikami). با این حال، غرب و آمریکا نیز در سالیان اخیر استعدادهای زیادی را به جامعۀ گیمینگ جهان تحویل داده‌اند. یکی از این استعدادها، نیل دراکمن است که از اوایل نسل هفتم، توانایی‌های خود را به رخ کشید.

نیل دراکمن در تاریخ 5 دسامبر 1978 به دنیا آمد. او در بیت آریه، یک شهرک در کرانه باختری بزرگ شد، جایی که شاهد خشونت‌های مکرر بود. برادر بزرگتر دراکمن، امانوئل (Emanuel)، کتاب‌های کمیک، بازی‌های ویدیویی و فیلم‌ها را در سن جوانی به او نشان داد. این سرگرمی‌ها، به‌ویژه بازی‌های ویدیویی، به دراکمن در یادگیری زبان انگلیسی کمک کردند. دراکمن به طور ویژه‌ای به داستان‌سرایی علاقه‌مند شد و کتاب‌های کمیک خود را نوشت.

او در سال 1989 به همراه خانواده اش به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کرد. در سن 16 سالگی، دوستش به طور تصادفی یک چوب گلف را به سرش زد که به 30 بخیه منجر شد و یک فرورفتگی دائمی در جمجمه او ایجاد کرد. دراکمن دبیرستان و دانشگاه خود را در میامی گذراند. جالب است بدانید که دراکمن از همان ابتدا به داستان‌های جنایی علاقه داشت. او تصمیم گرفت درس جرم‌شناسی بخواند، با هدف کسب تجربه به عنوان یک مامور FBI برای استفاده در نوشتن رمان!

برادرش او را مخفیانه در اواخر دهه 1990 به نمایشگاه سرگرمی‌های الکترونیکی فرستاد؛ او در کنفرانس‌های سال‌های 1998، 2000، 2002 و SIGGRAPH در سال های 2002 و 2003 شرکت کرد. به عنوان دانشجو در دانشگاه ایالتی فلوریدا در مارس 2001، دراکمن در مسابقه چند نفره Conker’s Bad Fur Day که توسط نینتندو سازماندهی شده بود، برنده شد. نیل از همان ابتدا شوق و علاقه خود به بازی‌سازی را نشان می‌داد. دراکمن در اوایل زندگی خود به عنوان یک منشی در My Favorite Muffin و به عنوان یک فروشنده در PacSun کار می‌کرد.

یکی از استادان دراکمن برای شرکت در کنفرانس GDC در سال 2003، هزینه‌های او را برعهده گرفت. دراکمن در آن‌جا با بنیان‌گذار ناتی داگ، جیسون روبین (Jason Rubin) ملاقات کرد. او که شور و اشتیاق دراکمن جوان را دید، کارت تجاری خود را به او داد. مدتی بعد، روبین با دراکمن تماس گرفت و به او یک موقعیت کارآموزی پیشنهاد داد. جالب است بدانید که ناتی داگ برای اولین بار در تاریخ خود چنین کاری انجام می‌داد. تا زمانی که دراکمن پاسخ بدهد، این موقعیت توسط شخص دیگری تصاحب شد. هنگامی که دراکمن تشویق شد تا برای کارآموزی توسط CMU درخواست دهد، دراکمن برای مشاوره با روبین تماس گرفت.

او با کارگردان بازی، ایوان ولز (Even Welles)، در تماس بود که پس از مصاحبه در GDC، به او پیشنهاد کارآموزی داد. در طول این مدت، به او پیشنهاد شده بود که به عنوان کارآموز در الکترونیک آرتز (Electronic Arts) و پروسه ساخت The Sims 2 حضور داشته باشد. در تاریخ می 2004، دراکمن به عنوان یک کارآموز برنامه‌نویسی به ناتی داگ پیوست. او کار روی انجین‌ها و برنامه‌نویسی گیم‌پلی را در Jak 3 (2004) آغاز کرد. در طول این مدت، او همچنین در کارهای اضافی و متفرقه‌ای به استودیو کمک می‌کرد.

در پایان دوره کارآموزی در ماه آگوست، ولز و استفان وایت (Stephen White) که در آن زمان رئسای مشترک ناتی داگ بودند، به او یک موقعیت تمام وقت پیشنهاد کردند. او مدرک سال دوم کارشناسی ارشد خود را از طریق کارش در ناتی داگ دریافت کرد. او صفحه‌های منو را در Jak X: Combat Racing (2005) طراحی کرد که آن را یکی از سخت‌ترین کارهای حرفه‌ای خود می‌دانست. در طول توسعه Jak 3 و Jak X، دراکمن همچنان از ولز درباره پیوستن به تیم طراحی درخواست می‌کرد.

ولز از انتقال او خودداری کرد، زیرا او در ابتدا به عنوان برنامه‌نویس مشغول به کار بود و تجربه کافی در طراحی نداشت، اما موافقت کرد که کارهای طراحی دراکمن را در اوقات فراغت خود بازبینی کند. دراکمن طرح‌های سطحی را با بازخورد ولز، در ابتدا روی کاغذ نمودار و بعدا با استفاده از Adobe Illustrator طراحی کرد.

پس از توسعه Jak X، ولز به این نتیجه رسید که دراکمن در طراحی ماهر است و به او یک موقعیت طراحی برای Jak and Daxter: The Lost Frontier اهدا کرد. چند ماه پس از شروع توسعه، ولز دراکمن را به کار به عنوان طراح بازی در Uncharted: Drake’s Fortune (2007) منتقل کرد که در آن زمان با مشکلات توسعه مواجه بود. این بازی نهایتا در سال 2009 منتشر شد.

قبل از کار روی Uncharted 2: Among Thieves (2009) به عنوان طراح اصلی، از نزدیک با امی هنیگ (Amy Hennig) روی ساخت داستان کار کرد و بیشتر درگیر علاقه‌ی اصلی خود، یعنی نوشتن شد. در سال 2009، دراکمن به عنوان نویسنده و کارگردان روی کمیک موشن Uncharted: Eye of Indra کار کرد. پیش درآمدی برای Drake’s Fortune که داستان نیتن دریک (Nathan Drake) را قبل از رویدادهای بازی اول بیان می کند. اولین رمان گرافیکی دراکمن در فوریه 2010 منتشر شد. این رمان با طراحی هنرمندانه جویسوکه وانگ (‌Joysuke Wong)، علاقه دراکمن به سفر در زمان برای ملاقات با همسرش در سنین پایین‌تر را نشان می‌دهد. دراکمن توضیح داد:

یک چیز زیبا و شاعرانه در مورد آن ایده وجود داشت.

این کمیک در 24 فوریه 2010 منتشر شد. پس از ساخت بازی Uncharted 2، ناتی داگ به دو تیم تقسیم شد تا به طور همزمان روی پروژه‌های مختلف کار کنند. در حالی که یک تیم روی Uncharted 3: Drake’s Deception کار می‌کرد، ایوان ولز و کریستف بالسترا (Christophe Balestra)، دراکمن و بروس استرالی (Bruce Straley) را برای توسعه یک بازی جدید انتخاب کردند. دراکمن به دلیل اراده و استعدادش، به عنوان طراح انتخاب شد. اگرچه آن‌ها در ابتدا می‌خواستند یک بازی جدید در سری Jak and Daxter توسعه دهند، تیم ساخت احساس کرد که خدمتی به طرفداران نمی‌کنند و تصمیم گرفتند یک بازی جدید با عنوان The Last of Us بسازند.

دراکمن هنگام طرح ایده برای The Last of Us، از منابع الهامی استفاده کرد که در دوران دانشجویی طراحی کرده بود. ایده او این بود که گیم‌پلی بازی ICO را در یک داستان آخرالزمانی و زامبی‌‌محور مانند شب مردگان زنده (1968)، با یک شخصیت اصلی شبیه به جان هارتیگان (John Hartigan) از شهر گناه (1991-2000)، ادغام کند. شخصیت اصلی یک افسر پلیس بود وظیفه محافظت از یک دختر جوان را بر عهده داشت. با این حال، به دلیل بیماری قلبی او، بازیکنان اغلب کنترل دختر جوان را به عهده می‌گرفتند.

دراکمن در داستان The Last of Us تغییرات زیادی ایجاد کرد. او جوئل (Joel) را جایگزین افسر پلیس کرد و نام دختر جوان را الی (Ellie) گذاشت. دراکمن The Last of Us را با این هدف نوشت که داستان ریشه محکمی درون واقعیت داشته باشد که کاملا با محصولات گذشته ناتی داگ فاصله داشت. او توضیح داد:

برای کشف موضوعی غم‌انگیزتر، بازی باید کمی تاریک‌تر از Uncharted می‌بود.

قبل از کارگردانی بازی، دراکمن در کلاس‌های بازیگری شرکت کرد تا بتواند با بازیگران به یک زبان صحبت کند. این بازی نهایتا در 14 ژوئن 2013 با ستایش‌های فراوان منتشر شد. او جوایز متعددی از جمله بفتا و D.I.C.E را به دست آورد. جایزه انجمن نویسندگان آمریکا از دیگر دستاورد‌های دراکمن از این بازی بود. او بعدها روی یک بسته الحاقی به‌نام The Last of Us: Left Behind کار کرد، یک پیش درآمد با تمرکز بر رابطه الی با دوستش رایلی که مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. او برای کارش در Left Behind جوایز بیشتری کسب کرد، از جمله دومین بفتا و جایزه انجمن نویسندگان آمریکا.

او همچنین با همکاری فیث ارین هیکس (Faith Erin Hicks)، نویسنده و هنرمند معروف، سری کمیک چهار شماره‌ای The Last of Us: American Dreams را نوشت. اولین شماره آن در آوریل 2013 منتشر شد. پس از جدایی هنیگ از ناتی داگ در مارس 2014، اعلام شد که دراکمن و بروس در حال کار روی Uncharted 4: A Thief’s End (2016) به عنوان کارگردان هستند. گزارش‌های اولیه ادعا می‌کردند که هنیگ توسط دراکمن و استرالی از ناتی داگ بیرون رانده شده بود؛ اگرچه روسای شرکت، ایوان ولز و کریستوف بالسترا، بعدها این ادعا را تکذیب کردند.

دراکمن در کنار جاش شر (Josh Scherr) این داستان را نوشت. دراکمن، جان را بامزه خطاب می‌کرد و به او اجازه می‌داد تا طنز Uncharted 4 را بنویسد؛ دراکمن ناتوانی خود در نوشتن طنز را اعلام کرده بود. او از همکاری جان در نوشتن داستان Uncharted 4 قدردانی کرد، زیرا The Last of Us را به طور کاملا مستقل نوشته بود. این بازی در 10 می 2016 منتشر شد و برای داستان آن مورد تحسین قرار گرفت. این بازی جایزه بهترین روایت در The Game Awards 2016 و دستاورد برجسته‌ای در شصت و نهمین مراسم اهدای جوایز انجمن نویسندگان آمریکا دریافت کرد.

دراکمن به عنوان رئیس توسعه روایت Uncharted: The Lost Legacy که در آگوست 2017 منتشر شد، ایفای نقش کرد. در مارس 2014، سونی اعلام کرد که دراکمن در حال نوشتن یک اقتباس سینمایی از The Last of Us است که توسط سم ریمی (Sam Raimi) تهیه شده و توسط اسکرین جمز (Screen Gems) اکران خواهد شد. در ژانویه 2015، او پیش‌نویس دوم فیلم‌نامه را تکمیل کرد و با برخی از بازیگران به اشتراک گذاشت. پس از این اتفاق، اقدامات مثبت بسیار کمی انجام شد، زیرا دراکمن در آوریل 2016 اظهار داشت که محصول وارد جهنم توسعه شده است. او در فوریه 2018 گفت:

من نمی‌خواهم آن فیلم ساخته شود.

دراکمن در مارس 2018 به سمت معاون رئیس ناتی داگ ارتقا رتبه پیدا کرد. او به عنوان کارگردان برای ساخت The Last of Us Part II بازگشت و در کنار هالی گراس (Halley Gross) در نویسندگی بازی مشارکت داشت. استرالی برای کارگردانی مجدد، به پروژه اضافه نشد و تمام بار روی دوش دراکمن افتاد. مضامین انتقام و تلافی بازی از تجربیات خود دراکمن از اسرائیل الهام گرفته شده بود، جایی که خشونت موضوعی عادی بود. او به طور خاص به تماشای فیلم Ramallah Lynching در سال 2000 اشاره کرد و اینکه چگونه پس از شنیدن جمعیت تشویق کننده، بلافاصله ذهنش به افکار خشونت‌آمیز در مورد اجرای عدالت مشغول شد. او بعدا به دلیل داشتن این خاطره، احساس گناه کرد.

این افکار باعث شکل‌گیری یک ایده در ذهن دراکمن شد. او می‌خواست بازیکن قبل از اینکه متوجه واقعیت شود، تشنگی انتقام را احساس کند. دراکمن اشاره کرد که برخی از اعضای تیم نسبت به داستان بازی احساس بی‌میلی می‌کردند، اما در نهایت او یک داستان تفرقه‌انگیز را به یک داستان ساده و تکراری ترجیح داد. بازی The Last of Us Part II در 19 ژوئن 2020 منتشر شد و مورد تحسین منتقدان قرار گرفت؛ البته نمی‌توان از حواشی زیاد قبل و بعد از انتشار آن چشم‌پوشی کرد.

داستان بازی، منتقدان را به دو گروه تقسیم کرد. برخی این سناریو را به دلیل ظرافت و اثربخشی آن ستودند، در حالی که برخی دیگر از سرعت و تکرار مضامین آن انتقاد کردند. واکنش شدید مخاطبان به داستان منجر شد که دراکمن پیام‌های تهدیدآمیز زیادی دریافت کند. ناتی داگ به این اتفاقات واکنش نشان داد. دراکمن حضور کوتاهی در بازی به عنوان صداگذار بریگز (Briggs)، یک سرباز آزادی‌بخش واشنگتن ایفا کرد. بازی The Last of Us Part II رکورد بیشترین جوایز بازی سال را در اختیار دارد و از رکورددار قبلی، The Witcher 3: Wild Hunt، پیشی گرفته است.

دراکمن و گراس برای کارشان روی این بازی در مراسم D.I.C.E جایزه گرفتند. جایزه بهترین بازی سال 2020، تنها گوشه‌ای از افتخارات بازی The Last of Us Part 2 است. دراکمن در 4 دسامبر 2020 به عنوان رئیس ناتی داگ انتخاب شد و در کنار ولز به مدیریت خود ادامه داد. او در دسامبر 2020 در فهرست Variety500 که تاثیرگذارترین رهبران تجاری در صنعت رسانه را معرفی ‌می‌کرد، حضور داشت.

دراکمن تهیه‌ کننده اجرایی فیلم Uncharted 2022 بود. دراکمن به همراه کریگ مازین (‌Craig Mazin)، نویسنده و تهیه‌ کننده اجرایی سریال تلویزیونی The Last of Us از HBO است که انتظار می‌رود رویدادهای بازی اول و احتمالا برخی از قسمت‌های دیده نشده را پوشش دهد. دراکمن همچنین کارگردانی یک قسمت این سریال را بر عهده داشت. او احساس می‌کرد که با کارگردانی یک سریال، تجربه‌اش را در کارگردانی بازی‌ها تقویت می‌کند. دراکمن خاطرنشان کرد که برخی از فیلم‌نامه‌های سریال، دیالوگ‌ها را مستقیما از بازی قرض می‌گیرند، در حالی که برخی دیگر حالت مستقل خود را دارند.

به درخواست HBO، برخی از سکانس‌های اکشن و سنگین بازی برای تمرکز بیشتر روی درام شخصیت‌های سریال، تغییر خواهند کرد. دراکمن خاطرنشان کرد که این مجموعه رویکردی متضاد نسبت به فیلم Uncharted خواهد داشت. در حالی که Uncharted داستان جدیدی را با اشاراتی کوچک به داستان بازی‌ها تعریف می‌کرد، The Last of Us یک اقتباس مستقیم با انحرافات جزئی است که اجازه می‌دهد تغییراتی مانند تغییر دیدگاه شخصیت‌ها، به شیوه‌ای که در یک بازی قابل انجام نیست، به نمایش در بیاید.

دراکمن در جشنواره بازی‌های تابستانی ژوئن 2022، اعلام کرد که در حال کار روی یک بازی جدید است. دراکمن از سم لیک (Sam Lake)، کارگردان بازی‌هایی چون Max Payne و Alan Wake، به عنوان الهام‌بخش خود یاد می‌کند و خود را یک طرفدار قدیمی می‌نامد. بازی‌های ویدیویی مورد علاقه دراکمن عبارتند از Monkey Island 2 ،ICO ،Metal Gear Solid 2 و Resident Evil 4. با الهام از کمیک‌هایی مانند Y: The Last Man، دراکمن همچنین تحت‌ تاثیر داستان‌سرایی بازی ماجراجویی King’s Quest، اثر روبرتا ویلیامز (Roberta Williams) قرار گرفت.

دراکمن در حین نوشتن داستان The Last of Us از چندین فیلم الهام گرفت، از جمله: Unforgiven (1992)، No Country for Old Men (2007)، Gravity (2013). دراکمن عقاید منحصر به فرد خود را دارد. او یکی از مدافعان برابری جنسیتی در بازی‌های ویدیویی است و از آنیتا سارکیسیان (Anita Sarkeeseian) به عنوان یکی تاثیرگذاران این دیدگاه یاد می‌کند؛ او جایزه سفیر خود در سال 2014 را به سارکیسیان اهدا کرد و مرتبا از پروژه‌های او حمایت می‌کرد.

هنگامی که دراکمن متوجه شد که مرتبا در مورد شخصیت‌های سفیدپوست و مسیحی می‌نویسد، تصمیم گرفت تا شخصیت‌های متنوع‌تری خلق کند. در طول توسعه Uncharted 4، دراکمن تحت تاثیر هنرمند مشهور، اشلی سویدوفسکی (Ashley Swidowski) قرار گرفت تا شخصیت‌های زن بیشتری را وارد بازی‌های خود کند. پس از انتقاد تست‌کنندگان از تمرکز زیاد دراکمن روی به تصویر کشیدن شخصیت‌های زن در Uncharted 4، او بیان کرد:

وای، چرا این موضوع برایتان مهم است؟

به طور مشابه، ماهیت شخصیت الی از The Last of Us در ابتدا با انتقاد اشخاص درون استودیو روبه‌رو شد. دراکمن مفتخر است که الی یک شخصیت اصلی زن و قوی است و امیدوار است که توسعه‌دهندگان دیگر رویکردهای مشابهی را بدون ترس از عدم محبوبیت در مورد شخصیت‌ها اتخاذ کنند. دراکمن و استرالی از برخی واکنش‌های منفی در رابطه با The Last of Us شگفت‌زده شدند، اگرچه دراکمن خاطرنشان کرد:

هرچه پیشرفت بیشتری داشته باشیم، منتقدان بیشتر نمایان می‌شوند.

او اعلام کرد این تصور اشتباه است که قهرمان‌های زن مانع فروش بازی می‌شوند، زیرا The Last of Us موفقیت بزرگی در فروش تجربه کرد.

دراکمن یک یهودی است. او یک شهروند آمریکایی به حساب می‌آید که در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده در سال 2016، انتخابات میان دوره‌ای 2018 و انتخابات ریاست جمهوری 2020 رای داده داده است. او در حال حاضر به همراه همسرش مایا (Maya) و فرزندانشان در لس آنجلس اقامت دارد. او در حین تحصیل در مقطع کارشناسی با مایا ملاقات کرد. او در طول توسعه The Last of Us پدر شد و گفته است که دخترش هنگام نوشتن داستان بازی، الهام‌بخش بزرگی برای او بوده است.

تولد دخترش، عقاید او را در مورد خانواده تقویت کرد، زیرا متوجه شد که برای او هر کاری انجام خواهد داد. او به همراه فرزندانش بازی‌های ویدیویی مانند Animal Crossing: New Horizons و Pokémon را تجربه می‌کند.

دراکمن در اولین روز کارگردانی خود در The Last of Us، از سردرد زیادی رنج می‌برد. او روز بعد متوجه شد که نیاز به جراحی فوری چشم دارد، زیرا عفونت چشم چپ، او را تهدید می‌کند. در طول ساخت قسمت دوم، دراکمن روزه‌ می‌گرفت که در یکی از کارت‌های کلکسیونی بازی به آن اشاره شده است. فلسفه داستان‌نویسی دراکمن که هنگام صحبت با کوری بارلوگ (‌Cory Balrog) به آن پی برد، روایت ساده با شخصیت‌های پیچیده است. دراکمن از بازی‌های ویدیویی با روایتی پیچیده متنفر است، اما از نوشتن روابط پیچیده شخصیت‌ها لذت می برد.

دراکمن در نوشته‌هایش با تمرکز روی هر شخصیت، سعی می‌کند وارد ذهن بازیکن شود. او در تلاش برای نوشتن داستانی صادقانه، تلاش می‌کند تا از پردازش نامفهوم شخصیت‌ها چشم‌پوشی کند. دراکمن همچنین با ذهنیت مینیمالیستی می‌نویسد و اغلب از خود می پرسد‌:

این صحنه واقعا درباره چیست؟ کمترین چیزی که برای انتقال آن به مخاطب باید بگوییم یا انجام دهیم چیست؟

قبل از نوشتن داستان یک بازی و قبل از اینکه روایت را پیچیده‌تر بررسی کنند، دراکمن و استرالی یک طرح کلی از داستان را ایجاد می‌کنند. اغلب انتقاد‌هایی از قلم دراکمن شنیده می‌شود. بازیکنان معتقدند دراکمن آزادی عمل لازم برای تصمیم‌گیری را به مخاطب اهدا نمی‌کند. اینکه بازیکن می‌داند یک تصمیم اشتباه است اما شخصیت قابل کنترل بازی از آن مطلع نیست، یک سوراخ در داستان‌سرایی است. با این حال دراکمن عموما به تندی با این انتقادات برخورد کرده است.

نظر شما در خصوص این بازی‌ساز چیست؟ آیا داستان‌سرایی و کارگردانی او را می‌پسندید؟ چه خاطراتی با بازی‌های ساخته شده توسط او دارید؟ نظرات خود را حتما در بخش کامنت‌ها با ما به اشتراک بگذارید.