مشهورترین و جذاب‌ترین خودروهای دو سیلندر تاریخ، از ژیان تا مورگان

علاقه‌مندان به خودرو معمولاً بیشتر به مدل‌های قدرتمند دوازده سیلندر، ده سیلندر، هشت سیلندر و یا نهایتاً شش سیلندر توجه دارند و وقتی حرف از خودروهای جذاب می‌شود قطعاً هیچ‌کس به یاد مدل‌های دو سیلندر نمی‌افتد. بااین‌حال، در طول تاریخ موتورهای دو سیلندر به برخی از جذاب‌ترین، عجیب‌ترین و جالب‌ترین خودروها نیرو داده‌اند ولی هیچ‌کس به آن‌ها توجهی نداشته است. به همین دلیل، قصد داریم در اینجا بهترین، مشهورترین و جذاب‌ترین خودروهای دو سیلندر تاریخ را معرفی کنیم.

آبارث ۶۹۵ SS

فیات ۵۰۰ که در سال ۱۹۵۷ به بازار آمد، از یک پیشرانهٔ ۴۸۰ سی‌سی دو سیلندر با تنها ۱۳ اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد. این کوچولوی ایتالیایی به لطف ترکیبی بی‌نقص از وزن سبک، مصرف سوخت مناسب و عملکرد سرزنده، طی سه سال ۱۸۰ هزار دستگاه فروخت و به یک موفقیت بزرگ تبدیل شد. در سال ۱۹۵۸، مدل اسپرت با یک پیشرانهٔ ۵۰۰ سی‌سی به بازار آمد که قدرت را به ۲۱ اسب بخار افزایش داد اما در سال ۱۹۶۴ بود که مدل واقعاً هیجان‌انگیز آبارث ۶۹۵ SS معرفی شد. در این نسخه به لطف ارتقاءهای متعدد پیشرانه مثل افزایش حجم به ۶۹۰ سی‌سی، قدرت به ۳۸ اسب بخار رسیده بود و حداکثر سرعت ۱۴۰ کیلومتر بر ساعت را برای این فلفل کوچک فراهم می‌کرد.

سیتروئن ۲CV

سیتروئن ۲CV را برای فرانسه مثل فولکس‌واگن بیتل برای آلمان می‌دانند. مثل فولکس‌واگن، این سیتروئن کوچک هم در دههٔ ۳۰ خودرویی برای عموم مردم بود و آنقدر محبوب شد که بیش از چهار دهه روی خط تولید باقی ماند. اولین نمونه‌های ۲CV با یک پیشرانهٔ دو سیلندر تخت هوا خنک ارائه می‌شدند که کمتر از ۱۰ اسب بخار قدرت داشت اما با ارائهٔ یک پیشرانهٔ ۴۲۵ سی‌سی در سال ۱۹۵۵ و سپس ۶۰۲ سی‌سی در سال ۱۹۷۰، قدرت این ماشین نهایتاً به ۳۲ اسب بخار رسید که برای وزن ۶۰۰ کیلوگرمی خودرو کاملاً کافی بود. در سال ۱۹۶۷ نیز سیتروئن مدل جدید دیان را بر اساس ۲CV معرفی کرد که در کشورمان با نام ژیان عرضه شد.

تویوتا Sport 800

زمانی که در نمایشگاه خودروی توکیو ۱۹۶۲ کانسپت تویوتا پابلیکا اسپرت رونمایی شد، سروصدای زیادی به راه انداخت. این کوپهٔ کوچک جذاب سرانجام سه سال بعد با نام Sport 800 به تولید رسید و تغییر چندانی را نسبت به نمونهٔ کانسپت تجربه نکرده بود. هرچند این ماشین از لحاظ اندازه کوچک بود اما چیزهای بزرگی در چنته داشت. Sport 800 نه‌تنها اولین خودروی اسپرت تویوتا بود بلکه یکی از اولین خودروهای دنیا یا سقف تارگا محسوب می‌شد. این ماشین در ابتدا با پیشرانهٔ ۲۸ اسب بخاری متعلق به مدل پابلیکا به بازار عرضه شد اما بعداً حجم پیشرانهٔ دو سیلندر تخت هوا خنک آن به ۸۰۰ سی‌سی افزایش یافت و به دو کاربراتور مجهز شد که قدرت را به ۴۵ اسب بخار رساند. این نیروی برای خودرویی که تنها ۵۸۰ کیلوگرم وزن داشت واقعاً عالی بود.

پانهارد ۲۴

هرچند پانهارد یکی از قدیمی‌ترین خودروسازان جهان است اما در دههٔ ۶۰ پس از عرضهٔ کوپهٔ جذاب ۲۴ به خاطره‌ها پیوست. حتی ساخت نسخهٔ چهاردر این خودرو هم برنامه‌ریزی شده بود که هیچ‌گاه به نتیجه نرسید. ۲۴ به یک پیشرانهٔ ۸۵۰ سی‌سی دو سیلندر تخت مجهز بود که در جلو نصب شده و ۴۲ یا ۵۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. این کوپهٔ فرانسوی هرچند بدنهٔ جدیدی داشت اما پیشرانهٔ آن اولین بار در سال ۱۹۵۲ در مدل Dyna X مورد آزمایش قرار گرفته بود. ازآنجایی‌که این پیشرانه هوا خنک بود و به رادیاتور نیازی نداشت، طراحان پانهارد توانستند بدنه‌ای ساده و امروزی طراحی کنند.

ب‌ام‌و ۷۰۰

شاید امروز باورش سخت باشد اما ب‌ام‌و در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم به ورشکستگی بسیار نزدیک شد تا اینکه مدل کوچک و جذاب ۷۰۰ توانست به ناجی این شرکت تبدیل شود. این خودرو که صرفاً به‌صورت دودر اما در نسخه‌های سالن، کوپه و کانورتیبل عرضه می‌شد، بر اساس شاسی کشیدهٔ مدل ۶۰۰ ساخته شده و خودرویی موتور عقب بود. ب‌ام‌و ۷۰۰ که در نمایشگاه فرانکفورت ۱۹۵۹ رونمایی شد، هم در بازار فروش و هم موتوراسپرت موفقیت بزرگی را به همراه داشت. این ماشین از یک پیشرانهٔ ۶۹۷ سی‌سی دو سیلندر تخت استفاده می‌کرد که در نسخهٔ اسپرت حداکثر ۴۰ اسب بخار قدرت داشت. ۷۰۰ تا زمان پایان تولید در سال ۱۹۶۵ بیش از ۱۸۸ هزار دستگاه فروخت.

آلفارومئو میتو

پیشرانه‌های دو سیلندر فقط در خودروهای دهه‌های ۵۰ و ۶۰ استفاده نمی‌شدند و حتی در سال‌های اخیر هم می‌توان خودروهای دو سیلندری را پیدا کرد. یکی از این خودروها آلفارومئو میتو است که در سال ۲۰۰۸ معرفی و تا سال ۲۰۱۸ تولید شد. برای این خودرو موتورهای چهار سیلندر مختلفی ارائه می‌شد اما در بین آن‌ها یک نمونهٔ ۸۷۵ سی‌سی دو سیلندر توربوشارژ خطی هم وجود داشت که در نسخه‌های ۸۵ و ۱۰۵ اسب بخاری ارائه می‌شد. این پیشرانه که از تکنولوژی‌های مدرنی مثل زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ها برخوردار بود و ضریب تراکم بسیار بالایی داشت، در سال ۲۰۱۱ برندهٔ جایزهٔ بهترین پیشرانهٔ زیر ۱ لیتر و بهترین پیشرانهٔ سبز شد. این موتور ۰.۹ لیتری در دیگر محصولات گروه فیات مثل ۵۰۰ و لانچیا اپسیلون هم ارائه می‌شد.

مورگان سه‌چرخه

تاریخ مورگان با مدل‌های سه‌چرخ عجین شده است زیرا اولین محصول این شرکت یک مدل سه‌چرخ با پیشرانهٔ دو سیلندر متعلق به موتورسیکلت پژو بود. چندین دهه بعد در سال ۲۰۱۱ مورگان دوباره مدل سه‌چرخهٔ خود را احیا کرد که این بار برای عصر مدرن ساخته شده بود. مورگان سه‌چرخه که شبیه هیچ خودروی دیگری نیست، طبق همان ایدهٔ اولیه یعنی استفاده از پیشرانهٔ موتورسیکلت ساخته شده بود اما حالا یک پیشرانهٔ ۲ لیتری V شکل قدرتمند ساخت هارلی دیویدسون روی دماغۀ آن نصب شد که ۸۲ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد و این مورگان سه‌چرخ را ظرف تنها هشت ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رساند. در نسل جدید مورگان سه‌چرخه اما یک پیشرانهٔ ۱ لیتری سه سیلندر فورد جایگزین موتور V2 قبلی شده است.

فولکس‌واگن XL1

و در آخر به یکی دیگر از خودروهای دو سیلندر مدرن و عجیب لیست می‌رسیم. این خودرو فولکس‌واگن XL1 است که عنوان کم‌مصرف‌ترین خودروی جهان را یدک می‌کشد. نسخهٔ تولیدی این خودرو که پس از معرفی چند کانسپت در نمایشگاه ژنو ۲۰۱۳ رونمایی شد، از شاسی فیبر کربنی استفاده می‌کرد و تنها ۷۹۵ کیلوگرم وزن داشت. ضریب درگ این ماشین نیز رقم فوق‌العادهٔ ۱.۱۸۶ بود. XL1 از یک قوای محرکهٔ هیبریدی استفاده می‌کرد که از یک پیشرانهٔ ۸۰۰ سی‌سی دو سیلندر دیزلی با ۴۷ اسب بخار قدرت به همراه یک موتور الکتریکی با ۲۷ اسب بخار قدرت تشکیل شده بود. پیشرانهٔ دیزلی که در وسط خودرو جای گرفته بود، در اصل از نصف کردن پیشرانه ۱.۶ لیتری چهار سیلندر دیزلی گلف پدید آمده بود. مصرف سوخت XL1 تنها یک لیتر در هر صد کیلومتر بود. از این خودرو در تعداد محدود ۲۵۰ دستگاه تولید شد که هرکدام حدود ۱۴۰ هزار دلار قیمت داشتند.