مقایسه لاکهید مارتین F-35 و F-22 کدام‌ جت جنگنده برتر است؟

جت‌های جنگنده F-35 و F-22 جزو نمادین‌ترین محصولات لاکهید مارتین هستند و می‌خواهیم آن‌ها را با یکدیگر مقایسه کنیم.

لاکهید مارتین F-35 لایتنینگ II مدت زیادی است که به عنوان ستون اصلی قدرت هوایی نیروهای مسلح کشور آمریکا مطرح می‌شود. سه نسخه مختلف از این جت جنگنده در خدمت نیروی هوایی ارتش آمریکا، نیروی دریایی و تفنگداران دریایی ایالات‌متحده است و به همین خاطر حداکثر انعطاف‌پذیری را نشان می‌دهد؛ اما زمانی که بحث نبرد تک به تک یا همان داگ فایت به میان آید، یک جت جنگنده می‌تواند بیشتر به چشم آید.

 

درباره F-22 رپتور صحبت می‌کنیم که جزو مشهورترین جت‌های تولیدی دنیاست و با همکاری لاکهید مارتین و بوئینگ تولید شده است. این جنگنده از قابلیت‌های فراوانی برای عملیات در انواع شرایط آب و هوایی برخوردار شده و به خوبی می‌تواند خود را از دید رادارها پنهان کند؛ اما در مقایسه جت‌های جنگنده F-35 و F-22 کدام‌یک برتر ظاهر خواهد شد؟ بی‌شک مقایسه این دو محصول پیشرفته با یکدیگر امری چالش‌برانگیز خواهد بود و همچنین تلاش برای بررسی برتری‌های یکی بر دیگری در فاکتورهای متعدد کار سختی است. در این مقاله می‌خواهیم نگاهی عمیق‌تر به شباهت‌ها و تفاوت‌های F-35 لایتنینگ II و F-22 رپتور داشته باشیم.

توانایی‌های عملیاتی

 

از نظر پرفورمنس و عملکرد هر دو جت F-35 و F-22 سرعت، شعاع پروازی و استقامتی احساس‌برانگیزی بر جای می‌گذارند هرچند در برخی بخش‌ها یکی بر دیگری برتری پیدا می‌کند. یکی از فاکتورهای کلیدی هر جت جنگنده‌ای سرعت آن خواهد بود و اینجا F-22 که به‌طور خاص برای برتری هوایی طراحی شده قابلیت‌های بالای خود را به نمایش می‌گذارد و برتری واضحی دارد. در جدول زیر ویژگی‌های سرعت F-22 آورده شده است:

نوع پرواز	سرعت (کیلومتر در ساعت)
سرعت کروز مافوق صوت	۲۲۴۷
حداکثر سرعت در سطح دریا	۱۴۹۴
حداکثر سرعت کلی	۲۷۷۸

به دلیل حداکثر سرعت فوق‌العاده بالا، جنگنده‌های بسیار معدودی می‌توانند بر F-22 برتری داشته باشند و به همین خاطر این محصول لاکهید مارتین از نظر رهگیری توانایی‌های خارق‌العاده‌ای دارد. علیرغم قدرت زیاد، F-35 لایتنینگ II نمی‌تواند به حداکثر سرعت F-22 رپتور برسد و حداکثر سرعت آن برابر با ۱۹۷۵ کیلومتر در ساعت و حداکثر سرعتش در سطح دریا حدود ۱۲۳۵ کیلومتر در ساعت است.

F-22 همچنین از نظر سرعت صعود در هوا رقبای خود را شکست می‌دهد به گونه‌ای که در هر دقیقه بیش از ۱۸.۹ کیلومتر را صعود می‌کند اما این رقم برای F-35 به حدود ۱۳.۷ کیلومتر در دقیقه می‌رسد. به منظور مقایسه و تصور بهتر از عملکرد جت‌های جنگنده موردبحث بد نیست بدانید هواپیمای بوئینگ ۷۸۷ استاندارد می‌تواند پس از تیک آف در هر دقیقه بین ۰.۶ تا ۰.۹ کیلومتر در هوا صعود کند. به دلیل چنین ویژگی‌هایی است که F-22 برای داگ فایت طراحی شده و می‌تواند با پیشرفته‌ترین جت‌های پنهان‌کار دنیا سرشاخ شود. البته F-35 با اینکه از نظر سرعت و میزان صعود قافیه را به F-22 می‌بازد اما از تکنولوژی پنهان‌کاری احساس‌برانگیزی برخوردار است و آن را به یک سلاح مؤثر و قدرتمند در برابر جنگنده‌های معمولی تبدیل می‌کند.

تسلیحات

در مقایسه جت‌های جنگنده F-35 و F-22 به بخش تسلیحات می‌رسیم که F-35 بسیار منعطف‌تر از F-22 خواهد بود و امکان انجام تقریباً هر نوع مأموریتی را دارد. اگرچه F-22 در نبردهای هوا به هوا و تک به تک می‌درخشد اما انعطاف فوق‌العاده F-35 به آن اجازه می‌دهد تا در مأموریت‌های هدفمندتر از جمله مأموریت‌های بازدارندگی هسته‌ای و حملات هوایی شرکت کند. بر اساس گزارش نشنال اینترست، F-22 از انجام سه نوع مأموریت کلیدی عاجز است که شامل توانایی‌های حملات هسته‌ای، عملیات ضد کشتی و حملات هوا به زمین خواهد بود؛ اما F-35 به خوبی می‌تواند چنین عملیاتی را انجام دهد.

شاید F-22 رپتور برای حملات زمینی بهینه نشده است اما این به معنی عدم تجهیز به انواع سلاح‌ها نیست. رپتور می‌تواند شش لانچر LAU-142/A را برای موشک‌های هوا به هوا حمل کند و دو محفظه حمل سلاح اضافی نیز دارد که هریک برای لانچرهای LAU-141/A برای موشک‌های هوا به هوا بکار می‌روند. این جت جنگنده همچنین در صورت انجام مأموریت‌های حملات زمینی می‌تواند بمب‌های هدایت‌شونده دقیق را حمل نماید. البته علیرغم توانایی‌های قابل‌توجه، F-22 تاکنون جنگنده‌ای از سایر کشورها را ساقط نکرده است.

در مقابل باید گفت F-35 توانایی حمل طیف وسیع‌تری از سلاح‌ها را دارد و می‌تواند آن‌ها را در محفظه حمل داخلی یا خارجی خود نگه دارد. از جمله سلاح‌های حملات مرسوم این جنگنده می‌توان به بمب‌های هدایت لیزری و موشک‌های حمله زمینی همچون اسپیر ۳ اشاره کرد. F-35 لایتنینگ II همچنین می‌تواند موشک‌های کروزر JASSM و سلاح‌های ضد کشتی را حمل نماید. به این لیست باید حمل بمب‌های هسته‌ای B61-12 را نیز افزود. شایان ذکر است جت‌های F-15 و F-16 نیز قادر به حمل این نوع بمب هستند.

نتیجه‌گیری

با این تفاسیر باید گفت ترکیب جت‌های جنگنده F-22 و F-35 باعث می‌شود نیروی هوایی ایالات‌متحده وضعیت مناسبی در رویارویی با اهداف متقابل داشته باشد؛ اما تصمیم‌گیری درباره اینکه از کدام جنگنده استفاده شود دقیقاً به نوع هدف و مأموریت و نیازهای نیروهای مسلح این کشور بستگی خواهد داشت. بی‌شک رپتور داگ فایتر بهتری در نیروی هوایی آمریکاست و از نظر توانایی‌های نبرد هوا به هوا رقیبی ندارد. در مواقعی که رویارویی با جنگنده‌های پنهان‌کاری همچون چنگدو J-20 چین اجتناب‌ناپذیر باشد F-22 احتمالاً هواپیمای ایده آلی برای نبرد خواهد بود.

اما اکثر نبردهای مدرن شامل رویارویی تک به تک نیست و شاید داگ فایت های محدودی رخ دهد که در این صورت F-35 با ارتباطات داده احساس‌برانگیز و تکنولوژی پیشرفته خود و البته انعطاف‌پذیری بسیار بالا می‌تواند انتخاب اول برای هر نوع مأموریتی باشد؛ اما اگر در نهایت بخواهیم تنها یک جنگنده را به عنوان پیروز این مقایسه انتخاب کنیم، انتخاب ما F-22 رپتور خواهد بود. نظر شما چیست؟