نقشه گوگل چگونه شما را از سریع‌ترین مسیر به مقصد می رساند؟

اما نقشه‌ها چگونه ترافیک جاده‌ها را می‌شناسند و تصمیم می‌گیرند که کدام یک برای در امان ماندن از ترافیک بهتر هستند؟

تکامل نقشه های گوگل
گوگل مپس که از خرید Where 2 Technologies در سال 2004 متولد شد، از زمان راه‌اندازی آن در سال 2005 به یک ابزار مسیریابی جهانی تبدیل شد. این نرم‌افزار در ابتدا Google Local نام داشت.

با نقشه برداری اولیه و جستجوی کسب و کار محلی شروع شد و به تدریج ویژگی‌هایی برای نمایش داده‌های ترافیکی نیز در آن گنجانده شد. نوآوری‌های پی در پی مانند نقشه‌های آفلاین و ادغام با وسایل حمل و نقل مختلف ادامه یافت تا امروز که به ابزاری ضروری برای کاربران در سراسر جهان تبدیل شده است.

درس گرفتن از گذشته
یکی از منابع اطلاعاتی که نقشه‌ها برای تخمین ترافیک و تعیین مسیرها استفاده می‌کنند، داده‌های تاریخی است. این منبع بر اساس میانگین سرعت خودروها در جاده‌ها در زمان‌ها و روزهای مختلف است که در طی سالیان متمادی جمع آوری شده است.

به عنوان مثال، نقشه‌ها می‌دانند که در یک جاده خاص، وسایل نقلیه معمولا با سرعت 90 کیلومتر در ساعت بین ساعت 6 تا 7 صبح حرکت می‌کنند، در حالی که بعد از ظهر، وسایل نقلیه در همان جاده با سرعت 20 تا 30 کیلومتر در ساعت حرکت می‌کنند. با تجزیه و تحلیل این داده‌ها، نقشه‌ها می‌توانند بر اساس الگوهای گذشته پیش‌بینی کنند که ترافیک، در تاریخ و زمان مدنظر کاربران چگونه خواهد بود.

منابع اطلاعاتی قدرتمند
یکی دیگر از منابع اطلاعاتی که گوگل مپس برای تخمین ترافیک و تعیین مسیرها استفاده می‌کند، داده‌های بلادرنگ(همزمان) است. این داده‌ها از حسگرها و گوشی‌های هوشمند جمع آوری شده است که نشان می‌دهد خودروها در حال حاضر با چه سرعتی حرکت می‌کنند.

این نقشه‌ها همچنین از داده‌های حسگرهای ترافیکی استفاده می‌کنند که بیشتر آن‌ها توسط آژانس‌های حمل‌ونقل دولتی یا شرکت‌هایی که در جمع‌آوری داده‌های ترافیکی تخصص دارند نصب می‌شوند. این حسگرها از فناوری رادار، مادون قرمز فعال یا رادار لیزری برای تشخیص اندازه و سرعت خودروهای عبوری استفاده می‌کنند و سپس این اطلاعات را به صورت بی‌سیم به سرورها منتقل می‌کنند.

یکی دیگر از منابع مهم اطلاعاتی که نقشه‌ها استفاده می‌کنند، تلفن‌های اندرویدی هستند، زیرا این گوشی‌ها داده‌هایی را به‌صورت ناشناس به گوگل ارسال می‌کند که به شرکت اجازه می‌دهد از سرعت حرکت اتومبیل‌ها مطلع شود و آنها را به صورت خطوط رنگی در لایه ترافیک نمایش می‌دهد که نشان‌دهنده شدت ترافیک است.

پیش‌بینی آینده
برای پیش‌بینی ترافیک و مسیریابی دقیق‌تر، گوگل مپس همچنین از یادگیری ماشینی و هوش مصنوعی برای تجزیه و تحلیل داده‌های تاریخی و بلادرنگ استفاده می‌کند.

این نقشه‌ها از معماری یادگیری ماشینی به نام شبکه‌های عصبی گراف استفاده می‌کنند که می‌تواند روابط پیچیده بین نقاط داده مانند جاده‌ها، تقاطع‌ها و چراغ‌های راهنمایی را تجزیه و تحلیل کند. با استفاده از این فناوری، گوگل مپس می‌تواند بهتر بفهمد که جریان ترافیک، بسته به زمان و مکان چگونه تغییر می‌کند و چگونه تحت تأثیر عوامل مختلف مانند آب و هوا، تصادفات، بسته شدن جاده‌ها یا رویدادها قرار می‌گیرد.

گوگل مپس همچنین می‌تواند از یادگیری ماشینی برای پیشنهاد مسیرهای جایگزین استفاده کند چرا که ممکن است سریع‌تر یا ایمن‌تر از مسیرهای معمول باشند.

علاوه بر داده‌های حسگرها و گوشی‌های هوشمند، نقشه‌ها از داده‌های Waze استفاده می‌کنند، برنامه مسیریابی که به رانندگان اجازه می‌دهد حوادث ترافیکی، خودروهای خراب، کاهش سرعت یا رادارهای سرعت را گزارش کنند. گوگل در سال 2013، Waze را خریداری کرد و از آن زمان، این دو اپلیکیشن به تبادل داده‌ها و ویژگی‌ها پرداختند.

ادغام با مراکز کنترل ترافیک
علاوه بر داده‌های تولید شده توسط کاربر، نقشه‌ها با مراکز مدیریت ترافیک راه‌اندازی شده توسط مقامات حمل و نقل یکپارچه می شوند. بنابراین، شرایط ترافیکی را با استفاده از دوربین‌های نظارتی، حسگرهای جاده و سایر فناوری‌های پیشرفته نظارت می‌کند.

گوگل مپس از این شبکه برای دریافت به‌روزرسانی‌های سریع در مورد حرکات ترافیکی استفاده می‌کند. این ادغام توانایی برنامه را برای انطباق با احتمالات ترافیکی که به سرعت در حال تغییر هستند افزایش می‌دهد و توصیه‌های پیشنهادی برای انتخاب مسیر را بیشتر بهبود می‌بخشد.

فریب نقشه‌های گوگل
شاید کمی عجیب به ‌نظر برسد، اما هنرمند آلمانی Simon Weckert با استفاده از 99 گوشی هوشمند نقشه‌های گوگل را هک کرد تا ترافیک مجازی در خیابان‌های برلین ایجاد کند. ویکرت 99 گوشی هوشمند مجهز به نقشه را در یک گاری کوچک قرار داد، سپس آن گاری را در خیابان‌های مختلف برلین حرکت داد. گوشی‌های هوشمند نقشه‌ها را فریب می‌دادند تا این شائبه به وجود آید که کاربران زیادی در آن خیابان‌ها حضور دارند.

از آنجایی که تلفن‌های استفاده شده در یک سبد قرار داشتند،  نقشه گوگل فریب خورد. در نتیجه، برنامه مسیریابی با قرمز کردن خیابان‌های سبز در ابزار مسیریابی آنلاین، شروع به نشان دادن ترافیک مجازی کرد. این اتفاق رانندگان را بر آن داشت تا از این خیابان‌هایی که عملاً ترافیک وجود ندارد، دوری کنند!

گوگل به طور رسمی در مورد تجربه Fickert اظهار نظر نکرده است، اما یک مهندس نرم‌افزار ارشد در گوگل مپس توییت کرد که او معتقد است امکان فریب خوردن این ابزار مسیریابی وجود دارد!