یوان مک‌گرگور و چارلی بورمن با موتورسیکلت‌های کلاسیک در سریال جدید سفر طولانی

یوان مک‌گرگور و چارلی بورمن در «سفر طولانی» با موتورسیکلت‌های کلاسیک به اروپا سفر می‌کنند. این سریال جدید، ماجراجویی و دوستی آن‌ها را با چاشنی نوستالژی و چالش‌های فنی به تصویر می‌کشد.

یوان مک‌گرگور و چارلی بورمن، بیست سال پس از اولین سفر موتورسیکلتی خود در سریال «راه طولانی»، حالا با سریال جدید «سفر طولانی» به جاده‌ها بازگشته‌اند و حس ماجراجویی خود را حفظ کرده‌اند. برنامه‌های سفرهای جاده‌ای در تلویزیون امری رایج است اما زمانی که برنامه‌های سفر کمیاب بودند، مک‌گرگور و بورمن در سال ۲۰۰۴ با «راه طولانی» نشان دادند که مسیر و نحوه سفر می‌تواند به‌اندازه مقصد سرگرم‌کننده باشد. آن‌ها با موتورسیکلت‌های ب‌ام‌و از انگلستان، از طریق آسیا به آمریکا سفر کردند. تصاویر آن زمان با استانداردهای امروزی کمی قدیمی و کم‌کیفیت به نظر می‌رسند، اما این سریال موتورسیکلت‌های ترکیبی اسپرت و ادونچر را به مخاطبان عام معرفی کرد و الهام‌بخش سفرهای جاده‌ای بسیاری شد.

این دو نفر دو سریال دیگر نیز ساختند که «راه طولانی پایین» (۲۰۰۷) در آفریقا و «راه طولانی بالا» (۲۰۲۰) با موتورسیکلت‌های الکتریکی هارلی دیویدسون بود. حالا در «سفر طولانی» که از اپل TV پلاس پخش می‌شود، آن‌ها با موتورسیکلت‌های کلاسیک در اروپا سفر می‌کنند. دو قسمت اول این سریال نشان می‌دهد که با وجود حرفه‌ای‌تر شدن تولید و مهارت بیشتر مجری‌ها، دوستی آن‌ها همچنان جذاب است. این سریال نسبت به «راه طولانی» بیشتر بر سفر و غذا تمرکز دارد و چالش‌های حفظ موتورهای کلاسیک، جذابیتی جدید به آن افزوده است. در مصاحبه‌ای کوتاه، مک‌گرگور و بورمن درباره موتورسیکلت‌هایشان صحبت کردند. مک‌گرگور از یک موتو گوتزی الدورادو ۱۹۷۴ استفاده می‌کند و بورمن نیز یک ب‌ام‌و R75/5 مدل ۱۹۷۳ را انتخاب کرده که در ابتدا وضعیت نامناسبی داشت، اما بازسازی شد. هر دو موتورسیکلت شعاع حرکتی حدود ۳۲۰ کیلومتر دارند.

مک‌گرگور می‌گوید موتورهای قدیمی حس نوستالژی دارند و برای سرعت‌های تا حدود ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت مناسب‌اند که برای فیلم‌برداری ایده‌آل است. در اروپا، با تغییر مداوم کشورها و مناظر، این سرعت به آن‌ها اجازه داد تا از مناظر و دیدار با مردم لذت ببرند. بورمن یک‌بار دچار مشکل استارت شد و مک‌گرگور با مشکل خرابی وایر شمع‌ها مواجه شد اما این چالش‌ها بخشی از جذابیت موتورهای قدیمی بود. مردم به دلیل ظاهر خاص این موتورها مشتاق کمک بودند. بورمن می‌گوید موتورسواران به دلیل قرار گرفتن در محیط باز، بیشتر با مردم ارتباط برقرار می‌کنند و خستگی و گردوخاک آن‌ها، حس همدلی ایجاد می‌کند. برخلاف سفرهای سخت‌تر قبلی، این سفر در جاده‌های آسفالت اسکاندیناوی و اروپا انجام شد و تمرکز بیشتری بر فرهنگ و مردم داشت.