در دهه 50، کرایسلر آزمایش موتور توربینی گازی روی خودرو را آغاز کرد. در سال 1954، اولین آزمایش این موتور در خودروی آزمایشی CR1 انجام شد که مهندس ارشد کرایسلر را متقاعد کرد که این موتور پتانسیل دارد. پس از آزمایش، کرایسلر مشکلات مربوط به سروصدا و پاسخ gsxr گاز را برطرف کرد. این موتور توربینی که کوچک‌تر از موتورهای درون‌سوز سنتی بود، به قطعات متحرک بسیار کمتری نیاز داشت. از بسیاری جهات، موتور توربینی کرایسلر از موتورهای درون‌سوز پیستونی بهتر بود. پس از آزمایش اولیه، مهندسان کرایسلر به بهبود این موتور ادامه دادند. نسخه دوم خودروی آزمایشی با این موتور، مصرف سوخت بهتر و قدرتی مشابه CR1 داشت. سومین نسخه، CR2A، روی یک دوج دارت آزمایش شد و در شرایط آب‌وهوایی سخت مورد ارزیابی قرار گرفت. چهارمین نسخه، خودروی معروف توربینی کرایسلر بود که نماد جاه‌طلبی‌های کرایسلر در زمینه موتورهای توربینی محسوب می‌شد. کرایسلر تا اواخر دهه 1970 به توسعه فناوری موتور توربینی ادامه داد و هفت نسل از این موتورها را روی خودروهای برندهای مختلف خود آزمایش کرد اما قوانین سخت‌گیرانه آلایندگی، مصرف سوخت بالا و مشکلات متعدد دیگر باعث لغو پروژه موتور توربینی شد.