متأسفانه، این سیستم‌های اولیه یک نقص بزرگ داشتند. توربوی بزرگ زمان زیادی برای رسیدن به سرعت لازم و آزادسازی قدرت اضافی نیاز داشت. راننده پس از شتاب‌گیری آرام اولیه، ناگهان با ورود توربو به مدار، جهش ناگهانی قدرت را احساس می‌کرد. تأخیر توربو به پدیده‌ای رایج در این مدل‌ها تبدیل شد. در آغاز دهه ۹۰، سوبارو که از نظر مالی وضعیت خوبی داشت، شروع به آزمایش سیستمی جدید برای رفع این تأخیر و جهش ناگهانی قدرت کرد. این شرکت پیش‌تر از موتور 2 لیتری توربوشارژ در ایمپرزا استفاده می‌کرد که عملکرد قابل قبولی داشت. بااین‌حال، سوبارو برای لگاسی که خودرویی بزرگ‌تر، سنگین‌تر و لوکس‌تر بود، به دنبال تجربه رانندگی نرم‌تری بود. ازآنجاکه بازار ژاپن مشوق‌های مالیاتی برای موتورهای زیر 2 لیتر ارائه می‌کرد، سوبارو نمی‌خواست حجم موتور را افزایش دهد. بخش مهندسی این شرکت راه‌حلی متفاوت ارائه کرد که استفاده از دو توربوشارژر کوچک اما با اندازه یکسان بود.