وقتی مسابقات استقامتی، سری گلوبال GT در سال 1995 توسط فیا بازآفرینی شد، چندین سازنده معتبر دعوت شدند تا به رقابت‌ها بپیوندند. مرسدس بنز یکی از این شرکت‌ها بود که برای رقابت با اولین قهرمان مسابقات فیا GT در سال 1996 یعنی مک‌لارن F1 ظرف چند ماه یک رقیب درخور ساخت. این هیولای موتور وسط که CLK GTR نام گرفت، فوق‌العاده عمل کرد و در دو سال بعد بر این سری مسابقات سلطه یافت. برای همولوگیشن خودروهای مسابقه‌ای، طبق قوانین فیا باید حداقل 25 دستگاه نسخه جاده‌ای ساخته می‌شد که این منجر به خلق CLK GR استراسن‌ورسیون (به معنای نسخهٔ جاده‌ای) با کابین راحت‌تر، اسپویلر عقب کوچک به‌جای بال بزرگ و موتوری بدون محدودیت شد. نسخه اولیه استراسن‌ورسیون از یک پیشرانهٔ 6.9 لیتری V12 با 630 اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد درحالی‌که چند نمونه هم از نسخهٔ سوپراسپرت با موتور 7.3 لیتری V12 و 664 اسب بخار قدرت تولید شد. این خودروی مسابقه‌ای جاده‌ای، به یکی از نمادهای دهه ۹۰ و دیوانه‌وارترین خودروهای جاده‌ای مرسدس بنز تبدیل شد.

 منبع: Autoevolution