اگرچه اطلاعات کمی درباره زرادخانه این ناوها در دسترس است اما تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد که فوجیان دست‌کم چهار سلاح نزدیک و چهار سیستم دفاع نقطه‌ای موشکی را در خود جای داده است که مشابه سیستم دفاع SeaRAM مستقر روی ناوهای نیروی دریایی ایالات متحده است.
به‌عنوان بخشی از گسترش سریع نیروی دریایی چین، فوجیان گام بعدی در تلاش نیروی دریایی ارتش آزادی‌بخش خلق برای تبدیل شدن به یک قدرت دریایی جهانی خواهد بود. با وجود استقرار بیشترین ناوهای جنگی جهان، چین به‌طور تاریخی بر اقیانوس هند تمرکز دارد و بیشتر ناوگان آن از کشتی‌های کوچک‌تر طراحی‌شده برای عملیات در آب‌های ساحلی دریای چین جنوبی تشکیل شده است.
با این حال، اخیراً چین به‌طور مداوم کشتی‌هایی را برای عملیات در فواصل طولانی‌تر توسعه داده است. علاوه بر ساخت سه ناو هواپیمابر از سال ۲۰۱۲، نیروی دریایی چین تعداد ناوهای مخرب خود را دو برابر کرده و هشت ناو کروز کلاس رنهای را اضافه کرده است، درحالی‌که مجموعه جدیدی از کشتی‌های پشتیبانی لجستیکی را که به‌طور خاص برای تسهیل استقرارهای طولانی‌مدت طراحی شده‌اند، از جمله کشتی پشتیبانی رزمی سریع فویو و کشتی‌های پشتیبانی زیردریایی داکای و کلاس دافنگ به خدمت گرفته است.
