آمونیاک یک ترکیب شیمیایی است که از نیتروژن و هیدروژن تشکیل شده و برخلاف سوخت‌های فسیلی، هیچ اتم کربنی در ساختار خود ندارد. این ویژگی به آن معناست که هنگام سوختن، دی‌اکسید کربن که اصلی‌ترین گاز گلخانه‌ای است، تولید نمی‌کند. خروجی اصلی احتراق آمونیاک، نیتروژن و آب است که هر دو از اجزای طبیعی جو زمین هستند. چالش اصلی مهندسان تا به امروز، مدیریت احتراق پایدار آمونیاک و کنترل انتشار اکسیدهای نیتروژن بود؛ چالشی که به نظر می‌رسد متخصصان ژاپنی با موفقیت بر آن غلبه کرده‌اند.

 معرفی یک موتور تجاری آمونیاک‌سوز تنها اولین قدم در یک مسیر طولانی است. برای فراگیر شدن این فناوری، جهان نیازمند توسعه زیرساخت‌های تولید، ذخیره‌سازی و توزیع آمونیاک سبز است. آمونیاک سبز به روشی اطلاق می‌شود که در فرآیند تولید آن از انرژی‌های تجدیدپذیر مانند باد و خورشید استفاده شده باشد تا چرخه سوخت از ابتدا تا انتها کاملاً پاک بماند. علاوه بر این، آموزش خدمه کشتی‌ها برای کار با آمونیاک که ماده‌ای سمی است، از دیگر اولویت‌ها خواهد بود. بااین‌وجود، رونمایی از این موتور یک نقطه عطف غیرقابل‌انکار است. این موفقیت نشان می‌دهد که گذار به سوی حمل‌ونقل دریایی پاک دیگر یک رؤیای دوردست نیست، بلکه یک واقعیت فنی و تجاری در دسترس است.