در دنیای خودروهای سفارشی، گاهی ایده‌هایی چنان جسورانه مطرح می‌شوند که مرز میان نبوغ و دیوانگی را جابجا می‌کنند. پروژه مامبای آبی یکی از همین ایده‌هاست؛ یک فولکس‌واگن کارمن گیای مدل ۱۹۶۷ که کالبد زیبای ایتالیایی خود را حفظ کرده، اما در سینه‌اش قلب تپندهٔ V10 و غول‌پیکر دوج وایپر را جای داده است. این خودرو نه یک بازسازی، بلکه یک آفرینش دوباره است که تعاریف را به چالش می‌کشد. فولکس‌واگن کارمن گیا که بین سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۴ تولید می‌شد، همیشه به خاطر طراحی چشم‌نواز بدنه توسط استودیوی ایتالیایی گیا و پلتفرم قابل‌اعتماد فولکس بیتل شهرت داشت. این خودرو زیبا، مقرون‌به‌صرفه و قابل‌اعتماد بود، اما با حداکثر قدرت ۶۰ اسب بخار، هرگز یک خودروی اسپرت واقعی به شمار نمی‌رفت.