خودروسازانی که احیا شدند؛ داستان موفقیت و شکست از مایباخ تا داتسون
خودروسازانی که احیا شدند؛ داستان موفقیت و شکست از مایباخ تا داتسون
در طول تاریخ، خودروسازان زیادی آمده‌اند و رفته‌اند ولی بااین‌حال، برخی از برندها که در دوران حیات اولیهٔ خود موفق بوده‌اند، دوباره احیا می‌شوند. بازگرداندن برندی که به دلیل تأثیر بر صنعت خودروسازی همچنان در یادها مانده است می‌تواند حرکتی هوشمندانه و درعین‌حال خطرناک باشد زیرا این حرکت می‌تواند موفق عمل کند یا با شکست مواجه شود. در ادامه با هفت نمونه از این برندها آشنا خواهیم شد.
مایباخ: موفق
مایباخ به‌عنوان یک شرکت خودروسازی در سال ۱۹۰۹ متولد شد. در آن زمان، مؤسس این شرکت، ویلهلم مایباخ روابط نزدیکی با دایملر داشت. مایباخ که لوکس‌ترین خودروهای دوران اوایل قرن بیستم را تولید می‌کرد، در طول جنگ جهانی دوم به ساخت پیشرانه برای تانک‌ها و نفربرهای ارتش نازی پرداخت و دیگر به ساخت خودرو بازنگشت. سپس در سال ۱۹۶۰ دایملر این برند را خرید و در دههٔ ۲۰۰۰ از آن برای ساخت و عرضهٔ سدان‌های فوق لوکسی به‌منظور رقابت با رولزرویس و بنتلی استفاده کرد اما در این راه هرگز نتوانست موفق باشد. به همین دلیل، در سال ۲۰۱۲ برند مایباخ تعطیل شد اما خیلی زود در سال ۲۰۱۵ به‌عنوان یک زیربرند با نسخهٔ مرسدس-مایباخ از S کلاس نسل W222 بازگشت و این بار به موفقیت رسید.
ساب: ناموفق
ساب اتومبیل برای اولین بار در سال ۱۹۴۵ به‌عنوان شاخه‌ای از شرکت تولید هواپیماهای نظامی ساب در سوئد تأسیس شد. این شرکت کار خود را با ساخت خودروهای کوچک و کم‌مصرف آغاز کرد که از دانش آئرودینامیک هوانوردی ساب بهره می‌بردند. پرفروش‌ترین محصول ساب مدل ۹۰۰ بود که در دههٔ ۸۰ به اوج محبوبیت رسید؛ اما جنرال موتورز در سال ۲۰۰۰ ساب را خرید که منجر به سقوط آن در سال ۲۰۰۷ و سپس ورشکستگی شد. پس از اعلام ورشکستگی، یک کنسرسیوم چینی بنام خودروی الکتریکی ملی سوئد یا به‌طور مخفف NEVS کارخانه و بقایای ساب را خرید. بدین ترتیب، اولین محصول ساب تحت مالکیت NEVS در سال ۲۰۱۲ از خط تولید بیرون آمد اما قراردادهای مالی این شرکت شکست خوردند و در ماه می ۲۰۱۴ پایانی غم‌انگیز برای ساب رقم خورد.
بوگاتی: موفق
اتوره بوگاتی شرکت خودروسازی بوگاتی را در سال ۱۹۰۹ تأسیس کرد و خودروهای این شرکت که به مهندسی و سرعت شهرت پیدا کردند، به مهره‌ای مهم و موفق در مسابقات گرند پری تبدیل شدند اما مرگ اتوره در سال ۱۹۴۷، بوگاتی را در دههٔ ۵۰ به تعطیلی کشاند. پس از تلاش‌های ناموفق برای احیای بوگاتی، یک کارآفرین ایتالیایی بنام «رومانو آرتیولی» در سال ۱۹۸۷ این برند را خرید و هایپرکار فوق‌العادهٔ EB110 را در سال ۱۹۹۱ ساخت اما آن دوران زمان خوبی برای ساخت خودروهای گران‌قیمت نبود و فعالیت بوگاتی دوباره در سال ۱۹۹۵ متوقف شد. سپس در سال ۱۹۹۸ بوگاتی به تملک گروه فولکس‌واگن درآمد که بودجهٔ لازم برای خلق یک شاهکار را داشت. این منجر به ساخت ویرون در سال ۲۰۰۵ و سپس شیرون شد که هردو رکورد سریع‌ترین خودروهای تولیدی جهان را شکستند.
بورگوارد: ناموفق
کارل بورگوارد در سال ۱۸۹۰ شرکت خودروسازی خود را تأسیس کرد و اولین محصول آن یک وسیلهٔ نقلیهٔ سه‌چرخ کوچک بود که توسط مشاغل کوچک و شرکت پست آلمان استفاده می‌شد. محبوب‌ترین خودروی بورگوارد اما مدل ایزابلا بود که عمری طولانی داشت. این شرکت همچنین خودروهایی با ویژگی‌های نوآورانه‌ای مثل تعلیق بادی را هم به تولید رساند اما متأسفانه کارل بورگوارد هوش اقتصادی نداشت و با نادیده گرفتند توصیه‌های حرفه‌ای، شرکت را در سال ۱۹۶۱ به ورشکستگی کشاند. سپس در سال ۲۰۰۸، کریستین بورگوارد، نوهٔ کارل، با حمایت شرکت چینی بایک اقدام به احیای بورگوارد کرد. این شرکت آلمانی دوران جدید خود را در سال ۲۰۱۷ با عرضهٔ کراس‌اوور BX7 در چین آغاز کرد اما موفق نشد و چندی پیش با اعلام ورشکستگی به کار خود پایان داد.
هامر: موفق
تا اینجای کار می‌توانیم بازگشت هامر را موفق توصیف کنیم. این برند با عرضهٔ نسخهٔ غیرنظامی هاموی با نام H1 توسط AM جنرال کار خود را آغاز کرد. سپس AM جنرال برند هامر را در سال ۱۹۹۹ به جنرال موتورز فروخت که منجر به ساخت مدل‌های H2 و H3 شد اما در اواخر دههٔ ۲۰۰۰ فروش هامر کاهش یافت. ورشکستگی جنرال موتورز در سال ۲۰۰۹ نیز پایانی بر فعالیت هامر بود زیرا پس از اینکه مذاکرات فروش این برند به یک شرکت چینی شکست خورد، هامر با تولید آخرین خودروی خود در ۲۴ می ۲۰۱۰ تعطیل شد. سپس حدود یک دهه بعد، شایعات بازگشت هامر مطرح شد اما این بار، هامر به‌عنوان مدلی تحت برند جی‌ام‌سی روی خط تولید رفت و هرچند هنوز هم خودروی غول‌پیکری است اما حالا بجای پیشرانه‌های بنزینی پرمصرف از موتورهای برقی استفاده می‌کند.
داتسون: ناموفق
داتسون برندی بود که در سال ۱۹۳۱ توسط نیسان برای تولید و عرضهٔ خودرو تأسیس شد اما از سال ۱۹۵۸ به بعد داتسون اساساً به برند صادراتی نیسان تبدیل شد. این کار تا سال ۱۹۸۶ ادامه یافت یعنی زمانی که سازندهٔ ژاپنی تصمیم گرفت در تمام جهان محصولات خود را با همان نام و برند نیسان عرضه کند. این تغییر نام برای نیسان هزینهٔ حیرت‌انگیزی به دنبال داشت اما نام داتسون هیچ‌گاه فراموش نشد زیرا در سال ۲۰۱۲ در دوران مدیریت کارلوس گوسن، نیسان نام داتسون را به‌عنوان برندی ارزان‌قیمت برای بازارهای نوظهور مثل هند احیا کرد. داتسون در اصل قصد داشت نقش داچیای رنو را برای نیسان بازی کند اما این برنامه‌ها خوب پیش نرفت و تولید داتسون در سال ۲۰۲۰ در اندونزی و روسیه پایان یافت. خاتمهٔ تولید در سال ۲۰۲۲ در هند نیز پایانی دوباره بر حیات داتسون بود.
آلپین: موفق
آلپین در سال ۱۹۵۴ توسط مالک یک گاراژ فرانسوی تأسیس شد که با رنو ۴CV تقویت‌شدهٔ خود در مسابقات اتومبیلرانی موفقیت‌هایی کسب کرده بود. تقاضا برای خودروهای تقویت‌شدهٔ وی آنقدر بالا بود که آلپین به یک برند تبدیل شد. اولین خودروی آلپین مدلی بنام A106 بود که بر اساس رنو ۴CV ساخته شده بود. معروف‌ترین خودروی این برند فرانسوی اما مدل A110 بود که در مسابقات رالی بسیار موفق عمل کرد. بااین‌حال، به دلیل بحران نفتی سال ۱۹۷۳ شرایط آلپین بشدت وخیم شد اما با تصاحب توسط رنو نجات پیدا کرد. در این دوران، آلپین علاوه بر ساخت نسخه‌های ویژه‌ای از محصولات رنو، به تولید مدل‌های اسپرت اختصاصی هم می‌پرداخت اما بااین‌حال، رنو در سال ۱۹۹۵ این برند را کنار گذاشت. سپس بیش از دو دهه بعد، رنو با معرفی مدل جدید A110 در سال ۲۰۱۷ آلپین را احیا کرد. بعداً نیز این برند به بازوی اسپرت رنو تبدیل شد و حتی تیم فرمول یک این شرکت فرانسوی هم به آلپین تغییر نام داد.
