وانت‌های برقی بزرگ کمکی به رهایی از گرمایش جهانی نمی‌کنند!

نشریه نیویورک تایمز می‌گوید که وانت‌های برقی بزرگ به اندازه یک سدان کوچک درون‌سوز آلاینده تولید می‌کند.

زمانی که نشریه نیویورک تایمز تصمیم می‌گیرد که یک مسئله وجود دارد، توجه همگان به سوی آن جلب می‌‎شود. نشریات مشابه این نشریه علاقه خاصی به بررسی ادعای شرکت‌های بزرگ دارند تا مشخص کنند که سطح حقیقت‌گویی آن‌ها چقدر است و تا چه حد مردم حقیقت را می‌شوند؟! البته که پر کردن فید خبری نیز برای آن‌ها اهمیت بالایی دارد اما به هر صورت روند آگاه‌سازی راهی است که رسانه‌های بزرگ جهان در پیش گرفته‌اند.

یک مقاله جدید که اخیر با عنوان «یک وانت بزرگ برقی تا چه حد برای سیاره مفید است؟» در این نشریه منتشر شده است که در آن تایمز بر بزرگی این خودروها و تاثیراتشان روی محیط‌زیست و امنیت جاده‌ای می‌پردازد. مهر ماه همین سال بود که نشریه «آتلانتیک» از مقاله‌ای مشابه را منتشر کرد و در آن از هامر برقی به‌عنوان یک دشمن یاد کرد. با این حال در تاریخ ۱۸ فوریه سال جاری میلادی بود که مقاله‌ای دیگر از تایمز بر میزان کاهش آلاینده‌ها با انتخاب یک نمونه برقی به‌جای بنزینی تاکید کرد. بخشی این مقاله می‌گوید:

فورد F-150 معمولی را با نسخه برقی آن مقایسه کنید. نسخه‌های برقی انتشار گازهای گلخانه‌ای را به ازای هر مایل تا ۵۰ درصد کاهش داده‌اند.

نویسنده بلافاصله پس از آن بحث را تغییر می‌دهد و می‌گوید:

وانت‌های بزرگ معمولا نیازمند باتری‌های بزرگ‌تری هستند تا شارژ بیشتری را در خود نگهداری کنند پس نسبت‌به خودروهای برقی کوچک‌تر بیشتر مسئولیت انتشار آلاینده ناشی از ساخت باتری را برعهده دارند. با در نظر گرفتن چرخه عمر بر مایل، این خودروها به اندازه همان خودروهای درون‌سوز کوچک آالاینده منتشر می‌کنند.

مشخصا همه می‌دانیم که خودروهای برقی با آب و هوای خالی حرکت نمی‌کنند و برای تولید باتری‌هایشان نیاز به سرمایه است. براساس تحقیقات مردم نسبت‌به به خرید شاسی‌بلندها، وانت‌ها و کراس‌اوورهای برقی تمایل بیشتری دارند تا خودروهای کوچک برقی مثل اوپل کورسا یا هوندا e. بر اساس تحقیقات، انتشار آلاینده ناشی از مصرف بیشتر خودروها سنگین‌تر و بزرگ‌تری چون شاسی‌بلندها، وانت‌ها و کراس‌اوورها تا سال ۲۰۲۵ حدود ۷۸ فروش نمونه‌های برقی را به خود اختصاص خواهد داد.

اگر مسئله ایمنی را هم به میان بیاوریم به داستان نشریه آتلانتیک می‌رسیم. در مقاله یادشده به خطرات استفاده از وسیله‌نقلیه بزرگ‌تر پرداخته شده و براساس آمار، مرگ‌ومیر بیشتر ناشی از استفاده از آن‌ها را نمایان می‌کند.

در سال‌های اخیر آمار مرگ‌ومیر ترافیکی در آمریکا بیشتر شده درحالی‌که در سایر کشورهای توسعه یافته این روند متفاوت و رو به کاهش است. فاکتورهای گوناگونی در رخداد این روند افزایشی تاثیر دارند که از این جمله می‌توان به طراحی‌های خطرناک جاده‌ها یا محدودیت‌های سرعت نامناسب اشاره کرد اما متخصصان می‌گویند که اندازه بیش‌ازحد بزرگ خودروهای آمریکا در این مسئله تاثیر بسیار دارد.

نویسنده مقاله تایمز در انتها به‌جای اشاره به راه‌حل‌های ممکن برای رفع  مشکل تنها به گفتن این جمله بسنده می‌کند:

مشتریان آمریکایی عاشق شاسی‌بلندها و وانت‌های بزرگشان هستند.

به نظر شما آیا ایالات‌متحده به عنوان یکی از هم‌پیمانان قرارداد پاریس برای جلوگیری از گرمایش زمین می‌تواند این آزادی را برای شهروندانش قائل شود تا بدون در نظر گرفتن اثرات زیست‌محیطی خودروی موردنظرشان را انتخاب کنند؟ جایگاه کشورهای توسعه نیافته در این داستان کجاست؟!