جیمز استیونسون، نویسنده کتاب جامعی درباره هواپیمای تهاجمی مخفی A-12 که ناکام ماند، جزئیات ناشناخته‌ای از این رقابت پروازی را شرح داده و گفته است:

هدف رقابت پروازی که YF-22 را انتخاب کرد، اعتبارسنجی طرحی بود که به‌طور جامع تمام الزامات اصلی شامل پنهان‌کاری، رادار AESA و توانایی پرواز سوپرکروز (پرواز با سرعت زیر صوت و بدون استفاده از پس‌سوز) را برآورده کند.

اما YF-22 هیچ‌کدام از این‌ها را نشان نداد. ویژگی‌های مخفی‌سازی و رادار آن برای نمایش آماده نبودند. همچنین از بین این دو هواپیما، تنها YF-23 با موتور GE F-120 پرواز سوپرکروز کرد. نیروی هوایی آمریکا درواقع یک پروتوتایپ خالی را انتخاب کرد و سپس به پیمانکاران گفت حالا بروید و هواپیما را توسعه دهید. البته هیچ‌کس نمی‌گوید F-22 هواپیمای تأثیرگذاری نیست. خلبانانی که با آن پرواز کرده‌اند می‌گویند از رادارگریزی و عملکرد فوق‌العاده آن لذت می‌برند اما رپتور قرار است از سال 2030 وارد سال‌های پایانی خدمت خود شود درحالی‌که هواپیماهایی مانند F-15 که بیش از 30 سال پیش طراحی شده‌اند، همچنان در تولید هستند و تقاضای زیادی دارند. اگر YF-23 برنده شده بود، شاید دارایی ارزشمندتری برای نیروی هوایی آمریکا می‌بود؛ اما به قول یک خلبان جنگنده سابق، «نگاه به گذشته در این صنعت فایده‌ای ندارد.»