دانشمندان آمریکایی نشانه‌هایی از حیات را در مریخ کشف کردند
دانشمندان آمریکایی نشانه‌هایی از حیات را در مریخ کشف کردند
ریانا مور، دانشجوی دکترای دانشگاه تگزاس در آستین، گفته است که این مناطق دارای آب زیادی هستند اما پستی و بلندی قابل توجهی ندارند، بنابراین از پایداری بالایی برخوردارند. به گفته او، وقتی یک محیط پایدار باقی بماند، شرایط قابل سکونت در آن نیز دچار دگرگونی نمی‌شود و می‌تواند برای مدت طولانی‌تری حفظ شود.
تیم گوج، دانشیار همین دانشگاه نیز اشاره کرده است که در زمین، ضخیم‌ترین توالی‌های کانی‌های رسی معمولاً در مناطق مرطوب و با کمترین میزان فرسایش فیزیکی دیده می‌شود که شرایط لازم برای هوازدگی شیمیایی را فراهم می‌کند. این موضوع می‌تواند بر درک ما از تشکیل چنین لایه‌هایی در مریخ نیز تأثیرگذار باشد.
در این پژوهش، مور، گوج و همکارانشان با استفاده از داده‌های به‌دست‌آمده از مدارگرد شناسایی مریخ ناسا، تعداد ۱۵۰ رسوب رسی را مورد بررسی قرار دادند. نتایج نشان داد این لایه‌ها اغلب در مناطق پست اطراف دریاچه‌های باستانی دیده می‌شوند، اما در نزدیکی دره‌هایی که زمانی جریان شدید آب در آنها وجود داشته، مشاهده نمی‌شوند. این ترکیب از هوازدگی ملایم و فرسایش کمتر به حفظ این لایه‌ها در طول زمان کمک کرده است.
پژوهشگران در مقاله خود نوشته‌اند که چینه‌های حاوی کانی‌های رسی معمولاً در مناطقی شکل می‌گیرند که در آنها هوازدگی شیمیایی بر فرسایش فیزیکی غلبه دارد و این مناطق معمولاً در نزدیکی توده‌های آب راکد و به دور از فعالیت دره‌ای قرار دارند.
نبود فعالیت تکتونیکی در مریخ موجب شده تا کربنات‌های کمتری در آن شکل بگیرد و کربن دی‌اکسید برای مدت بیشتری در جو باقی بماند، عاملی که شاید به گرم‌تر و مرطوب‌تر بودن گذشته مریخ کمک کرده باشد. همچنین، خاک رس ممکن است با جذب آب و به دام انداختن یون‌ها، از تشکیل کربنات‌های قابل نفوذ به محیط اطراف جلوگیری کرده باشد. مور گفته است این عامل احتمالاً یکی از دلایل کمبود عجیب کربنات‌ها در مریخ است.
