نتتیجه یک پژوهش: ساعت‌های هوشمند سنجشگر دقیقی برای استرس نیستند

میلیون‌ها نفر روزانه از ساعت‌های هوشمند و ابزارهای پوشیدنی برای کنترل سطح استرس خود استفاده می‌کنند، اما نتایج یک مطالعه تازه در هلند نشان می‌دهد این داده‌ها تقریباً هیچ همبستگی با احساس واقعی بدن ندارند.

به گزارش gsxr و به نقل از تک‌اسپات، این پژوهش که بر روی ۸۰۰ جوان طی سه ماه انجام شد، با استفاده از دستبندهای Garmin Vivosmart 4 میزان استرس، خستگی و خواب را پایش کرد. شرکت‌کنندگان روزانه چهار بار میزان استرس، خستگی یا خواب‌آلودگی خود را گزارش می‌کردند.

مقایسه داده‌های ثبت‌شده با تجربه شخصی افراد نشان داد که هیچ‌کدام از شرکت‌کنندگان «امتیاز استرس» مطابق با احساس واقعی خود دریافت نکرده‌اند. حتی در یک‌چهارم موارد، دستگاه‌ها دقیقاً برعکس وضعیت واقعی را نشان داده‌اند؛ مثلاً وقتی فرد احساس آرامش داشت، ساعت استرس بالا را ثبت کرده بود.

«آیکو فرید»، نویسنده همکار پژوهش، توضیح داد که این نتایج تعجب‌آور نیست، زیرا ساعت استفاده‌شده عمدتاً با اندازه‌گیری ضربان قلب به نتیجه می‌رسد، در حالی که ضربان قلب الزاماً به احساسات واقعی مرتبط نیست. او به عنوان مثال گفت که ضربان قلب هنگام برانگیختگی جنسی می‌تواند به همان اندازه هنگام عصبانیت افزایش یابد. به گفته او، این یافته‌ها پرسش‌های مهمی درباره کارایی داده‌های پوشیدنی در ارزیابی وضعیت‌های روانی ایجاد می‌کند و کاربران باید بدانند این ابزارها دستگاه‌های مصرفی هستند، نه پزشکی.

 

این مطالعه همچنین قابلیت «باتری بدن» در گارمین را بررسی کرد که برای سنجش خستگی فیزیکی طراحی شده است. هرچند ارتباط این داده‌ها با تجربه واقعی کمی قوی‌تر از داده‌های استرس بود، اما همچنان برای استفاده جدی کافی نبود. محققان معتقدند این ویژگی احتمالاً ترکیبی از اندازه‌گیری ضربان قلب و سطح فعالیت بدنی را به کار می‌گیرد، اما گارمین روش محاسبه آن را توضیح نمی‌دهد.

با این حال، ساعت‌های هوشمند در زمینه پایش خواب عملکرد بهتری داشتند. دستگاه‌های آزمایش‌شده توانستند مدت زمان خواب را نسبتاً دقیق ثبت کنند، هرچند همچنان نمی‌توانستند به‌طور مؤثر میزان سرحال بودن فرد پس از بیداری را پیش‌بینی کنند. پژوهشگران پیشنهاد کردند که داده‌های خواب در آینده می‌تواند مبنای یک «سیستم هشدار» برای پیش‌بینی اپیزودهای افسردگی باشد تا فرد بتواند زودتر اقدام یا درمان مناسب را دریافت کند.

«مارگاریتا پانایوتو» از دانشگاه منچستر تأکید کرد که داده‌های پوشیدنی می‌توانند بینش‌های ارزشمندی درباره احساسات و تجربیات افراد ارائه دهند، اما شناخت درست از توانایی‌ها و محدودیت‌های آنها ضروری است.