هرچند در سال ۱۹۸۵ تولید بدنه‌های فلیت‌وود متوقف شد اما نام فلیت‌وود ادامه یافت و در سال ۱۹۸۵ این نام برای اولین بار به‌عنوان یک مدل مستقل معرفی شد. این فلیت‌وود یک سدان محرک جلو روی پلتفرم C-Body جنرال موتورز که در الدزمبیل ۹۸ و بیوک الکترا نیز استفاده می‌شد. سپس در سال ۱۹۹۳، کادیلاک نسل جدید فلیت‌وود را معرفی کرد که به سیستم انتقال نیروی محرک عقب بازگشت و جایگزین مدل پرچم‌دار بروهام شد. شاسی D-Body منحصراً برای این خودرو طراحی شده بود. فلیت‌وود ۱۹۹۳ با ۵,۷۱۵ میلی‌متر طول، کشیده‌ترین خودروی تولیدی انبوه در آمریکا در آن زمان محسوب می‌شد. در زمان عرضه در سال ۱۹۹۳، این سدان با قیمت پایه ۳۵,۱۶۰ دلار عرضه می‌شد که معادل ۷۵,۷۰۰ دلار امروزی است و بنابراین خودروی گران‌قیمتی بود.
