آندرریتدترین آثار اقتباسی Batman در دنیای بازی‌های ویدیویی

امروز نگاهی خواهیم داشت به برخی از آندرریتدترین تجربه‌های تعاملی اقتباسی از کاراکتر Batman در دنیای بازی‌های ویدیویی. با gsxr همراه باشید.

شوالیه‌ی تاریکی نه تنها یکی از محبوب‌ترین ابرقهرمانان کامیک بوکی دنیا محسوب می‌شود، بلکه شخصا نیز وقتی صحبت از ابرقهرمانان به میان می‌آید، Batman برایم در جایگاه اول قرار دارد. آثار ابرقهرمانی تقریبا از همان ابتدای راه صنعت بازی‌های ویدیویی، در این فرم از سرگرمی برای خود جایگاهی پیدا کرده و همراه با این صنعت رشد کرده‌اند. یکی از ابرقهرمانانی که سهم زیادی از آثار ابرقهرمانی را در بازی‌های ویدیویی به خود اختصاص داده است، بهترین کارآگاه دنیا یعنی Batman است که در طول چندین دهه‌ی اخیر آثار مختلفی را در اختیار جامعه‌ی گیمینگ قرار داده است که البته همگی لزوما عناوین خوبی نبودند.

اما در این بین، بازی‌های خوش ساختی هم وجود داشتند که به دلایل مختلف، هرگز آن طور که باید و شاید مورد توجه قرار نگرفتند؛ از همین رو، امروز قصد داریم آن‌ها را زیر نور توجه قرار داده و یادشان را زنده کنیم.

Mortal Kombat Vs DC Universe

در حالی که Mortal Kombat Vs DC Universe دقیقا یک بازی اختصاصی برای کاراکتر Batman به شمار نمی‌آید، اما همچنان او را به عنوان یکی از کاراکترهای کلیدی بازی به تصویر می‌کشد و به طور کلی یکی از برترین کراس اُورهای صنعت گیمینگ و اثری بسیار آندرریتد محسوب می‌شود که برخلاف دیگر نسخه‌های فرنچایز Mortal Kombat، آنچنان مورد توجه قرار نگرفت.

قرار گرفتن کاراکترهای DC در مقابل مبارزان جذاب و مرگبار Mortal Kombat چیزی بود که هیچ‌کس فکرش را نمی‌کرد به آن نیاز داشته باشیم، اما وقتی به واقعیت پیوست، به راستی یک اثر سرگرم‌کننده را به نمایش گذاشت که طرفداران هر دو دنیا می‌توانستند از آن لذت ببرند.

این عنوان در سال 2008 منتشر شد؛ به همین دلیل، در این دوره هنوز فرنچایز Injustice ظهور نکرده بود تا یک تجربه‌ی مبارزه‌ای جذاب از Batman را در اختیار پلیرها قرار دهد. از همین رو، Mortal Kombat Vs DC Universe شخصا برای من به عنوان کسی که طرفدار Batman و Mortal Kombat است، یک ترکیب عالی به نظر می‌رسید. بازی داستان جالبی را روایت می‌کند، مپ‌های نمادین زیادی از دو دنیای خود به تصویر می‌کشد و همچنین گیم‌پلی مبارزه‌ای جذاب همیشگی Mortal Kombat را به کاراکترهای DC نیز تعمیم می‌دهد.

با وجود آن که این نسخه به هیچ عنوان همچون دیگر نسخه‌های این فرنچایز خونین نبود اما همچنان اکشن سنگینی را به نمایش می‌گذاشت که در آن قهرمانان ما هم به خوبی زخمی می‌شدند. به طور کلی، تجربه‌ی یک اثر مبارزه‌ای در نقش شوالیه‌ی تاریکی، یادگیری کمبوهای او و همچنین مشاهده‌ی ارتباط او با کاراکترهای مختلف دنیای MK در طی روایت داستان بازی بسیار جذاب، خاص و تکرار نشدنی بود.

Batman: Vengeance

عنوان Batman: Vengence توسط کمپانی یوبیسافت توسعه یافت و در سال 2001 برای کنسول‌های نسل ششم و PC منتشر شد. این عنوان بر اساس انیمیشن سریالی The New Batman Adventures ساخته شده بود و چه در اتمسفر و آرت استایل و چه در زمینه‌ی داستانی، اثری بسیار وفادار محسوب می‌شد.

این اثر همچنین بخش گسترده‌ای از صداگذاران این انیمیشن سریالی و همچنین انیمیشن پیشین آن یعنی  Batman: The Animated Series را نیز پشت کاراکترهای سه بعدی خودش قرار داده بود تا به آن‌ها جانی دوباره ببخشد. افرادی همچون  Mark Hamill در نقش جوکر Joker و Kevin Conroy فقید در نقش Batman ظاهر شدند. این بازی همچنین از تنوع مراحل بسیار مناسبی نیز برخوردار بود, همچون رانندگی و تعقیب و گریز با Batmobile در شهر گاتهام که در آن دوره خود به تنهایی از جذابیت بسیار بالایی برخوردار بود.

گیم‌پلی و مبارزات Batman: Vengeance در حالی که لزوما همیشه «عالی» عمل نمی‌کرد، اما همچنان بسیاری از استانداردهای عناوین سه‌بعدی اکشن ماجراجویی را رعایت می‌کرد و تجربه‌ی مطلوبی را ارائه می‌داد. همه‌ی این خصوصیات، پکیجی بسیار جذاب را به وجود می‌آورد که متاسفانه آنچنان مورد توجه قرار نگرفت.

Batman: Vengeance اثری است که بر اساس بهترین نمایش از شوالیه‌ی تاریکی در هر مدیومی یعنی سریال انیمیشنی آن ساخته شده است و در این اقتباس نیز بسیار موفق عمل می‌کند. بنابراین، هر طرفدار Batman که با این انیمیشن‌ها خاطره داشته یا به طور کلی از آرت استایل و ساختار آن‌ها لذت می‌برد، می‌تواند تجربه‌ی بسیار جذابی از این بازی دریافت کند.

The Adventures Of Batman And Robin

عنوان The Adventures Of Batman And Robin توسط شرکت کونامی در سال 1994 برای کنسول‌های SNES, Sega CD, Sega Genesis و Game Gear عرضه شد و باز هم یک اقتباس بسیار جذاب را از انیمیشن  Batman: The Animated Series به نمایش گذاشت. در فصل دوم، نام این انیمیشن به The Adventures Of Batman And Robin تغییر یافت و این اثر نیز به عنوان یک اقتباس مستقیم از همین نام استفاده کرد.

این بازی یک اثر Beat’em Up دو بعدی بسیار جذاب در دوره‌ی خودش محسوب می‌شد که در کنار طراحی مراحل استاندارد و فضاسازی مناسب، گیم‌پلی بسیار سرگرم کننده‌ای را نیز به خودش اختصاص داده بود. همچنین بسیاری از دشمنان خونین Batman از جمله Riddler, Joker و Penguin در این بازی حضور داشتند.

این عنوان قطعا بین عناوین دو بعدی شوالیه‌ی تاریکی، جزو برترین‌ها قرار می‌گیرد چرا که در کنار موارد مذکور از تنوع مناسبی در گیم‌پلی نیز برخوردار است؛ به طوری که به پلیر اجازه‌ی رانندگی با Batmobile را می‌دهد که در آن دوره خود نوآوری بسیار جذابی بود.

با وجود آن که این اثر در زمان عرضه نمرات بسیار خوبی دریافت کرد و به طور کلی عنوان موفقی بود، اما امروزه کم پیش می‌آید که در محفل‌ها و بحث‌هایی که حول محور این کاراکتر و بازی‌های آن می‌چرخد، نام این اثر را بشنویم؛ بنابراین، تصمیم گرفتم تا در این مقاله از آن نام ببریم.

Batman: Rise Of Sin Tzu

عنوان Batman: Rise Of Sin Tzu ساخته‌ی دیگری از کمپانی یوبیسافت و این بار در ژانر Beat ’em Up است که دو سال پس از Batman: Vengeance و در سال 2003 برای کنسول‌های نسل ششمی عرضه شد. این نسخه از آثار شوالیه تاریکی را می‌توان یکی از خاص‌ترین اقتباس‌های او در صنعت گیمینگ دانست که از قضا بسیار ناشناخته نیز باقی مانده است. این اثر با وجود آن که از آرت استایل جذاب سریال انیمیشنی New Batman Adventures بهره می‌برد اما به طور کلی یک داستان و دشمن تازه را به دنیای Batman معرفی می‌کرد!

Sin Tzu کاراکتر اوریجینالی است که این بازی به پلیرها معرفی می‌کند و به دنبال آن است که قدرتمندترین مبارزان دنیا را پیدا کرده و آن‌ها را شکست بدهد از همین رو مشخص است که دیر یا زود مسیرش با Batman گره می‌خورد. این اثر یک تجربه‌ی مبارزه‌ای بسیار چالش برانگیز بود که شما را در مقابل ده‌ها دشمن مختلف قرار داده و به راستی یادگیری کمبوهای مختلف و تسلط بر آن‌ها را از پلیر می‌طلبید. صحبت از کمبوها شد، این بازی از یک سیستم لول بندی نیز برخوردار بود که با افزایش آن امکان خرید کمبوهای جدید برای پلیر فراهم می‌شود.

اما مهم‌ترین و جذاب‌ترین خصوصیت Batman: Rise Of Sin Tzu امکان انتخاب بین چهار کاراکتر  Batman, Robin (Tim Drake), Nightwing و یا Batgirl برای تجربه‌ی بازی بود. این خصوصیت همچنین امکان تجربه‌ی چهار نفره‌ی این بازی را نیز فراهم می‌کرد که به شدت جذاب و هیجان‌انگیز بود. این اثر از طراحی مراحل جذابی برخوردار بود و به خوبی اتمسفر گاتهام را در طول مراحل خود حفظ می‌کرد که کتک زدن دشمنان در کوچه پس کوچه‌های این شهر را هر چه بیشتر لذت‌بخش و به اصطلاح Authentic می‌کرد.

با تمام این توصیفات متاسفانه این عنوان هیچ‌گاه آن چنان مورد توجه قرار نگرفت و برخی حتی از وجود آن نیز خبر ندارند. هرچند شخصا در نسل ششم بسیار اتفاقی به این بازی برخوردم اما پس از تجربه‌ی آن به سرعت جذبش شدم و از همین رو خاطرات بسیار خوبی از آن در ذهنم دارم.

Lego Batman The Videogame

این عنوان قطعا یکی از آثار مورد علاقه‌ی من از کاراکتر Batman است که به نظرم بسیار زیر سایه‌ی نسخه‌های بعدی خودش به فراموشی سپرده شده است. پیش از آن که عناوین لگو مانند امروز بسیار بزرگ و شناخته بشوند، از صداگذاری برخوردار باشند و محیط‌های آزاد بزرگ را در اختیار پلیرها قرار دهند، دوره‌ای وجود داشت که این عناوین تجربه‌های کوچک‌تر اما بسیار سرگرم کننده و جذابی را ارائه می‌دادند که آن چنان از بودجه‌های بالایی برخودار نبودند و اولین نسخه‌ی فرنچایز Lego Batman نیز متعلق همان دوره است.

این بازی توسط استودیوی Traveller’s Tale ساخته و کمپانی Warner Bros. Interactive Entertainment نیز وظیفه‌ی انتشار آن را برای کنسول‌های نسل ششم و هفتم در سال 2008 برعهده داشت. برخلاف دو نسخه‌ی بعدی این فرنچایز، Lego Batman The Videogame اثری بود که به عنوان یک طرفدار پروپاقرص این ابرقهرمان به شدت با آن ارتباط برقرار کردم و از آن لذت بردم.

این عنوان از صداگذاری خاصی برای کاراکترهای خود برخوردار نیست اما با این وجود همچنان به بهترین شکل شخصیت نمادین آن‌ها را به نمایش می‌گذارد. همچنین به نظر من این بازی از داستان بسیار بهتری نسبت به نسخه‌های دوم و سوم برخوردار است و دلیل آن نیز خطی‌تر بودن بازی و مهم‌تر از آن تمرکز کامل بر Batman است.

Lego Batman The Videogame اثری به شمار می‌آید که سرشار از شخصیت و هویتی است که شوالیه‌ی تاریکی آن را در طول چندین سال به تصویر کشیده بود و علاوه بر آن امکان تجربه به صورت CO-OP را نیز در اختیار پلیر قرار می‌دهد. شخصا بارها و بارها این عنوان را به تنهایی یا به همراه دوستانم به پایان رساندنم و باید بگویم اگر تا به امروز هنوز به پای تجربه‌ی این اثر ننشسته‌اید، خود را از یکی از سرگرم کننده‌ترین تجربه‌های تعاملی Batman محروم کرده‌اید.

Batman: Arkham Origins

این مورد ممکن است کمی بحث برانگیز باشد اما شخصا فکر می‌کنم Batman: Arkham Origins عنوانی به شدت آندرریتد است که به دلیل زمان و حالتی که در آن عرضه شد به شدت به زیر سایه‌ی دیگر آثار سری Arkham کشیده شد. زمانی که Rocksteady مشغول ساخت نسخه‌ی نسل هشتمی این سری یعنی Batman: Arkham Knight بود کمپانی Warner Bros دست به کار شد تا یک نسخه‌ی نسل هفتمی دیگر بسازد و به طور رسمی با این فرنچایز در نسل هفتم خداحافظی کنید از همین رو وظیفه‌ی ساخت عنوان Batman: Arkham Origins را به استودیوی مونترال خود محول کرد که در نهایت در سال 2013 پا به بازار جهانی گذاشت.

این عنوان سال‌های ابتدایی شروع کار Batman را به تصویر می‌کشید که از قضا گاتهام را در شب کریسمس به تصویر می‌کشد. در همین جا بد نیست به این مسئله اشاره کنم که اتمسفر برفی گاتهام خود به تنهایی یک تغییر بسیار جذاب و متفاوت بود که به خوبی با دیگر بخش‌های بازی همراه می‌شد. علاوه بر این مسئله، کاراکترها و دشمنان جذاب و تازه‌ی بسیاری در این نسخه معرفی شدند که در نسخه‌های قبلی حضور نداشتند، کاراکترهایی همچون Black Mask، Firefly و Deathstroke که همگی باعث می‌شوند شاهد برخی از برترین باس‌فایت‌های این فرنچایز در این نسخه باشیم.

همچنین در کنار این دشمنان، شاهد چگونگی ظهور برخی دیگر از آنتاگونیست‌های سری Arkham از جمله Joker و Bane نیز بودیم که به نوبه‌ی خود Batman: Arkham Origins را به یک تجربه‌ی مملو از کاراکترهای شناخته شده‌ی دنیای Batman تبدیل می‌کرد.

گیم‌پلی این نسخه نیز همچون دو نسخه‌ی پیشین همچنان روان و لذت‌بخش بود و به لطف برخی گجت‌های تازه نیز، کمی از دیگر نسخه‌ها متمایز می‌شود. به طور کلی Batman: Arkham Origins با وجود آن که به هیچ عنوان همچون نسخه‌ی پیشین فرنچایز یعنی Batman: Arkham City جاه‌طلبانه نبود اما همچنان یک تجربه‌ی به شدت جذاب و به نوبه‌ی خود متفاوت را از شوالیه‌ی تاریکی به تصویر می‌کشد که قطعا لایق ستایش بیشتری بود.

Batman Begins

عنوان Batman Begins یکی از آثار اقتباسی مورد علاقه‌ی من از شوالیه‌ی تاریکی است که به جرات می‌توانم بگویم حدود 30 دفعه آن را به پایان رساندم و هر بار مثل اولین تجربه‌ام از آن لذت بردم. اوایل قرن بیست و یکم، دوره‌ای بود که هرگاه صحبت از بازی‌های اقتباسی از فیلم‌های سینمایی می‌شد بسیاری خود را برای یک فاجعه آماده می‌کردند اما Batman Begins برخلاف انتظارها عمل کرد و توانست تجربه‌ای منطقی و سرگرم کننده از اولین فیلم اقتباسی Christopher Nolan از این ابرقهرمان ارائه دهد و به الگویی برای ساختار عناوین Arkham در آینده تبدیل شود!

بازی Batman Begins یک روز قبل از اکران رسمی فیلمش در تاریخ 14 ژوئن سال 2005 توسط EA برای کنسول‌های نسل ششمی عرضه شد. این عنوان برخلاف بسیاری از عناوین پیشین این ابرقهرمان، تاکید بسیاری بر مخفی کاری داشت به طوری که می‌توان آن را تا حدودی با عناوین Splinter Cell مقایسه کرد! از طرف دیگر اتمسفر و فضاسازی Batman Begins بسیار تاریک‌تر از هر اثر تعاملی دیگری بود که تا به آن روز از Batman مشاهده کرده بودیم.

داستان بازی نیز به شدت به پایه و اساس داستان‌سرایی فیلم پایبند بود و در عین حال به شکلی بسیار عالی آن را به روندی تعاملی تغییر حالت می‌داد و وجود بسیاری از بازیگران اصلی فیلم به عنوان صداگذار شخصیت‌هایشان در این اثر، به جذابیت هر چه بیشتر روایت آن می‌افزود.

با وجود تاکید بسیار بر مخفی کاری، سازندگان همچنان اهمیت بسیاری به سیستم مبارزات داده بودند به طوری که همچنان دی‎‌ان‌ای و هویت Beat’em Up عناوین پیشین این ابرقهرمان به خوبی در این بازی احساس می‌شد. همچنین این اثر از تنوع بسیار مطلوبی در طراحی مراحل خود برخوردار بود و یکی از عمیق‌ترین سیستم‌های رانندگی با Batmobile را تا به آن روز به تصویر می‌کشد که از عناوین Burnout نیز الگوبرداری‌هایی کرده بود و نه تنها تجربه‌ای لذت‌بخش را ارائه می‌داد بلکه گیم‌پلی کلی بازی را به خوبی متحول می‌کرد.

از آن جایی که سه گانه‌ی Dark Knight همگی رویکردی واقع‌گرایانه‌تر نسبت به شوالیه‌ی تاریکی داشتند، بازی Batman Begins نیز به خوبی این واقع‌گرایانه بودن را نه تنها در گجت‌های Batman بلکه در انیمیشن‌های حرکت و مبارزات تزریق می‌کرد و به اصطلاح تجربه‌ای Grounded را از این ابرقهرمان به ارمغان می‌آورد. اگر به هر دلیلی تا امروز این اثر را تجربه نکرده‌اید حتما پیشنهاد می‌کنم به پای تجربه‌ی آن بنشینید.

سخن پایانی

کاراکتر Batman نه تنها بخش بزرگی از دنیای کامیک بوک و سینما بوده و همچنان نیز هست بلکه در صنعت گیمینگ نیز یکی از قدیمی‌ترین آی‌پی‌ها محسوب می‌شود که فراز و نشیب زیادی را در طول دهه‌ها تجربه کرده و حتی استانداردهای تازه‌ای نه تنها برای عناوین ابرقهرمانی بلکه برای برخی از ژانرهای گیمینگ پایه‌گذاری کرده است. گاهی اوقات برخی آثار به دلایل مختلفی از جمله زمان و دوره‌ای که در آن منتشر شده و یا رویکرد تبلیغاتی ناشر آن چنان مورد توجه قرار نمی‌گیرند اما این لزوما به معنای ضعیف بودن این عناوین نیست.

بسیاری از بازی‌هایی که در مقاله‌ی امروز از آن‌ها یاد کردیم آثار سرگرم‌کننده و بعضا خوش ساختی بودند که به دلایل مختلف آن طور که باید و شاید مورد توجه قرار نگرفتند اما اثری که از خود به جا گذاشتند در بسیاری از عناوین تعاملی آینده‌ی شوالیه‌ی تاریکی جلوه می‌کردند و به بخشی از ساختار هویتی آن‌ها تبدیل شدند.

شما کدام یک از عناوین مذکور را تجربه کردید؟ اگر اثر آندرریتد دیگری از این قهرمان دوست‌داشتنی در نظر دارید حتما آن را با من به اشتراک بگذارید.