معرفی هیسپانو سوییزا H6B Dubonnet Xenia یکی از زیباترین خودروهای تاریخ

داستان از جایی شروع می‌شود که آندره دوبونه (André Dubonnet)، نوه ژوزف دوبونه (Joseph Dubonnet) علیرغم داشتن ثروت و شهرت خانوادگی تصمیم گرفت که راه خود را برود.

آندره دوبونه با شروع جنگ جهانی اول وارد ارتش فرانسه شد. او ابتدا در توپخانه خدمت می‌کرد و پس از دریافت لوح تقدیر به نیروی هوایی فرانسه پیوست. او به‌سرعت به یک خلبان و رهبر گشت ماهر تبدیل شد، و درنهایت در ماه اوت ۱۹۱۸، پنجمین پیروزی خود را گزارش کرد و بعداً نشان معتبر Médaille Militaire را دریافت کرد.

آندره مردی با طیف وسیعی از استعدادها بود. از همین رو پس از آتش‌بس، به‌عنوان راننده وارد مسابقات اتومبیل‌رانی شد و در طول دهه ۱۹۲۰ به‌عنوان راننده مسابقه بوگاتی و هیسپانو سوئیزا (نام هیسپانو سوئیزا (Hispano-Suiza) به معنی اسپانیایی – سوئیسی است. این کمپانی سال ۱۸۹۸ و توسط امیلیو دِ لا کوادرا (Emilio de la Cuadra) کاپیتان توپخانه اسپانیا به‌عنوان تولیدکننده خودروهای برقی در بارسلونا تأسیس شد، در ابتدا این کمپانی با نام La Cuadra شناخته می‌شد اما در سال ۱۹۰۲ خوزه ماریا کاسترو فرناندز (José María Castro Fernández) مالک کمپانی شد و این خودروساز به Fábrica Hispano-Suiza de Automóviles (کارخانه خودروسازی اسپانیایی-سوئیسی) تغییر نام داد. اما این کمپانی در سال ۱۹۰۳ ورشکست شد، و بار دیگر در سال ۱۹۰۴ توسط Marc Birkigt مهندس سوئیسی و Damian Mateu راه‌اندازی شد. این کمپانی در طول دوران فعالیت خود اتومبیل‌های لوکس و اسپرت، موتور هواپیما، کامیون و سلاح تولید کرده است. اما عمده فعالیت این کمپانی درزمینهٔ تولید خودرو بین سال‌های ۱۹۰۴ تا ۱۹۳۶ بوده، هرچند که در سال ۲۰۱۰ و ۲۰۱۹ با معرفی کانسپت هایی سعی در احیای برند خود داشت که موفقیت‌آمیز نبود.) در مسابقات مختلفی شرکت کرد.

در سال ۱۹۲۱، او موفق شد با خودروی مسابقه‌ای هیسپانو سوئیزا H6B در مسابقات بولونی (Boulogne) به پیروز برسد. آندره موفق شد دو سال بعد دوباره این قهرمانی را تکرار کند و باعث شد که مدل H6Bs که برای مسابقات طراحی شده بود لقب “بولونی” را دریافت کند. آندره در رویدادهای Grand Prix مانند تارگا فلوریو (Targa Florio 1926) شرکت کرد و جایزه بزرگ، Autumn Grand Prix 1922 در مونزا را برنده شد.

از دیگر موفقیت‌های آندره می‌توان به گرندپری بریتانیا سال ۱۹۲۶ در بروکلندز (Brooklands) اشاره کرد. جایی که به‌عنوان جانشین رابرت بنویست (Robert Benoist)، که در طول مسابقه بیمار شده بود و باوجود نا آشنا بودن با پیست دلاژ (Delage) را به مقام سوم مسابقات رساند. (Delage یک کمپانی خودروسازی فرانسوی است که در سال ۱۹۰۵ و توسط لوئی دلاژ (Louis Delage) در شهر Levallois-Perret در نزدیکی پاریس تأسیس شد. این کمپانی به تولید خودروهای لوکس و مسابقه‌ای مشغول بود و در سال ۱۹۳۵ توسط delahaye دیگر کمپانی خودروسازی فرانسوی خریداری شد و درنهایت در سال ۱۹۵۳ فعالیت خود را متوقف کرد.)

باوجود این موقعیت‌ها اما آندره دوبونه رؤیای تولید خودرویی با طراحی خود را در سر می‌پروراند. به همین دلیل او در ابتدا بر روی ساخت یک سیستم تعلیق و فرمان مستقل، متمرکز شد. این سیستم که به کمک مهندس، گوستاو امیل چِدرو (Gustave Emile Chédru) توسعه داده شد، به سیستم تعلیق Dubonnet معروف شد. سیستم تعلیق دوبونه دارای یک محور عرضی محکم بود که دو طرف آن فنرها و دمپرها در محفظه‌ای محصور شده قرار داشت، و از طریق یک بازوی کوتاه به توپی متصل می‌شد. این سیستم تعلیق از دیگر سیستم‌های تعلیق آن زمان سبکتر و راحت‌تر بود اما دوام کمتری داشت. همچنین به دلیل قرار گرفتن فنرها درون محفظه تعمیر و نگهداری آن نیاز به دقت زیادی داشت. Dubonnet برای اولین بار سیستم تعلیق خود را بر روی یک مدل سفارشی هیسپانو سوئیزا H6B نصب کرد. این خودرو در سال ۱۹۳۲ و در نمایشگاه پاریس به نمایش گذاشته شد. سیستم تعلیق Dubonnet با استقبال خوبی رو به رو شد تا جایی که چند خودروساز بزرگ ازجمله جنرال موتورز، آلفارومئو و فیات امتیاز استفاده از این سیستم را از آندره خریدند. باوجود کسب این موفقیت اما در اواسط دهه ۱۹۳۰، و با تحت تأثیر قرار گرفتن خودروهایی نظیر کرایسلر Airflow و تاترا T77 تمرکز او از سیستم تعلیق به آیرودینامیک تغییر کرد.

این تغییر رویه باعث شد تا در سال ۱۹۳۵، با متخصص آیرودینامیک ژان آندریو (Jean Andreau) آشنا شد. آندریو از مدرسه نظامی سنت سیر (Saint-Cyr) فارغ‌التحصیل شده بود. همچنین او نیز از سربازان ارتش فرانسه در جنگ جهانی بود اما در همان روزهای اول جنگ مجروح شده و به بخش مهندسی ارتش پیوسته بود. مانند دوبونه، آندریو نیز مردی با استعدادهای فراوان بود و طرح‌های او شامل یک سیستم تعلیق جدید و یک موتور با نسبت تراکم متغیر بود که برای مدت کوتاهی توسط سیتروئن استفاده می‌شد.

با این حال، آندریو بیشتر به خاطر کارش در آزمایشگاه Société des usines Chausson (شرکت فرانسوی که در ساخت بدنه اتوبوس‌ها تخصص داشت) شناخته می‌شود. علاوه بر این، او چندین طرح بسیار کارآمد را نیز ارائه کرد، که از آن جمله می‌توان به پژو ۴۰۲ Andreau با طراحی آیرودینامیک اشاره کرد.

اولین همکاری این دو منجر به توسعه خودرویی با نام Dubonnet Dolphin که یک خودروی ساخته شده بر روی شاسی فورد بود، و توسط شرکت اتاق‌سازی Letourneur & Marchand ساخته شد. این خودرو موفق شد در سال ۱۹۳۶ در تست سرعتی که در Montlhéry انجام شد به سرعت ۱۷۴ کیلومتر برسد، که در مقایسه با سرعت خودروهای فورد با ۱۲۸ کیلومتر بر ساعت عدد قابل‌توجهی بود. علاوه بر این Dubonnet Dolphin موفق شد باوجود مشخصات فنی مشترک مصرف سوخت کمتری را ثبت کند، که اهمیت آیرودینامیک در طراحی خودرو را نشان می‌داد. نمونه اولیه دلفین درنهایت توسط هنری فورد خریداری و به ایالات‌متحده ارسال شد.

پس از ساخت چند نمونه اولیه موفق، زمان آن رسیده بود که دوبونه تمام دانش و دستاوردهای خود را برای ساخت خودروی بعدی به کار گیرد. سرانجام او در سال ۱۹۳۸ از خودروی زیبا و کاملاً جدید خود با نام Hispano-Suiza H6B Dubonnet Xenia رونمایی کرد. دوبونه نام این خودرو را درواقع به یاد همسر دومش، زنیا هوارد جانسون (Xenia Howard-Johnston)، که در سال ۱۹۳۶ و تنها پس از چهار سال ازدواج با او فوت کرده بود، انتخاب کرد.

این خودرو بر روی شاسی همان مدل Hispano-Suiza H6B نمایش داده شده در نمایشگاه پاریس ۱۹۳۲ ساخته شده بود. کار ساخت بدنه خودرو توسط اتاق‌ساز فرانسوی ژاک سائوچیک (Jacques Saoutchik) انجام شد. ژاک که با طرح‌های نامتعارف غریبه نبود، کار ساخت بدنه خودروی طراحی شده توسط Andreau را به بهترین شکل ممکن به پایان رساند. ژاک برای ساخت بدنه خودرو از آلومینیوم و فولاد استفاده کرد تا با توجه به ابعاد بزرگ خودرو شامل ۵۶۶۴ میلی‌متر طول، ۱۹۵۶ میلی‌متر عرض، ۱۵۷۵ میلی‌متر ارتفاع و فاصله محوری ۴۰۶۴ میلی‌متری وزن خودرو بیش‌ازحد سنگین نشود. طراحی خودرو بسیار زیبا و چشم‌نواز بود و می‌توان گفت که تحت تأثیر دوران خدمت Dubonnet به‌عنوان یک خلبان جنگنده در جنگ جهانی اول، دارای جزئیات زیادی با الهام از هواپیماهای جنگنده مانند جلوپنجره منحصربه‌فرد که هواکش‌های کناری خودرو از امتداد آن تشکیل می‌شدند و تا انتهای کاپوت کشیده می‌شدند، بود. همچنین خودرو دارای نوآوری‌هایی در طراحی مانند درهای غیرمتعارف لولایی که ابتدا به طرفین و سپس با لیز خوردن رو به عقب خودرو باز می‌شدند. از این تکنولوژی بعدها در مینی‌ون‌ها استفاده شد.

اما بیشترین تمرکز دوبونه بر روی آیرودینامیک خودرو بود، جایی که گلگیرهایی به شکل قطره با طراحی به سمت عقب، طراحی دم مانند خودرو در بخش عقب و قاب چرخ‌های عقب که باعث یکدست شدن گلگیرهای عقب و کاهش مقاومت خودرو در برابر هوا می‌شد. زیبایی نمای بیرونی به درون کابین نیز منتقل شده بود و تودوزی چرمی آبی رنگ آن در کنار داشبورد آلومینیومی فضایی دل‌نشین و چشم‌نوازی را رقم می‌زد. این خودرو همچنین دارای آپشن‌هایی مانند شیشه‌برقی، رادیو و ساعت بود که در زمان خود بسیار پیشرفته محسوب می‌شد. Dubonnet به کمک مهندس Antoine-Marie Chedru یک سیستم تعلیق هیدرولیکی جدید تحت عنوان “Hyperflex” را در هر چهار چرخ خودرو استفاده کرد. این سیستم برای راحتی و نرمی و بهبود سواری خودرو طراحی شده بود، و Dubonnet در وصف این سیستم تعلیق می‌گفت که خودرو به لطف این سیستم جدید مانند یک گربه انعطاف‌پذیر است و سواری خودرو را به شناور بودن در هوا تشبیه می‌کرد.

اگرچه Dubonnet Xenia بر اساس شاسی H6B ساخته شد، اما این خودرو به یک انجین ارتقا یافته ۷۹۸۳ سی‌سی SOHC که بر روی مدل H6C نصب می‌شد، مجهز شد. این موتور دارای یک بلوک آلومینیومی و یک میل‌لنگ فولادی بود که باعث می‌شد این پیشرانه سبک‌تر و قوی‌تر از دیگر نمونه‌ها باشد. این موتور می‌توانست ۱۶۰ اسب بخار (۱۱۹ کیلووات) را در ۳۰۵۰ دور در دقیقه تولید کند که به لطف بدنه آیرودینامیک، می‌تواند خودرو را به حداکثر سرعت تخمینی ۱۷۷ کیلومتر (۱۱۰ مایل) برساند. انتقال قدرت در این خودرو بر عهده یک گیربکس ۴ سرعته دستی ساخته شده توسط Hispano-Suiza بود که این یکی دیگر از تفاوت‌های مدل H6B تولیدی مجهز به گیربکس سه سرعته دستی با Dubonnet Xenia بود. برای متوقف کردن خودرو نیز ترمزهای دیسکی آلیاژی آلومینیومی مدل H6B به عاریت گرفته شد. درون فضای کاپوت خودرو یک صفحه فلزی وجود دارد که بر روی آن عبارت Automobiles André Dubonnet به‌عنوان نام سازنده و عبارت Xenia به‌عنوان نوع خودرو و عدد ۱۰۳ به‌عنوان شماره نوشته شده است. H6B Dubonnet Xeni پس رونمایی به‌عنوان خودروی شخصی آندره دوبونه مورد استفاده قرار گرفت، اما با شروع جنگ جهانی دوم و حمله به فرانسه در سال ۱۹۴۰، آندره این خودرو را مخفی کرد و پس از گذشت شش سال در ۹ ژوئن ۱۹۴۶ و برای بزرگداشت افتتاح یک تونل بزرگراه در سنت کلود (Saint-Cloud) دوباره به جاده بازگرداند. در دهه ۱۹۶۰، این خودرو توسط آلن بالر (Alain Balleret)، رئیس باشگاه فرانسوی هیسپانو سوئیزا خریداری و به‌طور کامل بازسازی شد. آلن بیش از سه دهه مالک Dubonet Xenia بود و سرانجام در سال ۱۹۹۹ خودرو را به یک کلکسیونر آمریکایی به نام چارلز مورس (Charles Morse) فروخت. خودرو دوباره بازسازی شد و پس از آن اولین بار در سال ۲۰۰۰ در Pebble Beach Concours d’Elegance به نمایش درآمد و موفق شد جایزه ویژه‌ی Most Elegant Enclosed Car را دریافت کرد. سال بعد نیز Xenia جایزه بهترین نمایش (Best in Show) را در گردهمایی Amelia Island Concours d’Elegance از آن خود کرد.

در سال ۲۰۰۳، خودرو توسط تاجر آمریکایی پیتر مولین (peter w. mullin) مالک فعلی خودرو خریداری شد. از آن زمان این جواهر تک ساخت در موزه خودرو مولین (Mullin Automotive Museum) در اکسنارد (Oxnard) کالیفرنیا نگهداری می‌شود و به یکی از ستاره‌های این موزه بدل شده است. و از آن زمان تاکنون موفق شده جوایز دیگری مانند جایزه بهترین نمایش را در Concours of Elegance 2016 و عنوان بهترین نمایش را در ۲۵ امین سالگرد تأسیس گردهمایی Rodeo Drive Concours d’Elegance 2018 در بورلی هیلز کالیفرنیا را کسب کند.

علاوه بر این Hispano-Suiza H6B Dubonnet Xenia موفق شد برنده جایزه طراحی (Bridge Of Weir) در Concours d’Elegance 2022 که در کاخ همپتون کورت (Hampton Court) بریتانیا برگزار شد را از آن خود کند، که این برای دومین بار در طول شش سال بود، و این نشان از زیبایی بی‌حدوحصر این خودرو دارد. همچنین این خودرو اخیراً جایزه بهترین نمایش Avant-Guerre را در Chantilly Arts Et Élegance Richard Mille 2022 را نیز دریافت کرده است. کسب تمام این جوایز نشان از زیبای این خودرو دارد که باوجود گذشت چندین سال از طراحی آن همچنان جذاب و منحصربه‌فرد است.