تویوتا سارد MC8 مسابقه‌ای؛ دلاوری ناکام در لمان اما قهرمان در دل‌ها!

می‌خواهیم شما را با تویوتا سارد SARD MC8 مسابقه‌ای آشنا کنیم، خودرویی کوچک با تاریخچه‌ای جذاب که اگرچه در مصاف با غول‌های دنیای خودرو شکست خورد اما در نهایت به یک قهرمان تبدیل شد!

این خودرو هرچند نتوانست به پودیوم نزدیک شود اما از نظر افراد زیادی یک قهرمان به حساب می‌آید و دلایل زیادی نیز برای این ادعا وجود دارد. خودرویی که امروز می‌خواهیم درباره آن صحبت کنیم MC8-R تک ساخت است که از مهندسی سارد سود می‌برد و برای همخوانی با قوانین مسابقات لمان ۱۹۹۵ تولید شده است.

در اوایل دهه ۹۰ میلادی و با حذف مسابقات گروه C تویوتا تصمیم گرفت بجای خودروهای مسابقه‌ای همچون TS010 خودروهای GT محور را برای لمان بسازد. این خودروساز مشهور از دو خودروی سوپرا JZA80 و SW20 MR2 برای این تغییر جهت استفاده کرد. خودروی اول درست همانند رقیب خود یعنی نیسان اسکای لاین GT-R LM یک انتخاب بدیهی به شمار می‌رفت اما برای راضی کردن مدیران برگزار کننده لمان، سوپرای موردبحث به پیشرانه ۲.۱ لیتری توربوی ۳S-GTE مجهز شد.

دومین خودرو اما غیرمحتمل‌ترین گزینه به شمار می‌رفت. ژاپنی‌ها خودروی MR2 توسعه یافته توسط سارد را انتخاب کردند تا به مصاف خودروهایی همچون مک لارن F1، کرمر K8 اسپایدر و فراری F40 LM بروند. به منظور اینکه خودروی یاد شده شانسی برای پیروزی در برابر رقبای قدرتمند خود داشته باشد تویوتا و سارد نیازمند چیزی بسیار قوی‌تر از MR2 استاندارد بودند. تیم سارد تویوتا برخی مدل‌ها را برای مسابقات تولید کرد اما آن‌ها باید نسخه جاده‌ای را نیز می‌ساختند تا قوانین مسابقه را رعایت می‌کردند.

همین قانون منجر به تولید خودرویی شد که مشاهده می‌کنید. تنها مدل جاده‌ای و ۸ سیلندر MR2 در دنیا! خودروی موردبحث اندکی پس از پایان کار تویوتا و سارد در مسابقات ۱۹۹۷ ناپدید شد اما ۱۵ سال بعد دوباره رؤیت گردید. مالک کنونی MC8 آقای Y است که این خودرو را چند سال پیش خریداری کرد و پس از پشت سر گذاشتن فرایند طولانی رعایت استانداردهای جاده‌ای و ایمنی، این محصول منحصربه‌فرد را راهی خیابان‌ها کرد. اولین خودروی سال ۹۵ میلادی اوراق شد و خودروی بعدی نیز برای فصل ۱۹۹۷ به‌روز شد و در کنار یک دستگاه MC8-R جدید مسابقه داد. یکی از آن خودروهای حاضر در مسابقات سال ۹۷ میلادی آتش گرفت و شایعاتی درباره تبدیل آن خودرو به مدل جاده‌ای منتشر شد هرچند که این اخبار تائید نشدند. تنها خودروی بازمانده مسابقات سال ۱۹۹۷ تیم تویوتا سارد توسط کلکسیونری شخصی خریداری شد. برای پیدا کردن مشخصات دقیق خریدار و این خودرو باید تحقیقات بیشتری صورت گیرد.

به منظور اینکه تیم سارد مطمئن شود MC8-R پایداری خوبی در سرعت‌های بالا خواهد داشت تغییراتی در MR2 انجام داد تا قوس چرخ های عقب آن حدود ۴۰۰ میلی‌متر بیشتر شوند. در واقع سارد یک فریم لوله‌ای را تولید کرد تا از بخش عقب خودرو پشتیبانی کند. البته بخش اعظم نیمه جلویی شاسی خودرو دست نخورده باقی ماند. این اولین خودروی GT بود که از یک خودروی جاده‌ای حاصل شد و بخش عقب آن به‌صورت کامل با فریمی لوله‌ای جایگزین گشت. در واقع این یک تکنیک خاص پورشه و مدل بسیار موفق ۹۱۱ GT1 بود که توسط سارد مورد استفاده قرار گرفت.

یکی دیگر از دلایل ایجاد تغییر در ساختار MR2 موردبحث به نصب پیشرانه ۸ سیلندر ۴ لیتری ۱UZ-FE مربوط می‌شود که در آن زمان روی لکسوس LS 400 و تویوتا آریستو نصب می‌شد. این یک حرکت شجاعانه برای سارد بود اما نباید از قابلیت اطمینان بالای پیشرانه موردبحث نیز غافل شد. این پیشرانه با در نظر گرفتن کاربری‌های مسابقه‌ای توسعه یافته بود. خودروهای مسابقه‌ای MC8-R با سیستم توئین توربوی سارد تولید شده بودند اما نسخه جاده‌ای MC8 فاقد این سیستم بود. MC8-R در حالت مسابقه‌ای از نظر نسبت قدرت به وزن بسیار خوب عمل کرده است. این خودرو در سال ۱۹۹۵ قدرت ۵۸۰ اسب بخار و وزن ۱۲۷۳ کیلوگرمی داشته و در سال‌های بعدی نیز وزن آن به ۱۰۶۱ و ۱۰۰۰ کیلوگرم کاهش یافته است. درعین‌حال قدرت پیشرانه نیز از ۵۸۰ به ۶۶۴ اسب بخار رسید؛ اما متأسفانه سارد MC8-R بسیار بدشانس بود…

خودروی یاد شده در اولین حضور خود در لمان ۱۹۹۵ نتوانست مسابقه را به خاطر خرابی کلاچ به پایان برساند. سارد در سال ۱۹۹۶ بجای گیربکس ۶ سرعته هالند از گیربکس ۵ سرعته مارس استفاده کرد اما این گیربکس قوی‌تر حلال مشکلات نبود. اگرچه خودروی موردبحث حدود ۲۰۰ کیلوگرم سبک‌تر شده بود اما در روز مسابقه از آخر دوم شد. البته با در نظر گرفتن رقبا این موضوع تعجب‌برانگیز نبود. حتی GT-R و NSX نیز از بین ۲۵ خودروی عبور کننده از خط پایان به ترتیب پانزدهم و شانزدهم شدند. MC8-R کوچک باید در برابر خودروهایی همچون مک لارن F1 و پورشه GT1 قد علم می‌کرد.

در سال ۱۹۹۷ کاهش هرچه بیشتر وزن و افزایش قدرت نیز نتوانست MC8-R را به موفقیت در لمان برساند. علیرغم تلاش‌های زیاد صورت گرفته آن‌ها کار را رها کردند. خودروهای تولیدی در برخی مسابقات کشور ژاپن شرکت کرده ولی آنجا نیز موفقیتی به دست نیاوردند و این باعث شرمساری بود زیرا MC8-R دستورالعملی عالی برای تولید یک خودروی مسابقه‌ای بسیار جذاب بود و شاید تیم سارد تویوتا انتظارات خیلی بالایی داشت. MC8 به عنوان خودرویی جاده‌ای بسیار لذت‌بخش بوده و شاید نقطه شروع خوبی باشد. شاید همانند بسیاری از برندها، خودروهای جاده‌ای تولید شده برای رعایت قوانین مسابقات خاص‌تر و بهتر از خود مدل‌های مسابقه‌ای بوده‌اند. مطمئنیم اگر سارد MC8 به عنوان یک خودروی تولید محدود عرضه می‌شد استقبال بسیار بالایی را تجربه می‌کرد. خوشبختانه آقای Y با این خودرو در خیابان‌های ژاپن رانندگی می‌کند تا به ما یادآور شود آرزوهای بزرگ چیزی مهم‌تر از پیروزی هستند…