نقد و بررسی بازی TMNT: Shredder’s Revenge

بازی TMNT: Shredder’s Revenge در احیای حس نوستالژی بسیار خوب عمل کرده و با ارائه‌ی یک گیم‌پلی خوب، انتظارات مخاطبان از یک عنوان Beat’em Up را برآورده می‌کند.

بدون شک لاک‌پشت‌های نینجا یا Teenage Mutant Ninja Turtles یکی از نوستالژیک‌ترین انیمیشن‌های دوران کودکی بسیاری از ما محسوب می‌شود. خالقان این اثر به قدری در طراحی شخصیت‌های اصلی و فرعی این سری ذوق به خرج داده‌اند که تقریباً غیرممکن است فردی در دوره‌ی نوجوانی یک قسمت از این اثر را ببیند و عاشق آن نشود. چهار لاک‌پشتی که تنها وجه تمایزشان سلاح و رنگ چشم‌بند آن‌هاست، ولی هر کدام از آن‌ها در دنیایی متفاوت‌ از برادرانش سِیر می‌کند. رافائل و خشمش، مایکل آنجلو و شوخ‌طبعی‌اش، لئوناردو و کاریزمایش، دوناتلو و نبوغش و استاد اسپلینتر که با خونسردی و خِردش همیشه پشت این چهار لاک‌پشت جوان ایستاده و حامی آن‌ها بوده است.

متاسفانه تعداد بازی‌هایی که با نام TMNT تا امروز به بازار آمده خیلی زیاد نیست و برخی از این بازی‌های کیفیت چندانی هم نداشته‌اند. شخصاً همیشه فکر می‌کردم این سری به دلیل ماهیت اکشن و داستان قابل هضمی که دارد، می‌تواند در دنیای بازی‌های ویدیویی بدرخشد و صرفاً افرادی علاقه‌مند و خلاق مورد نیازند تا بتوانند از پتانسیل‌های این سری به خوبی استفاده کنند. پس از چندین بار تجربه‌ی بازی TMNT: Shredder’s Revenge به این نتیجه رسیدم که این بازی احتمالاً بهترین بازی ساخته شده تحت نام TMNT تا به امروز است.

Shredder’s Revenge با این‌که در برخی از زمینه‌ها کم و کاستی‌هایی دارد، اما در کل یک بازی فوق‌العاده در سبک Beat’em Up است که مانند ماشینی زمان، شما را به روزهای اوج این سبک می‌برد. اگر از بازی‌هایی مانند Streets of Rage لذت می‌برید، بازی جدید لاک‌پشت‌های نینجا برای شما ساخته شده است.

در ادامه با نقد کوتاهی از این بازی همراه ما باشید.

همان‌طور که از نام بازی مشخص است، داستان بازی درباره‌ی شردر و دار و دسته‌‌ی تبهکارش است که برای انتقام بازگشته‌اند. مانند همیشه، این چهار لاکپشت قصه‌ی ما هستند که باید با کمک استاد اسپلینتر، جلوی آشوب را بگیرند و صلح و آرامش را به شهر بازگردانند. البته اپریل و کیسی جونز نیز در این بازی حضور دارند و به لاک‌پشت‌ها برای انجام ماموریت‌شان کمک می‌کنند.

همان‌طور که می‌دانید، داستان در بازی‌های Beat’em Up و گیم‌پلی محور مثل این بازی، نقش خیلی مهمی ندارد و فقط برای توجیه گیم‌پلی روایت می‌شود. بنابراین نباید انتظار یک داستان پیچیده و درجه یک از این بازی داشت. اما همین داستان ساده هم می‌تواند حس نوستالژی شما را قلقلک دهد و شما را یاد روزهای کودکی و نوجوانی‌تان بیندازد.

اما بپردازیم به گیم‌پلی که هسته‌ی اصلی و بزرگ‌ترین نقطه‌ی قوت این بازی به حساب می‌آید.

بازی از دو حالت کمپین و آرکید تشکیل شده است. بخش کمپین همان‌طور که از نام آن پیداست، روندی تصاعدی دارد و در هر مرحله آیتم‌ها و قدرت‌هایی هستند که می‌توانید به جمع‌آوری و استفاده از آن‌ها بپردازید. بخش آرکید اما کمی متفاوت است و باید بازی را یکجا و در یک نشست به پایان برسانید. چیزی به نام ذخیره و بازگشت به بازی در این حالت وجود ندارد و کمی چالش‌برانگیزتر از بخش کمپین است. البته همه‌ی کاراکترهای قابل بازی در این مود، در قوی‌ترین حالت خود قرار دارند و از همان اول بازی می‌توانید از تمامی حرکات ویژه‌ی آن‌ها استفاده کنید.

هفت کاراکتر قابل بازی در Shredder’s Revenge وجود دارند که شامل چهار لاکپشت نینجا، استاد اسپلینتر، اپریل و کیسی جونز می‌شوند. البته برای بازی با کیسی جونز باید بازی را یک بار تمام کنید، اما شش کاراکتر دیگر از همان ابتدا در دسترس هستند.

یکی از مهم‌ترین نکاتی که باید در بازی‌های Beat’em Up رعایت شود، تنوع کاراکترهای قابل بازی است و باید بگویم TMNT: Shredder’s Revenge در این زمینه عالی عمل کرده است. درست است که کلیات حرکات هر هفت کاراکتر تا حد زیادی شبیه به یکدیگر است، اما هر کدام از آن‌ها خصوصیتی دارد که دیگری ندارد و همین موضوع باعث می‌شود ترغیب شوید یک بار با هر یک از این کاراکترها بازی را به اتمام برسانید. برای مثال مایکل آنجلو سرعت بالاتری نسبت به برادرانش دارد و رافائل از بقیه قوی‌تر است. این خصوصیت‌ها با توجه به سلاح و الگوهای رفتاری این کاراکترها تعیین شده‌اند که کاملاً هم منطقی به نظر می‌آید. به علاوه، پایان بازی با هر کدام از این کاراکترها کمی متفاوت است که همین موضوع نیز ارزش تکرار بازی را دوچندان می‌کند.

نکته‌ی جالبی که وجود دارد این است که بازی در بخش کوآپ، تا شش نفر را به صورت همزمان ساپورت می‌کند و این یعنی می‌توانید این بازی نوستالژی را با دوستان‌تان به اتمام برسانید و دوبرابر از آن لذت ببرید. البته بازی در این حالت به طرز چشمگیری راحت‌تر می‌شود و تقریباً هیچ چالش خاصی باقی نمی‌ماند. به نظر می‌رسد سازندگان این موضوع را در نظر نگرفته‌اند که با افزایش تعداد بازیکنان، حرکات دشمنان نیز باید پیچیده‌تر شود و تعداد آن‌ها افزایش یابد! در هر صورت، بازی کردن با افراد دیگر به شما این اجازه را به شما می‌دهد که برخی کمبوها را به شکل گروهی اجرا کنید و چالش‌هایی که در بازی وجود دارد را راحت‌تر پشت سر بگذارید.

در هر مرحله، سه آیتم قابل جمع‌آوری (Collectible) و سه چالش وجود دارد. وجود این موارد در بازی، باعث تفاوت این اثر با عناوین رقیب، مانند Streets of Rage 4 شده است. این‌جا با یک بازی آسان طرفید که برای صددرصد کردن آن، باید کمی در محیط بازی وقت صرف کنید و چالش‌های مختلف را از پیش رو بردارید، در حالی که در Streets of Rage، برخی مراحل را باید بارها و بارها تکرار می‌کردید تا بتوانید آن را پشت سر بگذارید. در واقع چالش اصلی در آن بازی، تمام کردن تمامی مراحل با رنک S بود و در این‌جا، پیدا کردن سه آیتم و گذشتن از سه چالش مذکور.

TMNT: Shredder’s Revenge شانزده مرحله دارد که در آخر هر مرحله باید با باس آن مرحله مبارزه کنید. متاسفانه دشمنان و باس‌ها، علی‌رغم طراحی بسیار خوبی که دارند، چالش کافی را پیش پای گیمر قرار نمی‌دهند. در واقع اگر بازی را با درجه‌های سختی بالاتر هم آغاز کنید، هیچ چالشی حس نخواهید کرد و اگر یک بیتم آپ‌باز (Beat’em up) حرفه‌ای باشید، بعید است که در کل بازی بیش از یکی دو بار بمیرید! این در حالی است که در این سبک، درجه‌ی سختی یک عامل کلیدی در گیم‌پلی محسوب می‌شود و در بازی‌های مشابه مانند Streets of Rage، درجه‌ی سختی می‌تواند کل استراتژی شما برای به پایان رساندن یک مرحله را تغییر دهد.

نکته‌ی بعدی که می‌توان به آن اعتراض کرد، کوتاهی بیش از حد بازی است. کلاً بازی‌های Beat’em Up زیاد طولانی نیستند، ولی 25 دلار برای 2.5 ساعت محتوا کمی زیاد است. حال اگر بازی را با دوستان خود به شکل چندنفره تجربه کنید، این زمان می‌تواند تا 1.5 ساعت هم کاهش پیدا کند که واقعاً کم است. پیدا کردن Collectibleها و پشت سر گذاشتن چالش‌های موجود نیز به قدری سخت نیستند که مجبور باشید چندین بار بازی را تکرار کنید. لذا می‌توان نتیجه گرفت بازی به محتوای بیشتری نیاز داشت که متاسفانه این محتوا تامین نشده است.

از کوتاهی و سادگی بازی که بگذریم، TMNT: Shredder’s Revenge با یک گیم‌پلی جذاب می‌تواند شما را برای مدت کوتاهی به دنیای نوستالژیک کودکی پرتاب کند و خاطرات خوبتان را زنده کند. همچنین طراحی مرحله و افکت‌های بصری بازی نیز قابل توجه‌اند و در القای حس نوستالژی کمک شایانی می‌کنند. قطعات موسیقی انتخابی نیز می‌توانند هیجان کافی را به گیمر منتقل کنند و فضای اکشن بازی‌ را پرتنش‌تر جلوه دهند.

---