آیا خودروهای پرنده واقعا کاربردی خواهند بود؟
آیا خودروهای پرنده واقعا کاربردی خواهند بود؟
خودروهای پرنده همانند برخی ایده‌های دیگر بسیار جذاب به نظر می‌رسند اما اگر با دقت بیشتری به این محصولات جدید نگاه کنید شاید برخی چالش‌ها آشکار شوند. آیا تولید خودروهای پرنده ایده خوبی خواهد بود؟
خودروهای پرنده یا به‌طور خاص وسایل نقلیه برقی عمودپرواز eVTOL بیش از گذشته جدی‌تر توسعه می‌یابند. اداره هوانوردی فدرال FAA اخیراً با صدور مجوزهایی اجازه تست‌های بیشتر خودروهای پرنده را به برخی شرکت‌ها داده است. اگرچه برخی از استارت آپ ها در حال کار روی این ایده هستند و می‌خواهند همانند تسلا در زمینه کاری خود پیشتاز باشند اما برندهای مشهور نیز سرمایه‌هایی را وارد این بخش از بازار کرده‌اند تا در نهایت بتوانند با محصولات خود مردم را در هوا به پرواز دربیاورند.
اگرچه به نظر می‌رسد هنوز سال‌ها زمان نیاز است تا خودروهای پرنده به‌صورت واقعی وارد بازار شوند اما ظاهراً با صدور مجوزهای مربوطه و پیشرفت‌های صورت گرفته شاهد شکل دیگری از حمل‌ونقل خواهیم بود؛ اما آیا این وسایل نقلیه واقعاً به‌دردبخور خواهند بود؟ ایده‌ای که حول محور چنین خودروهایی می‌چرخد بسیار جذاب است: شما می‌توانید به هوا برخاسته و از ترافیک عبور کنید. مجبور نیستید از جاده‌های پر پیچ و خم رد شوید و می‌توانید به هر نقطه‌ای پرواز کنید و همچنین خبری از محدودیت سرعت جاده‌های معمولی نخواهد بود.
اما برخی موارد وجود دارد که ایده آل نیستند. اول اینکه احتمال تولید خودرویی پرنده که بتواند به راحتی به زمین نشسته و یا پرواز کند پایین خواهد بود. فرود روی زمین خطرات خاص خود را داشته و مدیریت آن برای FAA می‌تواند یک کابوس باشد. به همین خاطر مالکان مجبور خواهند بود از ترمینال‌های مخصوصی استفاده کنند که آن‌هم مشکلات خاص خودش را خواهد داشت. همچنین اگر خودروهای پرنده فاقد چرخ باشند شما باید راهی برای رسیدن به مقصد نهایی خود پیدا کنید. اگرچه تردد با چنین وسایلی احتمالاً سریع‌تر از رانندگی با خودروهای سنتی خواهد بود اما قطعاً هزینه بالاتری خواهد داشت.
از آنجایی که نسل جدید خودروهای پرنده کاملاً برقی هستند بنابراین بسیاری از آن‌ها شعاع حرکتی بین ۱۰۰ تا ۱۶۰ کیلومتر خواهند داشت و ظرفیت حمل مسافر نیز به یک یا دو نفر محدود خواهد شد که هیچ‌یک از این موارد ایده آل نیستند. خودروهای پرنده حتی نمی‌توانند جایگزینی برای جت‌های شخصی محسوب شوند. همچنین پرواز کردن فرایندی انرژی بر است. برای مثال محصول جدید الف مدل A شعاع پروازی حدود ۱۷۷ کیلومتری دارد اما پیمایش زمینی آن حدود دو برابر بوده و به ۳۲۲ کیلومتر می‌رسد. قبلاً نیز شاهد تکرار اشتباهاتی همچون جی ام سی هامر برقی بوده‌ایم که زیرساخت‌های برقی را تحت‌فشار گذاشته است. حالا اگر دسته جدیدی از وسایل نقلیه برقی که انرژی بیشتری هم مصرف می‌کنند وارد بازار شوند چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ بنابراین محصولات یاد شده هم گران هستند و هم منابع زیادی را مصرف می‌کنند و می‌توانند تنها افرادی معدودی را جابجا کنند که پر واضح است اکثر آن‌ها ثروتمندان خواهند بود. نظر شما دراین‌باره چیست؟ آیا خودروهای پرنده می‌توانند موجب تحول در حمل‌ونقل شوند یا اینکه بیشتر وسیله‌ای برای جلب‌توجه ثروتمندان خواهند بود؟
