بمب افکن قدیمی نیروی هوایی آمریکا با موتور رولزرویس به‌روز می‌‌شود

B-52J آنقدر خوب است که به آن لقب کادیلاک بمب‌افکن‌های دوربرد را داده‌اند.

B-52 استرافورترس نام این بمب‌افکن غول‌آسا است که برای بمباران اهداف استراتژیک دوردست طراحی شده است. این هواپیمای نظامی بزرگ برای بهبود مسافت قابل پیمایش خود به یک پیشرانه F130 جدید از شرکت رولزرویس تکیه می‌کند. مدل‌هایی که به این پیشرانه مجهز باشند با نام B-52J شناخته می‌شوند.

ارتش هوایی ایالات‌متحده آمریکا هم مانند بسیاری، درباره قابلیت اطمینان بالای محصولات هوانوردی رولزرویس شنیده بود؛ پس موتور یادشده از این شرکت را در منطقه مرکز فضایی «استنیس» ناسا موردآزمایش قرار داد. پیشرانه F130 که به‌عنوان عضوی از خانواده BR رولزوریس شناخته می‌شو، تا سال ۲۰۴۰ نیروبخش پرنده بمب‌افکن B-52 خواهد بود.

مدرن‌سازی B-52 برای تولید نسخه J کافی است و ارتش آمریکا متقاعد شده است که با به‌روزرسانی پیشرانه این هواپیمای جنگی می‌تواند تا چند سال دیگر هم از آن استفاده کند. موتور رولزرویس برای B-52J در ایندیاناپولیس تولید خواهد شد تا نخستین فروندهای این جنگجوی سنگین‌وزن تا ۶ سال دیگر وارد ناوگان هوایی آمریکا شوند.

مردم آمریکا از اصطلاح «کادیلاک بودن» به‌معنای بالارده و باکیفیت بودن چیزی استفاده می‌کنند. حال با تکیه بر موتور رولزرویس، می‌توان B-52J استرافورترس را کادیلاک بمب‌افکن‌های استراتژیک دوربرد دانست. هر چند رقبا و همکاران تازه‌تری هم میدان وجود دارند اما این پرنده بزرگ، توانایی‌های بی‌بدیلی دارد که استفاده دوباره از آن را منطقی جلوه می‌دهد.

برنامه جایگزینی موتور تجاری استراتوفورترس، CERP، در سال ۲۰۲۳ وارد فاز آزمایشی شد. موتور انتخاب‌شده توسط نیروی هوایی آمریکا یک موتور محوب به شمار می‌رود که هم‌اکنون در هواپیماهای تجاری گوناگونی استفاده می‌شود و تاکنون بیش از ۳۰ میلیون ساعت پرواز را مصرف سوخت مناسب به پایان رسانده است. بمب‌افکن B-52 به ۸ موتور مجهز می‌شود که در چهار جایگاه مخصوص قرار می‌گیرند. ارتش این کشور غربی قصد دارد ۶۰۰ دستگاه موتور رولزرویس F130 را برای به‌روزرسانی‌ هواپیماهای B-52 استفاده کند تا این پرنده کهنه‌کار تا سال ۲۰۴۰ به خدمت‌رسانی ادامه دهد.

شرکت بوئینگ، سازنده B-52، از دهه ۷۰ میلادی به‌دنبال تغییر موتور «پرت اند ویتنی TF-33» در این بمب‌افکن بوده اما نیروی هوایی آمریکا با آن مخالف می‌کرده است؛ چراکه سران بر ان باور بودند که جایگزینی پیشرانه از نگهداری نمونه‌های کنونی گران‌تر تمام خواهد شد. با تاثیرگذاری افزایش قیمت سوخت و شکست تئوری سران ارتش هوایی آمریکا، تصمیم بر آن می‌شود که پیشرانه‌های B-52 جایگزین و به‌روزرسانی شوند. بنابراین موتورهای رولزرویس در سال ۲۰۲۱ با امضای قراردادی ۲.۶ میلیارد دلاری به ناوگان هوایی آمریکا می‌پیوندند.

بمب‌افکن B-52 برای اینکه بتواند با فناوری مدرن پیش برود، در سال‌های اخیر به‌روزرسانی‌های متعددی را به خود دیده است اما هیچ کدام به‌اندازه‌ای تاثیرگذار نبوده‌اند که ارتش آمریکا نیاز به بازطراحی هواپیما ببیند. نتیجه تمام این تلاش‌ها، خلق B-52J شد. استفاده از موتور تازه مهندسان را مجبور کرد تا بخش‌هایی از بمب‌افکن قدیمی را تغییر دهند. در این راستا، شرکت‌های رولزرویس و بوئینگ برای انجام هر چه بهتر این پروژه، لوازم مهندسی دیجیتالی را توسعه دادند تا به‌ بهترین شکل ممکن B-52 را بهینه‌سازی کنند.

سازنده موتور، رولزرویس، نقشه‌ای عظیم و دقیق از هواپیمای B-52 را آماده می‌کند تا مهندسان بتوانند نحوه برخورد و بازخورد پیشرانه با سایر اجزای بمب‌افکن را بررسی کنند. در ادامه، هر دو شرکت با استفاده از اطلاعات یکدیگر در توسعه B-52، از نصب و کارکرد درست موتورهای F130 در بمب‌افکن آمریکایی مطمئن شدند. نتیجه تلاش‌های این دو شرکت پیش‌گام تا پایان دهه جاری میلادی یعنی سال ۲۰۳۰ به آسمان خواهد رفت. نظر شما درباره بمب‌افکن B-52J چیست؟