بازگشت قهرمانانهٔ دان پتیت به زمین؛ ۹۳ میلیون مایل، ۳۵۲۰ مدار و تولد ۷۰ سالگی در فضا

بازگشت قهرمانانهٔ دان پتیت به زمین؛ ۹۳ میلیون مایل، ۳۵۲۰ مدار و تولد ۷۰ سالگی در فضا
به گزارش gsxr و به نقل از سایتکدیلی، این فضانورد آمریکایی که تولد ۷۰ سالگیاش را در فضا گذراند، روز شنبه ۱۹ آوریل (برابر با ۳۱ فروردین)، به همراه الکسی اووچینین و ایوان واگنر از آژانس فضایی روسیه، با فضاپیمای سایوز MS-26 به زمین بازگشت. این سه فضانورد پس از گذراندن ۲۲۰ روز در فضا، ساعت ۹:۲۰ شب به وقت شرق آمریکا (۶:۲۰ صبح به وقت محلی در روز ۲۰ آوریل) در منطقهای دورافتاده در جنوبشرقی شهر جِزقازغان در قزاقستان فرود آمدند.
پتیت طی این مأموریت، در مجموع ۳۵۲۰ بار به دور زمین چرخید و مسافتی بیش از ۹۳ میلیون مایل را پشت سر گذاشت. وی بههمراه همکاران روس خود، در تاریخ ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴ راهی ایستگاه فضایی بینالمللی شده بود.
این چهارمین مأموریت فضایی دان پتیت بود و با احتساب آن، مجموع روزهای حضور او در فضا به ۵۹۰ روز رسید. الکسی اووچینین نیز با اتمام چهارمین سفر خود، رکورد ۵۹۵ روز حضور در فضا را ثبت کرد. ایوان واگنر هم با این پرواز، دومین مأموریت فضایی خود را به پایان رساند و اکنون ۴۱۶ روز سابقهٔ سفر فضایی دارد.
پتیت که در این مأموریت بهعنوان مهندس پرواز در تیمهای اعزامی شماره ۷۱ و ۷۲ ایفای نقش میکرد، در طول حضورش در ایستگاه، به اجرای مجموعهای از آزمایشهای علمی کلیدی پرداخت؛ از جمله پیشرفت در فناوری چاپ سهبعدی فلزات در ریزگرانش، توسعهٔ سامانههای تصفیهٔ آب برای استفادههای فضایی و زمینی، مطالعهٔ رشد گیاهان در شرایط گوناگون آبیاری، و بررسی رفتار آتش در محیط بیوزنی.
گفتنی است وی همچنین پروژههایی خلاقانه را به صورت شخصی دنبال کرد؛ از آزمایشهایی با مفاهیم فیزیکی سرگرمکننده گرفته تا ثبت تصاویری خیرهکننده از زمین و اعماق فضا. برخی از این تصاویر توسط ناسا منتشر شد و با استقبال گستردهای در شبکههای اجتماعی روبهرو گردید.
بر این اساس، بازگشت این فضانوردان طبق پروتکلهای همیشگی ناسا با بررسیهای پزشکی در محل فرود همراه بود. آنها سپس به محل استقرار در شهر قَراغندی منتقل میشوند و پتیت با هواپیمای ناسا عازم مرکز فضایی جانسون در شهر هیوستون خواهد شد.
خوشبختانه مسئولان ناسا در محل فرود تأیید کردهاند که وضعیت سلامت جسمی و روانی پتیت رضایتبخش و در محدودهٔ استاندارد برای بازگشت از مأموریتهای فضایی بلندمدت است.
ایستگاه فضایی بینالمللی که از بیش از دو دهه پیش تاکنون بهطور پیوسته فعال بوده، بهعنوان یک آزمایشگاه مداری در مدار پایین زمین، امکان اجرای تحقیقاتی را فراهم کرده که در شرایط زمینی قابل انجام نیست. این ایستگاه، محیطی بینالمللی برای پیشرفت در حوزههایی چون زیستشناسی، فیزیک، علوم مواد، پزشکی و مهندسی محسوب میشود.
گفته میشود که از منظر راهبردی، ایستگاه فضایی نقش مهمی در شناخت تأثیرات فیزیکی و روانی زندگی طولانیمدت در فضا ایفا میکند. این اطلاعات برای ناسا حیاتی است، چراکه مأموریتهای آینده به ماه و مریخ نیازمند آمادگی کامل در برابر چالشهای چنین سفرهایی است.
ناسا در سالهای اخیر، بهتدریج مسئولیت حملونقل فضایی و زیرساختهای مداری را به بخش خصوصی واگذار کرده و تمرکز خود را بر اهداف بلندمدتتری مانند برنامهٔ آرتمیس برای بازگشت انسان به سطح ماه و نیز مأموریتهای انسانی به سیارهٔ سرخ معطوف کرده است.
در پایان و بر پایهٔ تجربههایی چون مأموریت اخیر پتیت، ناسا امیدوار است مسیر اعزام انسان به اعماق منظومهٔ شمسی را هموارتر کند؛ مسیری که به یاری دانش، فناوری و جسارت فضانوردانی مانند دان پتیت، روزبهروز روشنتر میشود.