رنسانس: «تولد دوباره» علم و فرهنگ

یکی از اکتشافات علمی بزرگ رنسانس توسط ریاضیدان و ستاره‌شناس لهستانی نیکلاوس کوپرنیک انجام گرفت. او در دهه ۱۵۳۰ میلادی، نظریه خود درباره منظومه خورشیدی خورشیدمحور را منتشر کرد. این امر خورشید (و نه زمین) را در مرکز منظومه شمسی قرار می‌داد. این یک پیشرفت بزرگ در تاریخ علم بود؛ اگرچه کلیسای کاتولیک چاپ کتاب کوپرنیک را ممنوع کرد.
 
تجربه‌گرایی اندیشه علمی را تسخیر کرد. آقای وایلد می‌گوید دانشمندان با تجربه و آزمایش کار خود را در پیش گرفتند و از طریق مشاهده شروع به بررسی جهان طبیعی کردند. وی ادامه می‌دهد: «این نخستین نشانه از واگرایی میان علم و دین بود. این دو به عنوان دو حوزه مجزا شناخته می‌شدند که بین دانشمندان و کلیسا تضاد ایجاد می‌کرد و باعث آزار و اذیت دانشمندان می‌شد. دانشمندان دریافتند که کار آنها سرکوب می‌شود یا آنها را شارلاتان‌هایی شیطان‌صفت می‌دانند و به جادوگری متهم و گاه زندانی می‌شوند».
 
برای نمونه، گالیله دانشمند بزرگ عصر رنسانس بود که به دلیل آزمایش‌های علمی خود تحت تعقیب قرار گرفت. او باعث پیشرفت تلسکوپ شد، اجرام آسمانی جدیدی کشف و از منظومه شمسی خورشیدمرکزی پشتیبانی کرد. او آزمایش‌هایی حرکتی روی آونگ‌ها و اجسام در حال سقوط انجام داد که راه را برای اکتشافات آیزاک نیوتن پیرامون گرانش هموار کرد. اما متأسفانه کلیسای کاتولیک او را مجبور کرد که نه سال آخر عمر خود را در حبس خانگی بگذراند.