نقد و بررسی بازی Ni No Kuni: Wrath Of The White Witch Remastered

Ni No Kuni: Wrath Of The White Witch Remastered در عین سادگی و بی‌آلایشی، تجربه‌ای متفاوت را به ارمغان می‌آورد. با نقد و بررسی این بازی با gsxr همراه باشید.

بازی Ni No Kuni: Wrath Of The White Witch Remastered یکی از عناوین ژاپنی پرطرفداری بود که در مراسم Tokyo Game Show برای ایکس باکس و البته سرویس گیم پس معرفی شد. سازنده‌ی بازی استودیو Level-5 و ناشر آن Bandai Namco است. بازی به صورت اورجینال در نسل هفتم برای پلی استیشن 3 منتشر شد و حال بعد از 9 سال، شاهد نسخه‌ی ریمستر شدۀ آن برای Xbox Series X|S و Xbox One هستیم. اما چه انتظاراتی باید از این بازی داشته باشیم و آیا ارزش تجربه‌ی دوباره در صورت تجربه‌ی نسخه‌ی اصلی را دارد یا خیر.

در نسل‌های قبل اگر فردی علاقمند به بازی‌های ژاپنی به خصوص از نوع JRPG با مبارزات نوبتی بود، تنها یک انتخاب برای خرید کنسول داشت: پلی استیشن. کنسول‌های نینتندو به واسطه‌ی محدودیت‌های آن‌ها و ناشناخته بودن در ایران، هیچ‌گاه آنطور که باید مطرح نبوده و ایکس باکس نیز خالی از این‌گونه بازی‌ها بود. با این حال، به لطف تغییر سیاست‌ مایکروسافت در نسل نهم، شاهد سیلی از بازی‌های ژاپنی روی Xbox Series X|S هستیم. این مورد با ترکیب شدن آن با گیم‌پس، باعث آسان شدن تجربه‌ی بسیاری از بازی‌ها از جمله Ni No Kuni: Wrath Of The White Witch شده است. عنوانی که با گیم‌پلی طولانی خود ساعت‌ها سرگرمتان خواهد کرد.

داستان Ni No Kuni: Wrath Of The White Witch زندگی پسری به نام Oliver را از کودکی به تصویر می‌کشد؛ پسری که به همراه دوست صمیمی‌اش علاقه‌ی زیادی به اختراع و ماشین‌ها دارد و همین علاقه‌ باعث گم‌شدن او در شب و مرگ مادرش در اثر نجات او می‌شود. جادوگری خبیث به نام White Witch قصد نابود کردن جهان فعلی و ساخت جهانی را دارد که خودش حاکم مطلق آن باشد. از طرفی، این جادوگر می‌داند که سرنوشت Oliver نجات جهان از هرگونه پلیدی است و او پاک‌ترین قلب را دارد. بدین ترتیب وی عزم کشتن اولیور و تمام همراهانش را می‌کند تا به اهداف شومش برسد.

با زنده شدن عروسک Oliver به نام Drippy، حقیقت‌هایی تلخ و شیرینی برای او روشن می‌شوند. دریپی از وجود جهان خودش که جهانی موازی با جهان اولیور است، خبر می‌دهد. همچنین او از وجود شیطانی خبیث به نام Shadar در جهان خود خبر می‌دهد که معادل White Witch در جهان اولیور است. در نهایت او حول وجود همزاد در این دو جهان صحبت می‌کند؛ بنابراین، اگر Sage Allicia که مبارزی صلح‌طلب از جهان دریپی است با قدرت جادو زنده شود، مادر اولیور هم به زندگی بازخواهد گشت. در نهایت، با این انگیزه اولیور راهی جهان دریپی می‌شود تا بر ظلم شادار غلبه کند.

داستان بازی و روایت آن از عمق مناسبی برخوردار است و کاراکترهای دلنشینی دارد. شاید در ابتدا چندان با دریپی ارتباط برقرار نکنید؛ اما در ادامه و با شناخت بیشتر از او و زندگی و آشنایانش، با او احساس دوستی خواهید کرد. همچنین کاراکترهای فرعی که شاید حضور کوتاهی هم در بازی داشته باشند به خوبی کار شده‌اند و شخصیت‌های آبکی و بدون پایه‌ای ندارند. اولیور نیز در ابتدا چندان به عنوان شخصیت اصلی جذاب نیست؛ اما با تکاملش و تبدیل شدن به یک مبارز کامل، او را بسیار دوست خواهید داشت. داستان بازی و پیچ و خم‌هایش یکی از دلایل اصلی ادامه‌ی بازی توسط شماست.

مبارزات بازی به سبک نوبتی است؛ اما تا حدی با دیگر بازی‌های JRPG فرق دارد. معمولا این سبک بدین صورت است که شما سر جای خود ایستاده‌اید و با فرمان دادن به شخصیت دستور حمله، استفاده از جادو، دفاع یا فرار از مبارزه را می‌دهید. اما در Ni No Kuni: Wrath Of The White Witch این گونه نیست و حرکت شخصیت اصلی و همراهانتان در مبارزه، با خود شما و بدون دستور انجام می‌شود. این مورد باعث شده مبارزات اصلی اصلا خسته‌کننده نشوند. شما در محیط حرکت می‌کنید و هرگاه نوبتتان باشد، می‌توانید از هر فاصله‌ای که بخواهید دستور را صادر کنید.

همچنین به واسطه‌ی دکمه‌ی LB می‌توانید در مبارزه بین شخصیت‌ها سوییچ کنید و اصلا اجباری نیست که به نوبت یکی یکی دستورات را به همه‌ی همراهان بدهید. یک همراه می‌تواند به کل در مبارزه کار خاصی انجام ندهد و این اختیارش با شماست. هر همراه می‌تواند تا 6 جادو را آزاد کند که البته به صورت همزمان می‌توانید از دوتای آن‌ها استفاده کنید. اولیور تا پنج جادو را حمل می‌کند و جادوها نیز تنوع بسیار خوبی دارند. در نهایت، شما دو نوار HP و MP را در مبارزات دارید که به ترتیب نوار سلامتی و جادوی شما هستند. هر جادو مقداری از MP را تخلیه می‌کند؛ خوشبختانه دریپی Support خوبی در مبارزات است و در حین مبارزات آیتم‌های مفیدی به شما می‌دهد.

متاسفانه با وجود جذاب بودن مبارزات، یک نقطۀ ضعف قابل توجه در آن وجود دارد. گشت و گذار در بازی Ni No Kuni: Wrath Of The White Witch به دلیل رویکرد متفاوت مبارزات، کمی آزاردهنده شده است و دلیلش هم دشمنان پرتعداد ضعیف و بدون چالش در حین گشت و گذار معمولی است! اگر راهی بود که میشد از اکثر این مبارزات فرار کرد یا مثل FF XIII راه‌هایی برای میانبر زدن بین دشمنان بدون درگیری وجود داشت، شاهد چنین مشکلی نبودیم. اما متاسفانه مبارزه با اکثر این موجودات اجباری و خسته‌کننده است.

بعد از رسیدن به قلعه‌ی Ding Dong، بازی اصلی تازه شروع می‌شود و شاهد باز شدن مکان‌های فرعی مثل فروشگاه و مسافرخانه خواهید بود. همچنین تابلوی اعلانات برای ماموریت‌های فرعی آغاز می‌شود و از افراد مختلفی نیز می‌توانید ماموریت فرعی دریافت کنید. خوشبختانه این ماموریت‌ها تنوع نسبتا خوبی دارند و به مبارزات جذابی با موجودات مختلف و یا پیدا کردن همراهانی جدید ختم می‌شوند. بد نیست برای پیشرفت سریع‌تر، هر از چند گاهی سری به این قسمت بزنید و قابلیت‌ها و جادوهای جدیدی را باز کنید.

بخش Party یا همراهان، شامل گزینه‌ای به نام Cage می‌شود که در آن باید به همراهان یا موجودات دوست خود که تعدادی آدمک کوتوله هستند، غذا بدهید و به آن‌ها رسیدگی کنید تا زودتر پیشرفت کنند و برای مبارزه انرژی داشته باشند. توجه به این قسمت بسیار مهم است؛ زیرا همراهانتان در اثر گرسنگی می‌میرند و در اثر پرخوری نیز بسیار چاق و بی‌فایده خواهند شد. همچنین، سلاح و ویژگی‌های مبارزه‌ای آن‌ها نیز کاملا با خودتان است و باید هرچند وقت یک‌بار آن‌ها را آپدیت کنید.

کیفیت بصری بازی واقعا چشم‌نواز و هنرمندانه است. کافی است فقط چند تصویر از بازی ببینید تا به فکر خرید آن بیفتید. کاراکترها طراحی بسیار جذابی دارند و محیط‌های بازی نیز به مانند بوم نقاشی هستند. گرافیک بازی شباهت زیادی به کارتون‌های دهۀ نود دارد و با دیدن آن، خاطرات زیادی برای شما زنده خواهد شد. کات‌سین‌های بازی بسیار هنرمندانه طراحی شده‌اند و واقعا دلربا و نوستالژیک هستند. گرافیک هنری بازی با رنگ‌پردازی‌های جذاب و متناسب با اتمسفر بازی، باعث زیبایی بیشتر آن هم شده و کوچکترین ایرادی به این بخش از بازی وارد نیست.

خوشبختانه نرخ فریم بازی حتی در شلوغ‌ترین مبارزات نیز کاملا ثابت است و هیچ افت‌فریمی در طول گیم‌پلی نخواهید دید. انیمیشن‌های کاراکترها تعداد محدودی ندارند و شاهد یکسری حرکات تکراری و بی‌انعطاف از شخصیت‌ها نیستیم. به طور کلی گرافیک بازی بسیار درخشان ظاهر می‌شود و هیچ‌گاه خسته‌تان نخواهد کرد. اگر گرافیک این بازی را با نسخه‌ی اصلی در سال 2013 مقایسه کنید، به راحتی به افزایش کیفیت تکسچرها و نورپردازی پی خواهید برد.

از سوی دیگر، موسیقی بازی کیفیت مناسبی دارد و با وجود آن که چندان به یادماندنی نیست، شما را با بازی همراه خواهد کرد. موسیقی بازی کاملا اورجینال است و بازی از ساندترک نسبتا قدرتمندی بهره می‌برد. اما در بخش صداگذاری، شاهد یک شاهکار هستیم و تمام کاراکترها در نوع خود وظیفه‌ی خود را به نحو احسنت انجام داده‌اند و لحنشان را در مواقع مختلف تغییر می‌دهند و یک اثر به یادماندنی را خلق کرده‌اند.

---

این بازی روی Xbox Series S تجربه و بررسی شده است