اولین فصل از چهارگانه‌ی The Dark Pictures با نام The Devil In Me به‌پایان می‌رسد. تازه‌ترین ساخته‌ی تیم سوپرمسیو که بعد از Man of Medan، House of Ashes و Little Hope حالا پایان‌دهنده‌ی این چهارگانه‌ به‌حساب می‌آید، روی یک موضوع تاریخی/جنایی دست گذاشته است.

قصر قتل (The Murder Castle) و اچ.اچ.هلمز (H.H.Holmes) دو کلیدواژه‌ی بسیار مهم در تاریخ جنایت‌های زنجیره‌ای به‌شمار می‌روند. اچ.اچ.هلمز با قتل‌های زنجیره‌ای در اتاق‌ها و راهروهای هتلش که مخصوص جنایت‌هایی خاص طراحی شده بود، نه‌تنها خود را در تاریخ ثبت بلکه به‌یکی از منابع الهام در صنعت بازی و سینما تبدیل شد. تازه‌ترین قسمت از سری ترسناک/دلهره‌آور The Dark Pictures سراغ یک روایت تاریخی/اقتباسی با محوریت قصر دهشتناک اچ.اچ.هلمز رفته است. همراه gsxr باشید که در این بررسی می‌خواهیم ببینیم که تازه‌ترین محصول تیم سوپرمسیو در ژانر ترس/ماجرایی چه‌اثری از آب درآمده است.

قصه‌ی The Devil In Me با پرش زمانی به‌سال ۱۸۹۳ میلادی آغاز می‌شود. جایی که یک زوج جوان برای اسکان در شهر شیکاگو، هتل جناب اچ.اچ.هلمز را انتخاب می‌کنند؛ احتمالا می‌توانید سرنوشت شوم این زوج را حدس بزنید. بعد از افتتاحیه‌ی هیجان‌انگیز Devil In Me که بیشتر در نقش بخش آموزشی (جهت معرفی ساختار گیم‌پلی) عمل می‌کند، قصه‌ی اثر به‌زمان حال می‌آید تا تلاش‌ گروهی از فیلم‌سازان برای خلق یک اثر مستند با محوریت هتل مرگبار هلمز را روایت بکند. حالا با پنج فیلم‌ساز زه‌وار در-رفته با نام‌های چارلی (کارگردان)، جِیمی (نورپرداز)، ارین (صدابردار)،‌ مارک (فیلم‌بردار) و کِیت (روزنامه‌نگار) طرف هستیم.

این پنج شخصیت درواقع یک برنامه‌ی تلوزیونی را می‌گردانند که حالا با بحران مالی و محتوایی روبه‌رو شده است. پیشنهاد فردی مرموز با نام گرنتهم دو-مت (Granthem Du’Met)‌ اما همه‌چیز را تغییر می‌دهد. دو-مت که قصر اچ.اچ.هلمز را برای استفاده‌های توریستی و موزه-مابانه بازآفرینی کرده است، املاک خود را به‌تیم فیلم‌سازی قصه‌ی ما پیشنهاد می‌کند. دو-مت اما در ورای پیشنهاد جذاب خود، تلاش می‌کند تا بتواند یک سری تله‌ی بهینه و مرگبار را در قصر خود ایجاد کند و حالا از این تیم پنج نفره، به‌عنوان نمونه‌های آزمایشی استفاده می‌کند تا پنج قهرمان قصه، در یک اتاق فرار باشکوه گرفتار شده باشند.

همچون سایر محصولات استودیو سوپرمسیو، بازی Devil In Me چند شخصیت اصلی دارد که هر یک از آن‌ها دارای پیش‌زمینه‌های داستانی، چالش‌های شخصی و تمایلات روانی خاصی هستند. بازیکن نیز باید با هوشمندی در اتخاذ تصمیم‌های خود، هر یک از این پنج کاراکتر را در طول بازی زنده نگه‌دارد. نکته‌ی موجود در اثر مذکور اما به‌پرداخت شخصیت‌ها برمی‌گردد. با وجود مواردی همچون دیالوگ‌نویسی ناپایدار که در لحظاتی باکیفیت، در لحظاتی متوسط و حتی ضعیف است، پرداخت شخصیت‌ها به‌اندازه‌ی کافی نمی‌تواند مخاطب را جذب قصه بکند. این موضوع به‌مواردی همچون روابط و تمایلات کاراکترها نیز سرایت کرده تا لخظاتی همچون صحنه‌های مربوط‌به کشمکش‌های شخصی/عاطفی مابین کاراکترها، وزن کافی را نداشته و در همراه کردن بازیکن ناتوان باشد.

کلیت بخش داستانی بازی اما جذاب است و روایت خوبی دارد. سری The Dark Pictures بعد از روایت قصه‌هایی ترسناک از کشتی‌های روح‌زده تا سرزمین‌های کویری نفرین‌شده، حالا سراغ یک داستان تاریخ-محور واقع‌گرا رفته و در پیش‌برد آن واقعا خوب عمل می‌کند. ساخته‌ی جدید تیم سوپرمسیو با فضاسازی گیرا و استفاده از چاشنی مستند-گونه در خلق لحظات وحشت‌آور، به‌خوبی مخاطب را در راهروها و اتاق‌های قصر کشتار خود گیر می‌اندازد. مثل سایر نسخه‌های The Dark Pictures، چارچوب کلی گیم‌پلی Devil In Me از تصمیم‌گیری بازیکن در جهت نجات جان قهرمانان قصه شکل می‌گیرد.

تمامی تصمیم‌های گیمر دارای عواقب اساسی روی نحوه‌ی پیش‌برد داستان هستند و برای رسیدن به‌بهترین پایان، مخاطب حسابی باید حواس خود را جمع کند. مابین هر یک از لحظات حساس و پرتنش که سرنوشت مرگ یا زندگی یک شخصیت ازطریق دکمه‌زنی‌های سریع (QTE) مشخص می‌شود، با مواردی همچون فعالیت‌های اکتشاف-مابانه، جمع‌آوری اطلاعات و حل معما پر شده است. درواقع این موارد برای متعادل کردن سرعت روایت قصه‌ی اثر در میان سکانس‌های دکمه‌زنی سرنوشت‌ساز گنجانده شده‌اند؛ دراین‌میان، مواردی همچون ساختار مشکل‌دار برخی از معماها و اجبار بیهوده بر پلتفرمینگ در برخی مراحل، روند بازی را تحت تاثیر قرار داده‌اند. اضافه شدن سیستم کوله‌پشتی (Inventory) و بهره‌گیری هر شخصیت از یک ابزار ویژه، تنوع خوبی به‌گیم‌پلی می‌دهد و در کل، روند گیم‌پلی در طول حدودا ۶ ساعت تجربه‌ی بازی تنوع واقعا مناسبی دارد.

خوش‌بختانه بازی یک تعادل بسیار خوب را میان «فیلم تعاملی بودن» و «بازی بودن» رعایت کرده و به‌صورت کلی، گیم‌پلی Devil In Me با وجود مشکلاتی که دارد، یک تجربه‌ی معمایی/دلهره‌آور/جذاب را درنهایت پیشکش بازیکنان می‌کند. به‌لطف جلوه‌‌های صوتی و بصری باکیفیت اثر، فضاسازی بازی واقعا تأثیرگذار است. البته که جلوه‌های دیداری بازی از منظر فنی ایرادات خاص خود را دارد. مشکل انیمیشن‌ صورت کاراکترها که گاهی اوقات حس‌وحال حاکم بر صحنه‌ها را برهم می‌زند درکنار بهینه‌سازی نه‌چندان مناسب اثر روی پلتفرم کامپیوتر، ایرادهای جنبه‌ی فنی مولفه‌های گرافیکی بازی محسوب می‌شوند. از آن طرف اجرای مناسب تیم دوبلاژ و آهنگسازی را داریم که در آفرینش کاراکترها و خلق لحظات پرتنش واقعا بی‌نقص عمل کرده‌اند.

بازی The Devil in Meیک پایان جذاب بر اولین فصل سری The Dark Pictures است. اثری که با تکیه‌بر قتل‌های زنجیره‌ای اچ.اچ.هلمز، بازیکنان را وارد یک فضای دلهره‌آور و «اتاق فرار»مانند کرده و حسابی آن‌ها را به‌چالش می‌کشد. البته که بازی بی‌ایراد هم نیست و مواردی همچون پرداخت نه‌چندان کافی کاراکترها، دیالوگ‌نویسی ناپایدار درکنار یک سری ایراد جزئی و ساختاری در چارچوب گیم‌پلی، از بی‌نقص بودن Devil In Me جلوگیری می‌کنند. با تمامی این اوصاف، محصول جدید تیم سوپرمسیو قطعا این کیفیت را دارد تا علاقه‌مندان‌به ماجراهای جنایی و طرفداران سری The Dark Pictures را پای قصه‌ دلهره‌آور خود بنشاند.

بررسی بازی The Dark Pictures Anthology: The Devil in Me براساس تجربه نسخه PC نوشته شده است