هرچند تصویر منتشر شده تنها بخش جلویی هواپیما را نشان می‌دهد، اما سرنخ‌های مهمی از طراحی آن به دست می‌دهد. خطوط تیز و زاویه‌دار بدنه، شباهت زیادی به طرح YF-23 خود شرکت نورثروپ گرومن دارد. طراحی بدنه و ورودی هوای موتور که در بالای آن قرار گرفته، همگی برای به حداقل رساندن سطح مقطع راداری و بهینه‌سازی برای پنهان‌کاری انجام شده است. علاوه‌ بر این، ارابه فرود مستحکم با چرخ‌های دوقلو، نشان می‌دهد که این جنگنده برای فرودهای سخت و پرتنش روی عرشه ناوهای هواپیمابر طراحی شده است. انتظار می‌رود F/A-XX از قابلیت‌های برجسته‌ای برخوردار باشد. هرچند مشخصات دقیق هنوز محرمانه است اما پیش‌بینی می‌شود این جنگنده ۲۵ درصد برد عملیاتی بیشتری نسبت به F-35C داشته باشد (حدود ۱۵۵۱ کیلومتر) و بتواند از تانکر بدون سرنشین MQ-25 استینگری سوخت‌گیری هوایی کند. سرعت آن نیز از جنگنده‌های فعلی آمریکا بیشتر خواهد بود.

 از دیگر ویژگی‌های کلیدی آن می‌توان به حسگرهای نوین، هوش مصنوعی پیشرفته و قابلیت همکاری با هواپیماهای بدون سرنشین رزمی اشاره کرد. برنامه F/A-XX با هدف مقابله با تهدیدهای نوظهور، به‌ویژه در اقیانوس آرام، طراحی شده و برد بلند آن یک مزیت استراتژیک کلیدی محسوب می‌شود. درصورتی‌که بودجه این برنامه همچنان تأمین شود، انتظار می‌رود شرکت برنده این رقابت تا سال ۲۰۲۸ مشخص شود و عصری جدید در هوانوردی نظامی آغاز گردد.