آخر هفته چه فیلمی ببینیم: از روباه و سگ شکاری تا خرس

روباه و سگ شکاری، خرس، عصر یخبندان و خرس کوکائینی آثاری هستند که حیوانات در آن‌ها نقش پررنگی دارند؛ آثاری که این مقاله‌ی معرفی فیلم سینمایی به معرفی آن‌ها می‌پردازد.

در عین حضور حیوانات در همه‌ی این آثار، آن‌ها تفاوت‌های بسیار زیادی با یکدیگر دارند و مخاطب‌های گوناگونی را هدف می‌گیرند. فیلم Cocaine Bear به کارگردانی الیزابت بنکس از ابتدا تا انتها در اصل می‌خواهد سرگرم‌کننده باشد. در آن سو فیلم The Bear به کارگردانی ژان-ژاک آنو را داریم که آرام‌سوز و کم‌دیالوگ، قصه‌ای درباره‌ی بقا، طبیعت و ضرورت زیستن درکنار یکدیگر را روایت می‌کند.

همراه‌با این فیلم‌های لایواکشن، انیمیشن The Fox and the Hound و انیمیشن Ice Age نیز راه خود را به این قسمت از سری مقالات «آخر هفته چه فیلمی ببینیم؟» پیدا کرده‌اند. عصر یخبندان را احتمالا همه‌ی مطالعه‌کنندگان این مقاله دیده‌اند، اما هنوز هم ارزش بازبینی و توانایی خنداندن ما را دارد؛ مخصوصا طی روزهای پایانی سال و در زمانی‌که خیلی‌ها بیشتر می‌خواهند کمی کنار یکدیگر بخندند.

The Fox and the Hound (1981)

چه تعداد از دشمنی‌های افراد با یکدیگر فقط بر آن‌ها تحمیل شده است؟

The Fox and the Hound داستان ساده و حرف زیبایی دارد. قصه درباره‌ی یک روباه و سگ شکاری است که در سن پایین با یکدیگر دوست می‌شوند؛ در دورانی که هنوز نمی‌دانند بخشی از نقش سپرده‌شده به آن‌ها در این دنیا، دشمنی با یکدیگر است. روباه و سگ با هم خوش می‌گذرانند و از زندگی لذت می‌برند؛ تا اینکه بزرگ می‌شوند و سگ شکاری می‌گوید او وظیفه دارد او در این جهان موجوداتی مثل روباه را شکار کند.

اگر این دشمنی واقعا ذاتی بود، چرا آن‌ها در ابتدا به یکدیگر دندان نشان ندادند؟ اگر این دشمنی را می‌شود طبیعی دانست، چرا در سن پایین می‌توانستند کنار هم اوقات خوشی را سپری کنند؟

دوستی آن‌ها در کودکی نتیجه‌ی کنجکاوی‌شان بود؛ نتیجه‌ی تلاش‌شان برای بازیگوش بودن و کشف کردن دنیا. هاپر و تاد موفق به پیدا کردن هم، شناخت هم و دوستی با هم شدند. سپس قوانینی ناشناخته از راه رسیدند تا دستور بدهند که آن‌ها باید دشمن باشند. انیمیشن The Fox and the Hound فقط به‌دنبال اشاره به وجود این نوع از دشمنی‌های از پیش نوشته‌شده در دنیا نیست. این اثر از مخاطب و به‌خصوص تماشاگر کم سن‌وسال می‌پرسد دوستی چه‌قدر می‌تواند دوام بیاورد.

The Bear (1988)

اگر می‌خواهید با تماشاگر بزرگسال درباره‌ی طبیعت حرف بزنید، شاید هیچ راهی بهتر از نمایش واقعی و درست آن نداشته باشید. فیلم The Bear با تصویربرداری‌هایی که مخاطب را به یاد سینمای مستند می‌اندازند، یک خرس بزرگ را بدون جلوه‌های ویژه‌ی کامپیوتری نشان می‌دهد؛ تا خود طبیعت را ببینیم و تماشا کنیم که چه‌طور یک خرس بزرگ تبدیل به نگهبان خرس کوچکی می‌شود که خانواده‌ی خود را از دست داده است.

از تلاش شکارچی‌ها برای کشتن حیوان وحشی قدرتمند تا ترتیب شدن آن‌ها توسط طبیعت، الگوهایی هستند که بارها در داستان‌های مشابه دیده‌ایم. The Bear این عناصر داستانی آشنا را درست‌وحسابی به تصویر می‌کشد؛ به شکلی که تفاوت بسیار زیادی بین داستان‌گویی تصویری آن با توصیفات یک اثر ادبی همچون موبی دیک وجود داشته باشد.

سریال The Bear هیچ ارتباطی با فیلم The Bear ندارد. اما این وسط باید بگویم که فرصت تماشای این اثر تلویزیونی معرکه با درخشش جرمی آلن وایت را از دست ندهید.

Ice Age (2002)

استودیو Blue Sky که با انیمیشن Ice Age توانست لبخند را روی صورت بچه‌های زیادی بنشاند، امروز دیگر وجود خارجی ندارد.

عصر یخبندان قصه‌ی موجوداتی را روایت می‌کند که برای منقرض نشدن، مشغول مهاجرت می‌شوند. اما ما در این داستان نه اکثر حیوانات، بلکه شخصیت‌های ویژه‌ای را دنبال می‌کنیم که قدم به مسیر متفاوتی می‌گذارند. این حیوانات ماقبل تاریخ، از جایی به بعد با یک نوزاد هم همراه می‌شوند. در نتیجه گروهی از کاراکترهای بسیاری متفاوت شکل می‌گیرد که ارتباط هرکدام از آن‌ها با دیگری خنده‌آور است.

وقتی اکنون انیمیشن عصر یخبندان، محصول سال ۲۰۰۲ میلادی را نگاه می‌کنیم، عمر کردن آن از نظر فنی غیر قابل انکار به نظر می‌آید. این اثر برای مخاطب امروز فاصله‌ی زیادی با جلوه‌های تصویری چشم‌نواز جدیدترین آثار استودیوهای بزرگ انیمیشن‌سازی دارد. اما ذات سرگرم‌کننده‌ی انیمیشن عوض نشده است. هنوز هم مشخص است که چه‌طور ترکیب موقعیت‌های فیزیکی خنده‌آور با دیالوگ‌های بامزه می‌تواند درکنار پرداختن به احساسات شخصیت‌ها، یک انیمیشن را برای بسیاری از بینندگان دیدنی کند.

خود روایت تصویری ماجرای تلاش پایان‌ناپذیر Scrat برای به چنگ آوردن و ذخیره‌سازی بلوط، چنان جذابیتی دارد که نحوه‌ی ایجاد آن برای مخاطب باید به بسیاری از تیم‌های تولید انیمیشن آموزش داده شود.

Cocaine Bear (2023)

الیزابت بنکس ۴۹ساله بیشتر به‌عنوان بازیگر شناخته می‌شود تا کارگردان. بااین‌حال او در فیلم Pitch Perfect 2 نشان داد که اگر به موضوع کلی اثر وی علاقه‌مند باشید و بخواهید یک ساعت و خرده‌ای سرگرم شوید، بنکس می‌تواند فیلمی را تحویل دهد که مخاطبِ هدف از یک بار دیدن آن پشیمان نشود.

همان‌قدر که تکلیف اثری همچون فیلم Pitch Perfect 2 با خودش روشن است، خرس کوکائینی هم دقیقا می‌داند که قصد انجام چه کاری را دارد. این فیلم کمدی اکشن با اِلِمان‌های دلهره‌آور و اسلشر است که می‌خواهد خنده‌دار و ترسناک بودن خرسی را نشان دهد که کوکائین مصرف کرده است. این فیلم از همان لحظه‌ای که تریلر آن پخش شد، داد می‌زد که به درد ۹۰ دقیقه خاموش کردن مغز و سرگرم کردن تماشاگرهایی می‌خورد که این مدل از فیلم‌های هالیوودی را دوست دارند.