تولد 12 سالگی گیمفا مبارک!

تولد 12 سالگی gsxr مبارک باد!

یک واقعیت در این دنیای فانی قطعی است و محتوم و یقیناً پیش می‌آید: گذار زمان. این‌که چیزها دیگر مثل سابق نمی‌شوند و نمی‌توان از رفتن‌شان ممانعت کرد. این‌که زندگی جریان دارد و رود است و جز ذات واقعیت، آن‌چه که رفتنی است می‌رود و جلودارش نیست. اما گرفتن لحظه‌های رفته و اسیر کردن‌شان آرزوی دلی نوع آدم از قدیم‌الایام بوده که هر روز با خودش مرور می‌کند. از آن زمان که نوشتن و نقاشی را آموخت و فهمید که می‌تواند به‌وسیله دستانِ خالی‌اش و یک نقش روی سنگ و کاغذ، تکه‌ای از زمان را بگیرد تا روزی که عکس گرفت و نوارهای هشت میلی‌متری را در دستگاه گذاشت و نور سیاه و سفید از صورت آدمانی درآمد که بعدها با فیلم ماندگار شدند.

من دروغ نمی‌گویم اگر حرفم این باشد که در «gsxr» علاقه و عشقی که در تار و پود این وب‌سایت وجود دارد از همین‌جا آمده. از عشقی که تمام این بچه‌ها به ثبت کردن لحظه‌های قلبی داشتند و خواستند تا در این «خانۀ اینترنتی» برای همیشه به‌جا بگذارند؛ حتی اگر خودشان بروند و دیگر نباشند، اما فقط به‌جا بگذارند. این‌که زندگی می‌رود و جریان دارد اما فقط با دستانِ خالی و یک صفحۀ سفید و کیبورد می‌شود لحظه‌ای را نوشت و از سرنوشت نوشت و از بازی‌های ویدیویی که برای همیشه در سرنوشت و سرشت‌مان عجین شده‌اند. حالا این خانۀ اینترنتی یک دهه و دو سال پیش با عشق و علاقۀ خام ساخته شد و یک دهه و دو سال است که با عشق و علاقۀ خام اداره می‌شود. هنوز هم باعث تعجب است که چه‌مقدار آدم‌ها و گیمرها و محقق‌های درجه یک از این خانه گذشته‌اند و جای قدم‌هایشان هنوز دیده می‌شود و برای همیشه یادگار و لحظۀ خودشان را ثبت کردند. متین ایزدی در آخرین شماره از مجلۀ دنیای بازی حرف قشنگی می‌زد و مضمون کلامش این بود که زمان آغاز به‌کار مجله و شروع اولین نسل از «بازی‌نویس‌ها»، مسیر پیش روی دنیای بازی تونل خرابِ تاریکی بود که شمعی دور و برش نداشت و کسی هم محلش نمی‌گذاشت. نسل قبل از ما با دستان خالی شمع و چراغ را گرفتند و با بیل دستی و کلنگ تونل را حفاری کردند و چراغ و کلنگ را دادند دست نسل بعدی و امید داشتند که این چراغی که رساندند خاموش نشود. حالا هم نوبت نسل بعدی است و بعد از این هم نسل بعدش که اگر اندکی از آن مرام بازی‌نویسی مانده، این چراغ را از ما بگیرند و نگذراند که یادگار مردان بزرگی مثل مرحوم استاد زاده و زحمات طه و متین و بزرگان جمع برباد برود.

شاید هم این میراث و تکه‌ها و لحظه‌های ماندگار گذشته بر باد بروند اما تمام سعی و زحمت بر این بود و هم‌چنان بر این است که گذشته هدر نرود. درس‌هایی که در گذشته از همین مجله‌های کاغذی و وب‌سایت‌ها گرفتیم، به‌ما آموختند که بازی‌های ویدیویی داستان و قصه‌اند و از داستان و قصه می‌شود آموخت و یاد گرفت و یاد دادن و عشق ورزیدن و محبت و موعظه شنید. این مناسبت خوش هم سببی شد تا یادآور این باشیم که حتی در زمان محبوب بودن محتوای یک‌بار مصرفِ مد شده، ما هنوز هم پای همان آرزوی قدیمیِ «یاد گرفتن و یاد دادن» به‌وسیلۀ ویدیوگیم و حالا سینما هستیم و با علاقۀ تمام برای ثبت کردن لحظه‌هایمان می‌شتابیم. این روز تولد زیبا را خصوصاً به مدیریت وب‌سایت، کسری نراقی که از خشت اول این‌جا بود و تک‌تک اعضای مجموعۀ gsxr تبریک می‌گویم.

gsxr امروز 12 ساله می‌شود و به‌همین مناسبت، از همۀ رفقا و همراهان و دوستانی که طی این دوازده سال همراه ما بودند و بیش‌تر رفیق بودند تا کاربر تشکر می‌کنیم و مثل خانواده‌ای که برای ما درست کردند قدرشان را می‌دانیم. صاحبان اصلی همۀ این زحمات و چراغ‌ها شمایید و هرکاری که انجام دادیم درنهایت قرار بود تا به شما برسد و برای شما باشد. بابت هرروزی که بودید –چه یک روز و چه 12 سال– از صمیم قلب ممنونیم.

تولد 12 سالگی gsxr مبارک!