هرچند پریلود بر پایه سیویک ساخته شده اما فاصله محوری کمی کوتاه‌تر دارد. قطعات سیستم تعلیق از سیویک تایپ R گرفته شده، اما به گفته مدیر پروژه پریلود، نرخ فنرها و سفتی آنتی‌رول بارها برای راحتی بیشتر کاهش یافته است. لاستیک‌های خودرو نیز کمی ملایم‌تر از تایپ R هستند. وزن خودرو هنوز اعلام نشده اما در محدوده 1450 تا 1500 کیلوگرم است و به دلیل قرارگیری تجهیزات بیشتر در عقب، توزیع وزن آن نسبت به سیویک تایپ R کمی به عقب متمایل است.
در داخل خودرو، فرمان حس اسپرتی خوشایندی دارد و صفحه آمپر کاملاً واضح است. در حالت‌های GT یا اسپرت، برخلاف کامفورت، یک دورشمار در صفحه آمپر ظاهر می‌شود. همچنین، دکمه بزرگ S+ روی داشبورد وجود دارد که در سیویک دیده نمی‌شود. در کل، همه‌چیز بسیار به سبک هونداست، یعنی ساده و کاربردی اما هنوز نمی‌توانیم درباره جادار بودن صندلی‌های عقب یا صندوق بار چیزی بگوییم.
جزئیات نهایی پیشرانه هنوز اعلام نشده اما عملکرد سیستم بسیار خوب است. رانندگی نرم است، همان‌طور که از یک موتور الکتریکی انتظار می‌رود، اما صدای پیشرانهٔ بنزینی و دورها نیز کاملاً واقعی به نظر می‌رسند. البته این عجیب نیست زیرا هیوندای آیونیک 5 N هم می‌تواند شما را متقاعد کند که پیشرانه و گیربکس واقعی دارد درحالی‌که هیچ‌کدام را ندارد اما لااقل پریلود یک پیشرانهٔ واقعی دارد. صدا نیز نسبتاً نرم است. تعویض دنده‌ها چه افزایش دنده و چه معکوس دادن فوق‌العاده نرم انجام می‌شود چون عملاً دنده‌ای وجود ندارد و هیچ تغییر مکانیکی در گیربکس رخ نمی‌دهد اما تعویض دنده برای هرکسی که با خودروی بنزینی رانندگی کرده باشد کاملاً طبیعی خواهد بود. ترمزها، با وجود سیستم احیای انرژی، عملکرد خوبی دارند.
