برای اقشار کم‌درآمد، شرایط حتی دشوارتر است. در بسیاری از خانواده‌های کارگری، خودرو نه تنها وسیله‌ای برای جابه‌جایی خانوادگی، بلکه ابزار کار و کسب درآمد است. خرابی خودرو در این شرایط به معنای از دست دادن منبع اصلی درآمد و گرفتار شدن در چرخه‌ای از بدهی و مشکلات اقتصادی خواهد بود.
تأثیرات اقتصادی کلان
این بحران تنها در سطح خانوار باقی نمی‌ماند. افزایش تعداد خودروهای غیرقابل تعمیر می‌تواند تقاضا برای قطعات و خدمات تعمیرگاهی را کاهش دهد و در نتیجه به رکود در بخش خدمات پس از فروش بینجامد. از سوی دیگر، کاهش توان مالی مردم برای نگهداری خودرو موجب افزایش تقاضا برای خودروهای ارزان‌تر و بی‌کیفیت می‌شود که خود چرخه‌ای معیوب از حوادث و هزینه‌های جانبی به همراه خواهد داشت.
راهکارهای پیشنهادی
برای عبور از این معضل، سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران باید به چند محور توجه کنند:
- افزایش واقعی حقوق و دستمزدها متناسب با نرخ تورم و هزینه‌های زندگی
- تقویت پوشش بیمه‌ای خودروها و اصلاح نظام بیمه بدنه برای جبران واقعی خسارت
- تسهیل واردات قطعات یدکی و کاهش انحصار برای جلوگیری از گرانی بیش از حد
- حمایت از تعمیرگاه‌ها و کارگاه‌های خدماتی با ارائه وام‌های کم‌بهره و نظارت بر نرخ‌گذاری
- ترویج فرهنگ نگهداری پیشگیرانه از خودرو برای جلوگیری از خرابی‌های سنگین
برای کاهش این معضلات، دولت می‌تواند با تسهیل واردات قطعات یدکی و حمایت از تولید داخلی، قیمت‌ها را کنترل کند. توسعه کارگاه‌های مجهز با ابزارهای پیشرفته می‌تواند هزینه‌ها را کاهش دهد و بیمه‌های خودرو می‌توانند با پوشش بیشتر برای تعمیرات، از مالکان حمایت کنند.
