دستاورد مهم رولزرویس در توسعه پیشرانه هیدروژنی برای هواپیماها

دستاورد جدید رولزرویس در توسعه قوای محرکه هیدروژنی باعث ایجاد تحولی مهم در صنعت هوانوردی می‌شود.

از سال ۲۰۳۰ میلادی به بعد رولزرویس و همکار آن شرکت ایزی جت از تکنولوژی پیشرانه درون‌سوز هیدروژنی پیشرفته‌ای استفاده خواهند کرد. این قوای محرکه می‌تواند در طیف متنوعی از هواپیماها از جمله مدل‌هایی با ابعاد بدنه جمع و جورتر بکار رود. رولزرویس امروز اخبار مهمی درباره پروژه هیدروژنی خود منتشر کرد و گفت پروژه تحقیقاتی یاد شده به یک دستاورد کلیدی رسیده است.

این دستاورد نشان می‌دهد که امکان سوزاندن هیدروژن در شرایط مرتبط با حداکثر تیک آف وجود دارد. چنین امری یک قدم بسیار مهم رو به جلو در توسعه پیشرانه هیدروژنی هواپیماها محسوب می‌شود. تست‌های انجام شده روی پیشرانه پیرل ۷۰۰ با سوخت ۱۰۰ درصدی هیدروژن نشان داده امکان سوزاندن این ماده در شرایطی که حداکثر قدرت تیک آف نیاز است وجود دارد. این موضوع یک چالش مهندسی بزرگ برای رولزرویس بود که مهندسان توانستند با موفقیت آن را پشت سر بگذارند. به همین منظور نازل‌های اسپری سوخت پیشرفته‌ای طراحی شد که فرایند احتراق را کنترل می‌کند.

رولزرویس تائید کرده است این تست‌ها از نظر عملکردی و آلایندگی مطابق انتظارات بوده‌اند. به‌ منظور مدیریت میزان واکنش هیدروژن، نازل‌های جدید قادر بوده‌اند موقعیت شعله را با سیستم جدیدی که هوا و هیدروژن را مخلوط می‌کند کنترل کنند. این پیشرفت مهم می‌تواند در نهایت باعث نصب پیشرانه‌های سوخت هیدروژنی روی هواپیماها شود و تحول عظیمی در صنعت هوانوردی به وجود آورد. رولزرویس AE 2100 یک پیشرانه با قدرت تولیدی متوسط است که به خاطر دوام و کارایی بالا و مصرف سوخت پایین شناخته می‌شود. پیشرانه یاد شده در ابتدا توسط کمپانی آلیسون انجین توسعه یافت و در هواپیماهای نظامی و تجاری متنوعی از جمله لاکهید مارتین C-130 هرکولس، آلنیا C-27J اسپارتان و ساب ۲۰۰۰ بکار رفت. از جمله ویژگی‌های مهم پیشرانه AE 2100 می‌توان به طراحی دو شفت (یک شفت برای کمپرسور و یک شفت برای توربین) اشاره کرد که باعث کارایی بالا و مصرف کم می‌شود. همچنین توربین پرفشار دومرحله‌ای روی پیشرانه نصب شده که به بهبود عملکرد آن کمک شایانی می‌کند.

شایان ذکر است شرکت‌های ایرباس، ایزی جت و رولزرویس با یکدیگر همکاری می‌کنند تا مطمئن شوند زیرساخت‌ها، سیاست‌گذاری‌ها، قوانین و چارچوب ایمنی صنعت هوانوردی برای تولید و عرضه هواپیماهای هیدروژنی آماده باشد. با این تفاسیر بریتانیا خواهد توانست در زمینه توسعه محصولات هیدروژنی پیشتاز باشد. البته باید به برخی مشکلات رولزرویس و ایزی جت در این راه نیز اشاره کنیم. چالش‌هایی همچون طراحی تانک‌های هیدروژن بزرگ و سنگین، تضمین تأمین متریال از انرژی‌های تجدید پذیر و توسعه زیرساخت‌های جدید در فرودگاه‌ها از جمله این موارد هستند.

گفته می‌شود هنوز راه زیادی تا هموار شدن این مسیر و پرواز هواپیماهای هیدروژنی وجود دارد چراکه باید دولت‌ها و رگلاتورهای ایمنی و قانون‌گذار در این زمینه همکاری داشته باشند؛ اما رولزرویس علیرغم وجود این چالش‌ها مطمئن است پیشرانه‌های هیدروژنی آینده روشنی دارند و نقش مهمی را در کاهش آلایندگی ایفا خواهند کرد. تنها آلایندگی هیدروژن آب است و بنابراین ظرفیت‌های زیادی دارد تا به عنوان یک منبع سوخت پاک و پایدار مطرح شود. در سال‌های آینده شاید پرواز هواپیماهای هیدروژنی دیگر یک رؤیا نباشد.