حجیم‌ترین پیشرانه‌های تولیدی خودروهای آمریکایی، از 7.5 تا 8.4 لیتری!

برای دهه‌ها، خودروسازان آمریکایی به اصل «جایگزینی برای حجم موتور وجود ندارد» معتقد بودند و به ساخت پیشرانه‌های بزرگ و حجیم می‌پرداختند. به همین دلیل، بزرگ‌ترین موتورهایی که در خودروهای تولیدی ارائه شدند ساخت آمریکا بودند.

فورد ۷.۵ لیتری V8 سری ۳۸۵

هرچند خانوادهٔ موتورهای V8 بلوک بزرگ فورد به لطف نسخه‌های پرفورمنس ۷ لیتری کبرا جت و سوپر کبرا جت شهرت پیدا کرد اما نسخهٔ ۷.۵ لیتری این موتور که در سال ۱۹۶۸ به‌عنوان جانشین موتور ۴۶۲ MEL معرفی شد، پنجمین پیشرانهٔ تولیدی حجیم تاریخ آمریکا محسوب می‌شود. این موتور ۷.۵ لیتری ابتدا زیر کاپوت کشیدهٔ لینکلن کانتیننتال مارک III معرفی شد و تا سال ۱۹۷۱ فقط در محصولات لینکلن استفاده می‌شد. این پیشرانه ابتدا ۳۶۵ اسب بخار قدرت داشت اما از سال ۱۹۷۲ به بعد به دلیل مقررات سخت‌گیرانهٔ آلایندگی، قدرت آن به تنها ۱۹۷ اسب بخار کاهش یافت. غیر از خودروهای لینکلن، موتور ۷.۵ لیتری از سال ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۶ در فورد تاندربرد، از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ در مرکوری کوگار و چند خودروی میان سایز و فول سایز دیگر گروه فورد هم مورداستفاده قرار گرفت. این پیشرانه تا سال ۱۹۹۰ همچنان تولید می‌شد اما فقط در ون‌های فورد سری E و نسخه‌های سنگین سری F استفاده می‌شد.

فورد ۷.۶ لیتری V8 سری MEL

موتورهای سری MEL (مخفف مرکوری، ادسل، لینکلن) که در اواخر دههٔ ۵۰ توسعه پیدا کرد، مجموعه‌ای از پیشرانه‌های V8 بلوک بزرگ بود که جایگزین موتور Y-Block لینکلن در خودروهای سواری فول سایز گروه فورد شد. این موتور که در سال ۱۹۵۸ معرفی شد، ابتدا در سه نسخهٔ ۶.۳ لیتری، ۶.۷ لیتری و ۷ لیتری تولید می‌شد اما در سال ۱۹۶۶ نسخهٔ ۷ لیتری با نسخهٔ بهبودیافته‌ای جایگزین شد که ۷.۶ لیتر حجم داشت. این هیولا که تایپیت‌های هیدرولیکی و کاربراتور چهار دهنه مجهز شده بود، ۳۴۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. آخرین نسخه از سری موتورهای MEL که تا اواسط سال ۱۹۶۸ تولید می‌شد، صرفاً در لینکلن کانتیننتال استفاده می‌شد. این موتور ۷.۶ لیتری تا به امروز بزرگ‌ترین پیشرانه‌ای است که زیر کاپوت خودرویی از گروه فورد قرار گرفته است.

مارمون ۸.۰ لیتری V16

هرچند پیشرانهٔ V8 به لطف ارائهٔ نمونه‌های قدرتمندی در دوران طلایی ماسل کارها به نماد خودروسازی آمریکا تبدیل شد، چند دهه قبل، برخی شرکت‌های آمریکایی پیشرانه‌هایی با دو برابر سیلندر بیشتر تولید می‌کردند. شرکت خودروسازی مارمون موتور که در ایندیاناپلیس واقع بود و امروز کاملاً فراموش شده است، اولین شرکتی بود که در سال ۱۹۲۷ یک پیشرانهٔ V16 را توسعه داد. البته این موتور چهار سال بعد به تولید رسید و در طول این مدت کادیلاک پیشرانهٔ V16 خود را روانهٔ بازار کرده بود. به همین دلیل، موتور مارمون نتوانست اولین پیشرانهٔ V16 تولیدی جهان لقب گیرد. بااین‌حال، این به یکی از بزرگ‌ترین پیشرانه‌هایی تبدیل شد که در یک خودروی تولیدی آمریکایی استفاده شد. این موتور ۸ لیتری تمام آلومینیومی OHV که از سال ۱۹۳۱ تا ۱۹۳۳ تولید شد، ۲۰۰ اسب بخار قدرت داشت. این پیشرانه در خودروی مجلل مارمون سیکستین استفاده می‌شد که از چند جهت بهتر از کادیلاک‌های آن زمان بود.

کادیلاک ۸.۲ لیتری V8

بزرگ‌ترین پیشرانهٔ هشت سیلندری که تاکنون در یک خودروی تولیدی ارائه شده، ساخت کادیلاک است. این شرکت ابتدا در سال ۱۹۶۴ تولید یک پیشرانهٔ ۷ لیتری را بر اساس موتور سری ۳۹۰ یا ۶.۴ لیتری خود آغاز کرد اما در سال ۱۹۶۷ این موتور به حد نهایی خود رسیده بود و ازآنجایی‌که برای همگام شدن با رقبا به قدرت بیشتری نیاز بود، کادیلاک برای مدل ۱۹۶۸ یک پیشرانهٔ کاملاً جدید ۷.۷ لیتری (سری ۴۷۲) را ارائه کرد. دو سال بعد، این موتور اولین پیشرفت بزرگ خود را تجربه کرد و به لطف میل‌لنگ جدید، حجم آن به ۸.۲ لیتر رسید. این موتور که صرفاً برای الدورادو در نظر گرفته شده بود، ابتدا ۴۰۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد اما قوانین آلایندگی باعث شد کادیلاک تولید این موتور را محدود کند. این موتور ۸.۲ لیتری در آخرین سال تولید خود یعنی ۱۹۷۵، در نسخهٔ استاندارد ۱۹۰ اسب بخار قدرت و با سیستم انژکتوری سفارشی ۲۱۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد.

دوج ۸.۴ لیتری V10

دوج وایپر که ابتدا در اواخر دههٔ ۸۰ طراحی شد و در سال ۱۹۹۱ به بازار آمد، اولین سوپراسپرت مدرن تولید انبوه آمریکایی بود. وایپر که طی سه نسل تا سال ۲۰۱۷ تولید شد، سنت‌شکنی کرد و بجای موتور V8 سراغ یک نیروگاه V10 تنفس طبیعی رفت. اولین نسخهٔ این موتور قدرتمند توسط لامبورگینی طراحی شد که آن زمان متعلق به کرایسلر بود. این پیشرانهٔ تمام آلومینیومی پوشراد ابتدا ۸ لیتری حجم و ۴۰۰ اسب بخار قدرت داشت اما در طول عمر خود به‌طور مداوم بهبود پیدا کرد. آخرین و پیشرفته‌ترین نسخهٔ این موتور، نسل پنجم آن بود که در سال ۲۰۱۲ ارائه شد. در این نسخه که ۶۵۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد، حجم موتور به ۸.۴ لیتر رسید و موتور وایپر را به حجیم‌ترین پیشرانهٔ تولیدی تاریخ آمریکا تبدیل کرد.